ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 83
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ਸਿਰੀਰਾਗ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ਸਲੋਕਾ ਨਾਲਿ ॥
sireeraag kee vaar mahalaa 4 salokaa naal |سري راگ جو وار، چوٿون مهل، سالڪن سان:
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالڪ، ٽيون مهل:
ਰਾਗਾ ਵਿਚਿ ਸ੍ਰੀਰਾਗੁ ਹੈ ਜੇ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
raagaa vich sreeraag hai je sach dhare piaar |راڳن ۾، سري راگ بھترين آھي، جيڪڏھن اھو توھان کي اتساھ ڏئي ٿو ته سچي رب لاءِ محبت پيدا ڪري.
ਸਦਾ ਹਰਿ ਸਚੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਨਿਹਚਲ ਮਤਿ ਅਪਾਰੁ ॥
sadaa har sach man vasai nihachal mat apaar |سچو پالڻھار اچي من ۾ ھميشه رھڻ لاءِ اچي ٿو، ۽ تنھنجي سمجھ ثابت قدم ۽ بي مثال ٿي وڃي ٿي.
ਰਤਨੁ ਅਮੋਲਕੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ratan amolak paaeaa gur kaa sabad beechaar |انمول زيور حاصل ٿئي ٿو، گرو جي ڪلام تي غور ڪرڻ سان.
ਜਿਹਵਾ ਸਚੀ ਮਨੁ ਸਚਾ ਸਚਾ ਸਰੀਰ ਅਕਾਰੁ ॥
jihavaa sachee man sachaa sachaa sareer akaar |زبان سچي ٿئي ٿي، دماغ به سچو ٿئي ٿو، ۽ جسم به سچو ٿئي ٿو.
ਨਾਨਕ ਸਚੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸਚੁ ਵਾਪਾਰੁ ॥੧॥
naanak sachai satigur seviaai sadaa sach vaapaar |1|اي نانڪ، هميشه سچا آهن انهن جو معاملو جيڪي سچي گرو جي خدمت ڪن ٿا. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ٽيون مهل:
ਹੋਰੁ ਬਿਰਹਾ ਸਭ ਧਾਤੁ ਹੈ ਜਬ ਲਗੁ ਸਾਹਿਬ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
hor birahaa sabh dhaat hai jab lag saahib preet na hoe |باقي سڀئي محبتون عارضي آهن، جيستائين ماڻهو پنهنجي رب ۽ مالڪ سان محبت نه ڪن.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿਆ ਵੇਖਣੁ ਸੁਨਣੁ ਨ ਹੋਇ ॥
eihu man maaeaa mohiaa vekhan sunan na hoe |هي ذهن مايا جي لالچ ۾ آهي- اهو ڏسي يا ٻڌي نٿو سگهي.
ਸਹ ਦੇਖੇ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਊਪਜੈ ਅੰਧਾ ਕਿਆ ਕਰੇਇ ॥
sah dekhe bin preet na aoopajai andhaa kiaa karee |پنهنجي مڙس کي ڏسڻ کان سواءِ، محبت نه ٿي ٿئي. انڌو ماڻهو ڇا ٿو ڪري سگهي؟
ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਅਖੀ ਲੀਤੀਆ ਸੋਈ ਸਚਾ ਦੇਇ ॥੨॥
naanak jin akhee leeteea soee sachaa dee |2|اي نانڪ، اهو سچو جيڪو روحاني حڪمت جون اکيون ڪڍي ٿو- هو ئي انهن کي بحال ڪري سگهي ٿو. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پورو:
ਹਰਿ ਇਕੋ ਕਰਤਾ ਇਕੁ ਇਕੋ ਦੀਬਾਣੁ ਹਰਿ ॥
har iko karataa ik iko deebaan har |رب اڪيلو اڪيلو خالق آهي. اتي رڳو رب جي عدالت آهي.
ਹਰਿ ਇਕਸੈ ਦਾ ਹੈ ਅਮਰੁ ਇਕੋ ਹਰਿ ਚਿਤਿ ਧਰਿ ॥
har ikasai daa hai amar iko har chit dhar |هڪ رب جو حڪم هڪ آهي ۽ صرف هڪ رب کي پنهنجي شعور ۾ شامل ڪريو.
ਹਰਿ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ਡਰੁ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਦੂਰਿ ਕਰਿ ॥
har tis bin koee naeh ddar bhram bhau door kar |ان رب کان سواءِ ٻيو ڪو به ڪونهي. پنهنجي خوف، شڪ ۽ خوف کي هٽايو.
ਹਰਿ ਤਿਸੈ ਨੋ ਸਾਲਾਹਿ ਜਿ ਤੁਧੁ ਰਖੈ ਬਾਹਰਿ ਘਰਿ ॥
har tisai no saalaeh ji tudh rakhai baahar ghar |ان رب جي ساراهه ڪريو جيڪو توهان جي حفاظت ڪري ٿو، توهان جي گهر جي اندر ۽ ٻاهر پڻ.
ਹਰਿ ਜਿਸ ਨੋ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਸੋ ਹਰਿ ਜਪਿ ਭਉ ਬਿਖਮੁ ਤਰਿ ॥੧॥
har jis no hoe deaal so har jap bhau bikham tar |1|جڏھن اھو رب مھربان ٿئي ٿو، ۽ ڪو ماڻھو رب جي نالي جي آواز ۾ اچي ٿو، ھڪڙو خوف جي سمنڊ ۾ ترڻ لڳو. ||1||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالڪ، پھريون مھل:
ਦਾਤੀ ਸਾਹਿਬ ਸੰਦੀਆ ਕਿਆ ਚਲੈ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥
daatee saahib sandeea kiaa chalai tis naal |تحفا اسان جي رب ۽ مالڪ جا آهن؛ اسان هن سان ڪيئن مقابلو ڪري سگهون ٿا؟
ਇਕ ਜਾਗੰਦੇ ਨਾ ਲਹੰਨਿ ਇਕਨਾ ਸੁਤਿਆ ਦੇਇ ਉਠਾਲਿ ॥੧॥
eik jaagande naa lahan ikanaa sutiaa dee utthaal |1|ڪجهه جاڳندا ۽ باخبر رهندا آهن، ۽ اهي تحفا حاصل نٿا ڪن، جڏهن ته ٻيا پنهنجي ننڊ مان جاڳندا آهن برڪت حاصل ڪرڻ لاء. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |پهرين مهل:
ਸਿਦਕੁ ਸਬੂਰੀ ਸਾਦਿਕਾ ਸਬਰੁ ਤੋਸਾ ਮਲਾਇਕਾਂ ॥
sidak sabooree saadikaa sabar tosaa malaaeikaan |ايمان، قناعت ۽ رواداري ملائڪن جي غذا ۽ رزق آهن.
ਦੀਦਾਰੁ ਪੂਰੇ ਪਾਇਸਾ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਖਾਇਕਾ ॥੨॥
deedaar poore paaeisaa thaau naahee khaaeikaa |2|اهي رب جي مڪمل نظر حاصل ڪن ٿا، جڏهن ته جيڪي گپ شپ ڪندا آهن انهن کي آرام جي جاء ناهي. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پورو:
ਸਭ ਆਪੇ ਤੁਧੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਆਪਿ ਕਾਰੈ ਲਾਈ ॥
sabh aape tudh upaae kai aap kaarai laaee |تون پاڻ سڀ پيدا ڪيو؛ تون پاڻ ئي ڪمن جي ورهاست ڪر.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਵੇਖਿ ਵਿਗਸਦਾ ਆਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ॥
toon aape vekh vigasadaa aapanee vaddiaaee |تون پاڻ راضي آهين، پنهنجي شان واري عظمت کي ڏسي.
ਹਰਿ ਤੁਧਹੁ ਬਾਹਰਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਈ ॥
har tudhahu baahar kichh naahee toon sachaa saaee |اي منهنجا مالڪ، توهان کان سواء ٻيو ڪجهه به ناهي. تون ئي سچو رب آهين.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਸਭਨੀ ਹੀ ਥਾਈ ॥
toon aape aap varatadaa sabhanee hee thaaee |تون ئي سڀني جڳهين ۾ سمايل آهين.
ਹਰਿ ਤਿਸੈ ਧਿਆਵਹੁ ਸੰਤ ਜਨਹੁ ਜੋ ਲਏ ਛਡਾਈ ॥੨॥
har tisai dhiaavahu sant janahu jo le chhaddaaee |2|اُن رب تي غور ڪريو، اي سنتو. اھو اوھان کي بچائيندو ۽ بچائيندو. ||2||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالڪ، پھريون مھل:
ਫਕੜ ਜਾਤੀ ਫਕੜੁ ਨਾਉ ॥
fakarr jaatee fakarr naau |سماجي حيثيت ۾ فخر خالي آهي؛ ذاتي شان ۾ غرور بيڪار آهي.
ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਇਕਾ ਛਾਉ ॥
sabhanaa jeea ikaa chhaau |هڪڙو رب سڀني مخلوقن کي ڇانو ڏئي ٿو.
ਆਪਹੁ ਜੇ ਕੋ ਭਲਾ ਕਹਾਏ ॥
aapahu je ko bhalaa kahaae |توهان شايد پاڻ کي سٺو سڏين ٿا.
ਨਾਨਕ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਪੈ ਜਾ ਪਤਿ ਲੇਖੈ ਪਾਏ ॥੧॥
naanak taa par jaapai jaa pat lekhai paae |1|اي نانڪ، اهو تڏهن معلوم ٿيندو جڏهن تنهنجي عزت الله جي کاتي ۾ منظور ٿيندي. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |ٻيو مهل:
ਜਿਸੁ ਪਿਆਰੇ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਮਰਿ ਚਲੀਐ ॥
jis piaare siau nehu tis aagai mar chaleeai |مرو ان کان اڳ جنهن سان پيار ڪريو.
ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰਿ ਤਾ ਕੈ ਪਾਛੈ ਜੀਵਣਾ ॥੨॥
dhrig jeevan sansaar taa kai paachhai jeevanaa |2|هن جي مرڻ کان پوءِ جيئرو رهڻ هن دنيا ۾ بيڪار زندگي گذارڻ آهي. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پورو:
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਸਾਜੀਐ ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਦੁਇ ਦੀਵੇ ॥
tudh aape dharatee saajeeai chand sooraj due deeve |تون پاڻ ئي زمين کي پيدا ڪيو ۽ سج ۽ چنڊ جا ٻه چراغ.
ਦਸ ਚਾਰਿ ਹਟ ਤੁਧੁ ਸਾਜਿਆ ਵਾਪਾਰੁ ਕਰੀਵੇ ॥
das chaar hatt tudh saajiaa vaapaar kareeve |توهان چوڏهن دنيا جا دڪان ٺاهيا آهن، جن ۾ توهان جو ڪاروبار هلندو آهي.
ਇਕਨਾ ਨੋ ਹਰਿ ਲਾਭੁ ਦੇਇ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਥੀਵੇ ॥
eikanaa no har laabh dee jo guramukh theeve |رب پنهنجو نفعو انهن کي عطا ڪري ٿو جيڪي گرومخ بڻجي وڃن ٿا.
ਤਿਨ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਜਿਨ ਸਚੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੇ ॥
tin jamakaal na viaapee jin sach amrit peeve |موت جو رسول انهن کي هٿ نه ٿو ڏئي، جيڪي حقيقي امرت ۾ پيئندا آهن.
ਓਇ ਆਪਿ ਛੁਟੇ ਪਰਵਾਰ ਸਿਉ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਛੁਟੀਵੇ ॥੩॥
oe aap chhutte paravaar siau tin pichhai sabh jagat chhutteeve |3|پاڻ به بچيل آهن، پنهنجي خاندان سميت، ۽ جيڪي به انهن جي پيروي ڪن ٿا، سي به بچيا وڃن ٿا. ||3||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالڪ، پھريون مھل:
ਕੁਦਰਤਿ ਕਰਿ ਕੈ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥
kudarat kar kai vasiaa soe |هن ڪائنات جي تخليقي طاقت پيدا ڪئي، جنهن ۾ هو رهندو آهي.