نانڪ ڪامل گرو سان ملاقات ڪئي آهي؛ سندس سڀ غم دور ٿي ويا آهن. ||4||5||
سورت، پنجين مهل:
خوش ماڻهوءَ کي، هرڪو خوش نظر اچي ٿو؛ بيمار ماڻهوءَ کي، هرڪو بيمار لڳي ٿو.
رب ۽ ماسٽر عمل ڪري ٿو، ۽ اسان کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي؛ اتحاد هن جي هٿن ۾ آهي. ||1||
اي منھنجا عقل، ڪنھن کي به غلط نظر نٿو اچي، جنھن پنھنجو شڪ دور ڪيو آھي.
هو سمجهي ٿو ته هرڪو خدا آهي. ||روڪ||
جنهن جي ذهن کي سنتن جي سوسائٽيءَ ۾ اطمينان ملي ٿو، اهو مڃي ٿو ته سڀ خوش آهن.
جنهن جو دماغ اناپرستي جي مرض ۾ مبتلا آهي، سو جنم ۽ مرڻ ۾ روئي ٿو. ||2||
جنهن جي اکين کي روحاني حڪمت جي عطر سان برڪت ڪئي وئي آهي ان لاءِ سڀ ڪجهه واضح آهي.
روحاني جهالت جي اونداهي ۾، هن کي ڪجهه به نظر نٿو اچي. هو وري جنم ۾، بار بار گهمي ٿو. ||3||
منهنجي دعا ٻڌ، اي رب ۽ مالڪ؛ نانڪ هن خوشي لاءِ عرض ڪيو:
جتي به توهان جا مقدس سنت توهان جي ساراهه جا گيت ڳائيندا آهن، منهنجي ذهن کي ان جڳهه سان جڙيل هجي. ||4||6||
سورت، پنجين مهل:
منهنجو جسم اوليائن جو آهي، منهنجو مال اوليائن جو آهي، منهنجو دماغ سنتن جو آهي.
اوليائن جي مهربانيءَ سان، مان رب جي نالي جو غور ڪندو آهيان، تڏهن مون وٽ سڀ راحتون اينديون آهن. ||1||
اولياءَ کان سواءِ ٻيو ڪو به عطائي نه آهي.
جيڪو به اوليائن جي حرم ڏانهن وٺي ٿو، سو پار ڪيو وڃي ٿو. ||روڪ||
عاجز سنتن جي خدمت ڪرڻ سان، ۽ پيار سان رب جي شان ۾ گيت ڳائڻ سان لکين گناهه ميٽجي وڃن ٿا.
ڪنهن کي هن دنيا ۾ سڪون ملندو آهي، ۽ ڪنهن جو چهرو آخرت ۾ روشن ٿيندو آهي، پرڀوءَ جي صحبت سان، وڏي خوش بختيءَ سان. ||2||
مون کي صرف هڪ زبان آهي، ۽ رب جو عاجز ٻانهو بيشمار خوبين سان ڀريل آهي. مان سندس ساراهه ڪيئن ڪري سگهان ٿو؟
اوليائن جي حرم ۾ ناقابل رسائي، ناقابل رسائي ۽ دائمي طور تي نه بدلڻ وارو رب حاصل ٿئي ٿو. ||3||
مان بيوقوف آهيان، پست آهيان، دوستن يا حمايت کان سواء، ۽ گناهن سان ڀريل آهيان. مون کي بزرگن جي پناهه جي طلب آهي.
مان گهريلو ڳنڍين جي اونداهي، اونداهي کڏ ۾ ٻڏي رهيو آهيان - مهرباني ڪري مون کي بچائي، رب! ||4||7||
سورت، پنجين مهل، پهريون بيت:
اي خالق رب، تون انهن جي خواهش پوري ڪرين ٿو، جن جي دل ۾ تون رهين ٿو.
تنهنجا ٻانهن توکي نه وساريندا. تنهنجي پيرن جي مٽي سندن دل کي وڻندڙ آهي. ||1||
توهان جي اڻ پڙهيل تقرير ڳالهائي نه ٿي سگهي.
اي عظمت جو خزانو، امن جو مالڪ، رب ۽ مالڪ، توهان جي عظمت سڀني کان وڌيڪ آهي. ||روڪ||
انسان اُهي ڪم ڪري ٿو، ۽ اُهي اڪيلا، جن کي تو تقدير ۾ مقرر ڪيو آهي.
تنهنجو ٻانهو، جنهن کي تون پنهنجي خدمت سان نوازيو آهين، تنهنجو درشن ڏسي، مطمئن ۽ پورو ٿئي ٿو. ||2||
تون سڀني ۾ سمايل آهين، پر اُهو ئي ڄاڻي ٿو، جنهن کي تون سمجهه سان نوازي ٿو.
گرو جي فضل سان، هن جي روحاني جهالت دور ٿي وئي آهي، ۽ هو هر جاء تي عزت وارو آهي. ||3||
هو اڪيلو روحاني طور تي روشن خيال آهي، هو اڪيلو هڪ مراقبي آهي، ۽ هو اڪيلو هڪ سٺي طبيعت وارو انسان آهي.
نانڪ فرمائي ٿو، جنهن تي رب رحم ڪري ٿو، سو رب کي پنهنجي ذهن مان نه ٿو وساري. ||4||8||
سورت، پنجين مهل:
سموري تخليق جذباتي وابستگي ۾ مصروف آهي. ڪڏهن، هڪ اعلي آهي، ۽ ڪڏهن ڪڏهن، گهٽ.
ڪنهن کي به ڪنهن به رسم يا اوزار سان پاڪ نٿو ڪري سگهجي. اهي پنهنجي مقصد تائين پهچي نٿا سگهن. ||1||