پنهنجي طاقت سان، توهان هن ڪوڙي سازش کي حرڪت ۾ آڻي ڇڏيو آهي. ||2||
ڪجھ سوين هزارين ڊالر گڏ ڪن ٿا،
پر آخر ۾، جسم جو ڪچرو ڦٽي ٿو. ||3||
ڪبير صاحب فرمائي ٿو، اهو هڪڙو بنياد جيڪو تو رکيو آهي
هڪ پل ۾ تباهه ٿي ويندو - توهان تمام وڏائي وارا آهيو. ||4||1||9||60||
گوري:
جيئن دھرو ۽ پرهلاد رب جو غور ڪيو،
تو کي رب جو ڌيان ڏيڻ گهرجي، اي منهنجي جان. ||1||
اي منهنجا مالڪ، رحمدلن تي رحم ڪندڙ، مون توهان تي ايمان آندو آهي؛
مان پنهنجي سڄي ڪٽنب سميت تنهنجي ٻيڙيءَ تي چڙهي آيو آهيان. ||1||روڪ||
جڏھن اھو راضي ٿئي ٿو، تڏھن ھو اسان کي پنھنجي حڪم جي تعميل ڪرڻ لاءِ ترغيب ڏئي ٿو.
هو هن ٻيڙيءَ کي پار ڪرڻ جو سبب بڻجي ٿو. ||2||
گروءَ جي مهربانيءَ سان، اهڙي سمجهه مون ۾ ڦهليل آهي؛
منهنجو اچڻ ۽ وڃڻ ٻيهر جنم ۾ ختم ٿي چڪو آهي. ||3||
ڪبير جو چوڻ آهي ته، غور ڪر، ڌرتيءَ جي پالڻهار رب تي ڀاڪر پائي.
هن دنيا ۾، هن جهان کان ٻاهر ۽ هر هنڌ، اهو ئي عطا ڪندڙ آهي. ||4||2||10||61||
گوري 9:
هو پيٽ کي ڇڏي، دنيا ۾ اچي ٿو.
جيئن ئي کيس هوا لڳندي آهي ته هو پنهنجي پالڻهار کي وساري ڇڏيندو آهي. ||1||
اي منهنجا جان، رب جي پاڪائي ساراهه ڳايو. ||1||روڪ||
تُون اُوڃاڻِي هئينءَ، جيءَ ۾ رهاڻيون، توهان 'تپاس' جي شديد مراقبي جي گرمي پيدا ڪئي.
پوءِ تون پيٽ جي باهه کان بچي وئين. ||2||
8.4 ملين اوتارن ذريعي گھمڻ کان پوء، تون آيو.
جيڪڏھن تون ھاڻي ٺڪاءُ ڪري ڪر، توھان کي ڪو گھر يا آرام جي جاءِ نه ملندي. ||3||
ڪبير جو چوڻ آهي ته، غور ڪر، ڌرتيءَ جي پالڻهار رب تي ڀاڪر پائي.
هن جو اچڻ يا وڃڻ نه ڏٺو آهي. هو سڀ ڪجهه ڄاڻندڙ آهي. ||4||1||11||62||
گوري پوربي:
جنت ۾ گھر جي تمنا نه ڪريو، ۽ دوزخ ۾ رھڻ کان نه ڊڄو.
جيڪو به هوندو اهو هوندو، تنهن ڪري پنهنجي ذهن ۾ اميدون پيدا نه ڪريو. ||1||
رب جي پاڪائي ساراهه ڳايو،
جنهن مان تمام بهترين خزانو حاصل ٿئي ٿو. ||1||روڪ||
منتر، تپسيا يا خود غرضيءَ مان ڪهڙو فائدو؟ روزو رکڻ يا غسل ڪرڻ ڪهڙو چڱو آهي،
جيستائين توهان کي خبر ناهي ته خدا جي عبادت ڪرڻ جو طريقو محبت جي عقيدت سان؟ ||2||
دولت کي ڏسي ايترو خوش نه ٿيو، ۽ ڏک ۽ مصيبت کي ڏسي نه روئي.
جيئن دولت آهي، تيئن مصيبت به آهي. جيڪو به رب تجويز ڪري ٿو، اچي ٿو. ||3||
ڪبير چوي ٿو، هاڻي مون کي خبر آهي ته رب پنهنجي سنتن جي دلين ۾ رهندو آهي.
اھو بندو بھترين خدمت ڪري ٿو، جنھن جي دل رب سان ڀريل آھي. ||4||1||12||63||
گوري:
اي منھنجا ذھن، جيڪڏھن تون ڪنھن جو بار کڻندين، تڏھن به اھي تنھنجو واسطو نه آھن.
هيءَ دنيا اهڙي آهي جيئن وڻ تي پکين جي. ||1||
مان رب جي عظيم ذات ۾ پيئندو آهيان.
ان جوهر جي ذائقي سان، مون ٻيا سڀ ذوق وساري ڇڏيا آهن. ||1||روڪ||
اسان ٻين جي موت تي ڇو روئون، جڏهن اسان پاڻ ئي نه آهيون؟
جيڪو پيدا ٿيو سو گذري ويندو. اسان غم ۾ ڇو روئون؟ ||2||
اسان وري ان ۾ جذب ٿي ويا آهيون جنهن کان اسان آيا آهيون. رب جي ذات ۾ پيئو، ۽ ان سان جڙيل رهو.
ڪبير چوي ٿو، منهنجو شعور رب جي ياد جي خيالن سان ڀريل آهي. مان دنيا کان لاتعلق ٿي ويو آهيان. ||3||2||13||64||
راگ گوري:
ڪنوار رستي ڏانهن ڏسندي آهي، ۽ ڳوڙها ڳاڙيندڙ اکين سان سسندي آهي.