سالڪ، پھريون مھل:
چور، زناڪار، طوائف ۽ دلال،
بدڪارن سان دوستي ڪر، ۽ ظالمن سان کائو.
اهي رب جي ساراهه جي قيمت نٿا ڄاڻن، ۽ شيطان هميشه انهن سان گڏ آهي.
جيڪڏهن گڏهه کي چندن جي پيسٽ سان مسح ڪيو وڃي، تڏهن به هو مٽيءَ ۾ لڙڪڻ پسند ڪندو آهي.
اي نانڪ، ڪوڙ کي ڦاسائڻ سان، ڪوڙ جو ڪپڙو وڍجي ٿو.
ڪوڙو ڪپڙو ۽ ان جي ماپ آهي، ۽ اهڙي ڪپڙي ۾ ڪوڙ فخر آهي. ||1||
پهرين مهل:
دعا لاءِ سڏيندڙ، بانسري وڄائڻ وارا، سينگ وڄائڻ وارا ۽ ڳائڻ وارا
- ڪي ڏيڻ وارا آهن، ۽ ڪي فقير آهن. اهي صرف تنهنجي نالي سان قبول ٿين ٿا، رب.
اي نانڪ، مان انهن تي قربان آهيان، جن جو نالو ٻڌو ۽ قبول ڪيو. ||2||
پورو:
مايا سان لاڳاپو بلڪل ڪوڙو آهي، ۽ ڪوڙ اهي آهن جيڪي ان رستي تي هلن ٿا.
انا پرستيءَ جي ڪري، دنيا جهيڙي ۽ جهيڙي ۾ ڦاسي پوي ٿي، ۽ مري وڃي ٿي.
گرومک تڪرار ۽ تڪرار کان آزاد آهي، ۽ هڪ رب کي ڏسي ٿو، هر جڳهه تي پکڙيل آهي.
اهو تسليم ڪندي ته روح پرور هر جڳهه آهي، هو خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري ٿو.
سندس نور نور ۾ ضم ٿي وڃي ٿو، ۽ هو رب جي نالي ۾ جذب ٿي وڃي ٿو. ||14||
سالڪ: پهرين مهل:
اي سچو گرو، مون کي پنهنجي خيرات سان نوازيو. تون ئي قادر مطلق آهين.
ڇا مان پنهنجي انا، فخر، جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ خود غرور کي مات ۽ خاموش ڪري سگهان ٿو.
منهنجي هر لالچ کي ساڙي، ۽ مون کي رب جي نالي جو سهارو ڏي.
ڏينهن ۽ رات، مون کي هميشه تازگي ۽ نئين، بي داغ ۽ خالص رکو. مون کي ڪڏهن به گناهه سان گندو نه ٿيڻ ڏيو.
اي نانڪ، هن طريقي سان مون کي بچايو آهي. تنهنجي فضل سان، مون کي امن مليو آهي. ||1||
پهرين مهل:
اتي صرف هڪ مڙس رب آهي، سڀني لاء جيڪو سندس دروازي تي بيٺو آهي.
اي نانڪ، اهي پنهنجي مڙس جي خبر گهرن ٿا، انهن کان جيڪي هن جي محبت سان ڀريل آهن. ||2||
پهرين مهل:
سڀيئي پنهنجي مڙس جي محبت سان ڀريل آهن. مان هڪ رد ٿيل دلہن آهيان - مان ڪهڙي سٺي آهيان؟
منهنجو جسم ڪيترين ئي خرابين سان ڀريل آهي. منھنجو پالڻھار ۽ پالڻھار مون ڏانھن پنھنجو خيال به نه ڦيرائيندو آھي. ||3||
پهرين مهل:
مان انهن تي قربان آهيان جيڪي پنهنجي واتن سان رب جي ساراهه ڪندا آهن.
سڀ راتيون خوش روح دلہن لاء آهن؛ مان هڪ رد ٿيل ڪنوار آهيان - جيڪر مان هن سان گڏ هڪ رات به گذاريان ها! ||4||
پورو:
مان تنهنجي در تي فقير آهيان، خيرات گهران ٿو. اي منهنجا مالڪ، مهرباني ڪري مون کي پنهنجي رحمت ڏي، ۽ مون کي ڏي.
گرو مُخ جي حيثيت ۾، مون کي، توهان جي عاجز خادم، توهان سان گڏ ڪريو، ته مان توهان جو نالو حاصل ڪري سگهان.
پوءِ، شبد جو اڻ ٽٽل راڳ گونجندو ۽ گونجي ويندو، ۽ منهنجو نور نور سان ملندو.
منهنجي دل ۾، مان رب جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو، ۽ رب جي ڪلام جو ذڪر ڪريان ٿو.
رب پاڻ دنيا ۾ پکڙيل ۽ پکڙيل آهي. پوء هن سان پيار ۾ ڪر! ||15||
سالڪ، پھريون مھل:
جن کي پنهنجي رب جي محبت ۽ لذت، اعلى جوهر حاصل نه ٿي،
ويران گهر ۾ مهمانن وانگر آهن. اهي ڇڏي ويندا آهن جيئن اهي آيا آهن، خالي هٿ. ||1||
پهرين مهل:
هن کي سوين ۽ هزارين ملامتون ملن ٿيون، ڏينهن رات؛
سوان روح رب جي ساراهه کي ڇڏي ڏنو آهي، ۽ پاڻ کي هڪ سڙيل لاش سان ڳنڍيو آهي.
لعنت آھي اھا زندگي، جنھن ۾ رڳو پيٽ ڀرڻ لاءِ کائي.
اي نانڪ، سچي نالي کان سواء، سڀئي دوست دشمنن ڏانهن موٽندا آهن. ||2||
پورو:
منسٽر مسلسل پنهنجي زندگي کي سينگارڻ لاءِ رب جي شان ۾ ساراهه ڳائي ٿو.
گرو مُخ سچي رب جي خدمت ۽ ساراهه ڪري ٿو، کيس پنهنجي دل ۾ سمائي ٿو.