جنم ۽ مرڻ ۾ ڦاٿل هيءَ فاني دنيا. دوئي جي محبت ۾، هن رب جي عبادت کي وساري ڇڏيو آهي.
سچي گرو سان ملڻ، گرو جي تعليم حاصل ٿيندي آهي. بي ايمان سني زندگي جي راند کي وڃائي ٿو. ||3||
منهنجي بندن کي ٽوڙي، سچي گرو مون کي آزاد ڪيو آهي، ۽ مون کي ٻيهر جنم جي پيٽ ۾ نه اڇلايو ويندو.
اي نانڪ، روحاني حڪمت جو زيور چمڪي ٿو، ۽ رب، بي ترتيب رب، منهنجي ذهن ۾ رهي ٿو. ||4||8||
سورت، پهرين مهل:
نالي جو خزانو، جنهن لاءِ تون دنيا ۾ آيو آهين- اهو امرت وارو امر گروءَ وٽ آهي.
ڪپڙا، ويس ۽ چالاڪ چالون ڇڏي ڏيو؛ هي ميوو ٻه ڀيرا حاصل نه ٿيندو آهي. ||1||
اي منھنجا عقل، ثابت قدم رھ، ۽ نه ڀڄ.
ٻاهران چوڌاري ڳولڻ سان، توهان کي صرف وڏي تڪليف ٿيندي. Ambrosial Nectar توهان جي پنهنجي وجود جي گهر ۾ ملي ٿو. ||روڪ||
فساد کي ڇڏي ڏيو، ۽ نيڪي جي ڳولا ڪريو؛ گناهه ڪرڻ، توهان کي صرف افسوس ۽ توبه ڪرڻ ايندي.
چڱائي ۽ بڇڙائيءَ ۾ فرق نه ٿا ڄاڻون؛ بار بار، تون مٽيءَ ۾ ٻڏي. ||2||
تنهنجي اندر لالچ ۽ ڪوڙ جي وڏي گند آهي. تون پنهنجي جسم کي ٻاهران ڌوئڻ جي تڪليف ڇو ٿو ڪرين؟
پاڪ نام، رب جي نالي کي هميشه، گرو جي هدايتن تحت ڳايو؛ تڏھن ئي تنھنجي اندر جي وجود کي آزاد ڪيو ويندو. ||3||
لالچ ۽ ٺڳيءَ کي تو کان پري رکو ۽ ڪوڙ کي ڇڏي ڏيو. گرو جي ڪلام جي سچي ڪلام ذريعي، توهان کي حقيقي ميوو حاصل ٿيندو.
جيئن تو کي وڻي، تون مون کي بچائيندين، پيارا رب؛ نوڪر نانڪ تنهنجي ڪلام جي ساراهه ڳائي ٿو. ||4||9||
سورت، پهرين مهل، پنچ پاڌي:
توهان پنهنجي گهر کي لُٽي وڃڻ کان بچائي نٿا سگهو. ٻين جي گهرن جي جاسوسي ڇو ٿا ڪريو؟
اهو گرومُخ جيڪو پاڻ کي گرو جي خدمت ۾ شامل ڪري ٿو، پنهنجو گهر بچائي ٿو، ۽ رب جي امرت کي چکي ٿو. ||1||
اي دماغ، توکي اهو سمجهڻ گهرجي ته تنهنجي عقل ڪهڙي شيءِ تي مرکوز آهي.
رب جي نالي کي وساري، هڪ ٻئي جي ذائقي ۾ مشغول آهي. بدقسمتيءَ سان آخر ۾ پشيمان ٿيندو. ||روڪ||
جڏهن شيون اچن ٿيون، هو خوش ٿئي ٿو، پر جڏهن اهي وڃن ٿيون، هو روئي ٿو ۽ روئي ٿو. هي درد ۽ خوشي هن سان جڙيل رهي ٿي.
رب پاڻ کيس خوشين ۽ تڪليفن کي برداشت ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي. تنهن هوندي به، گرو مُخ بي اثر رهي ٿو. ||2||
رب جي نفيس ذات کان وڌيڪ ٻيو ڇا ٿو چئي سگهجي؟ جيڪو ان ۾ پيئندو آهي، اهو مطمئن ۽ سڪون ۾ هوندو آهي.
جيڪو مايا جي لالچ ۾ آهي، سو هن رس کي وڃائي ٿو. اهو بي ايمان سنڪ هن جي بڇڙي ذهنيت سان ڳنڍيل آهي. ||3||
رب دماغ جي زندگي آهي، زندگي جي سانس جو مالڪ؛ خدائي رب جسم ۾ موجود آهي.
جيڪڏھن تون اسان کي برڪت ڪرين، اي پالڻھار، پوء اسين تنھنجي ساراھ ڳائيندا آھيون. ذهن مطمئن ۽ پورو آهي، محبت سان رب سان ڳنڍيل آهي. ||4||
ساد سنگت ۾، پاڪ جي صحبت ۾، رب جي ذري ذرو حاصل ٿئي ٿي. گروءَ سان ملڻ سان موت جو خوف ختم ٿي ويندو آهي.
اي نانڪ، رب جو نالو ڳايو، جيئن گرومک؛ تون رب کي حاصل ڪندين، ۽ پنهنجي مقرر ڪيل تقدير کي محسوس ڪندين. ||5||10||
سورت، پهرين مهل:
تقدير، رب جي طرفان مقرر ڪيل، سڀني مخلوقن جي سرن تي پکڙيل آهي؛ ڪوبه به هن اڳواٽ مقرر ڪيل تقدير کان سواءِ ناهي.
صرف هو پاڻ ئي تقدير کان ٻاهر آهي. مخلوق کي پنهنجي تخليقي قوت سان پيدا ڪري، هو ان کي ڏسندو آهي ۽ سندس حڪم جي پيروي ڪندو آهي. ||1||
اي دماغ، رب جو نالو ڳايو، ۽ امن ۾ رهي.
ڏينهن رات، گرو جي پيرن جي خدمت. رب آهي عطا ڪندڙ، ۽ مزو وٺندڙ. ||روڪ||