شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 85


ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥੧॥
naanak guramukh ubare saachaa naam samaal |1|

اي نانڪ، سچي نالي جي ياد ڪرڻ سان، گرومخ نجات حاصل ڪندا آهن. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਗਲਂੀ ਅਸੀ ਚੰਗੀਆ ਆਚਾਰੀ ਬੁਰੀਆਹ ॥
galanee asee changeea aachaaree bureeaah |

اسان ڳالهائڻ ۾ سٺا آهيون، پر اسان جا عمل خراب آهن.

ਮਨਹੁ ਕੁਸੁਧਾ ਕਾਲੀਆ ਬਾਹਰਿ ਚਿਟਵੀਆਹ ॥
manahu kusudhaa kaaleea baahar chittaveeaah |

ذهني طور تي اسين ناپاڪ ۽ ڪارا آهيون، پر ٻاهران اڇا نظر اچن ٿا.

ਰੀਸਾ ਕਰਿਹ ਤਿਨਾੜੀਆ ਜੋ ਸੇਵਹਿ ਦਰੁ ਖੜੀਆਹ ॥
reesaa karih tinaarreea jo seveh dar kharreeaah |

اسان انهن جي تقليد ڪريون ٿا جيڪي بيٺا آهن ۽ رب جي دروازي تي خدمت ڪن ٿا.

ਨਾਲਿ ਖਸਮੈ ਰਤੀਆ ਮਾਣਹਿ ਸੁਖਿ ਰਲੀਆਹ ॥
naal khasamai rateea maaneh sukh raleeaah |

اهي پنهنجي مڙس جي محبت سان ملن ٿيون، ۽ هن جي محبت جي خوشي محسوس ڪن ٿا.

ਹੋਦੈ ਤਾਣਿ ਨਿਤਾਣੀਆ ਰਹਹਿ ਨਿਮਾਨਣੀਆਹ ॥
hodai taan nitaaneea raheh nimaananeeaah |

اُھي بي طاقت رھندا آھن، جيتوڻيڪ اُنھن وٽ طاقت آھي. اهي عاجز ۽ نرمل رهن ٿا.

ਨਾਨਕ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਜੇ ਤਿਨ ਕੈ ਸੰਗਿ ਮਿਲਾਹ ॥੨॥
naanak janam sakaarathaa je tin kai sang milaah |2|

اي نانڪ، اسان جي زندگين فائدي واري ٿي ويندي آهي جيڪڏهن اسان انهن سان گڏ آهيون. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਤੂੰ ਆਪੇ ਜਲੁ ਮੀਨਾ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਜਾਲੁ ॥
toon aape jal meenaa hai aape aape hee aap jaal |

تون ئي پاڻي آهين، تون پاڻ مڇي آهين ۽ تون پاڻ ئي جال آهين.

ਤੂੰ ਆਪੇ ਜਾਲੁ ਵਤਾਇਦਾ ਆਪੇ ਵਿਚਿ ਸੇਬਾਲੁ ॥
toon aape jaal vataaeidaa aape vich sebaal |

تون پاڻ ئي ڄار اڇلائيندين، ۽ تون پاڻ ئي ڦاٽ آهين.

ਤੂੰ ਆਪੇ ਕਮਲੁ ਅਲਿਪਤੁ ਹੈ ਸੈ ਹਥਾ ਵਿਚਿ ਗੁਲਾਲੁ ॥
toon aape kamal alipat hai sai hathaa vich gulaal |

تون پاڻ آهين، سونهن فوٽ پاڻيءَ ۾ بي اثر ۽ اڃا به چمڪندڙ رنگ.

ਤੂੰ ਆਪੇ ਮੁਕਤਿ ਕਰਾਇਦਾ ਇਕ ਨਿਮਖ ਘੜੀ ਕਰਿ ਖਿਆਲੁ ॥
toon aape mukat karaaeidaa ik nimakh gharree kar khiaal |

تون پاڻ انهن کي آزاد ڪرين ٿو جيڪي تو کي هڪ پل لاءِ سوچين ٿا.

ਹਰਿ ਤੁਧਹੁ ਬਾਹਰਿ ਕਿਛੁ ਨਹੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੇਖਿ ਨਿਹਾਲੁ ॥੭॥
har tudhahu baahar kichh nahee gurasabadee vekh nihaal |7|

اي پالڻھار، ڪجھ به نه آھي توھان کان ٻاھر. مان توهان کي ڏسي خوش آهيان، گرو جي ڪلام جي ذريعي. ||7||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣੈ ਬਹੁਤਾ ਰੋਵੈ ॥
hukam na jaanai bahutaa rovai |

جنهن کي رب جي حڪم جي خبر ناهي، اهو سخت دردن ۾ روئي ٿو.

ਅੰਦਰਿ ਧੋਖਾ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥
andar dhokhaa need na sovai |

هوءَ فريب سان ڀريل آهي، ۽ هوءَ سڪون سان سمهي نٿي سگهي.

ਜੇ ਧਨ ਖਸਮੈ ਚਲੈ ਰਜਾਈ ॥
je dhan khasamai chalai rajaaee |

پر جيڪڏهن ڪنوار پنهنجي رب ۽ مالڪ جي مرضي تي عمل ڪري،

ਦਰਿ ਘਰਿ ਸੋਭਾ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਈ ॥
dar ghar sobhaa mahal bulaaee |

هن کي پنهنجي گهر ۾ عزت ڏني ويندي، ۽ هن جي حضور جي حويلي ڏانهن سڏيو ويندو.

ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਇਹ ਮਤਿ ਪਾਈ ॥
naanak karamee ih mat paaee |

اي نانڪ، سندس رحمت سان، اها سمجھ حاصل ڪئي وئي آهي.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸਚਿ ਸਮਾਈ ॥੧॥
guraparasaadee sach samaaee |1|

گرو جي فضل سان، هوءَ سچي ذات ۾ جذب ٿي وئي آهي. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਮਨਮੁਖ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭਾ ਦੇਖਿ ਨ ਭੁਲੁ ॥
manamukh naam vihooniaa rang kasunbhaa dekh na bhul |

اي نام نهاد نفس پرست، ڪسر جو رنگ ڏسي گمراهه نه ٿيو.

ਇਸ ਕਾ ਰੰਗੁ ਦਿਨ ਥੋੜਿਆ ਛੋਛਾ ਇਸ ਦਾ ਮੁਲੁ ॥
eis kaa rang din thorriaa chhochhaa is daa mul |

ان جو رنگ صرف چند ڏينهن تائين رهي ٿو - اهو بيڪار آهي!

ਦੂਜੈ ਲਗੇ ਪਚਿ ਮੁਏ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਗਵਾਰ ॥
doojai lage pach mue moorakh andh gavaar |

ٻچن سان وابسته، بيوقوف، انڌا ۽ بيوقوف ماڻهو برباد ۽ مري ويندا آهن.

ਬਿਸਟਾ ਅੰਦਰਿ ਕੀਟ ਸੇ ਪਇ ਪਚਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
bisattaa andar keett se pe pacheh vaaro vaar |

ڪيڙن وانگر، اهي ٻوٽي ۾ رهن ٿا، ۽ ان ۾، اهي بار بار مري ويندا آهن.

ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਰਤੇ ਸੇ ਰੰਗੁਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
naanak naam rate se rangule gur kai sahaj subhaae |

اي نانڪ، جيڪي نام سان لڳل آهن، سي سچ جي رنگ ۾ رنگجي ويا آهن. اهي گرو جي غير معمولي امن ۽ شان تي وٺن ٿا.

ਭਗਤੀ ਰੰਗੁ ਨ ਉਤਰੈ ਸਹਜੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੨॥
bhagatee rang na utarai sahaje rahai samaae |2|

عقيدتمنديءَ جو رنگ نه ٽٽندو آهي. اهي وجدان سان رب ۾ جذب ٿين ٿا. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਸਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ਸਭ ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿਆ ॥
sisatt upaaee sabh tudh aape rijak sanbaahiaa |

تو سڄي ڪائنات پيدا ڪئي ۽ تون ئي ان کي روزي ڏيندو آهين.

ਇਕਿ ਵਲੁ ਛਲੁ ਕਰਿ ਕੈ ਖਾਵਦੇ ਮੁਹਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਤਿਨੀ ਢਾਹਿਆ ॥
eik val chhal kar kai khaavade muhahu koorr kusat tinee dtaahiaa |

ڪي کائيندا ۽ بچندا آھن دوکي ۽ ٺڳيءَ تي عمل ڪري؛ انهن جي وات مان ڪوڙ ۽ ڪوڙ نڪرندا آهن.

ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਭਾਵੈ ਸੋ ਕਰਹਿ ਤੁਧੁ ਓਤੈ ਕੰਮਿ ਓਇ ਲਾਇਆ ॥
tudh aape bhaavai so kareh tudh otai kam oe laaeaa |

جيئن توهان کي راضي ٿئي، توهان انهن کي انهن جا ڪم تفويض ڪريو.

ਇਕਨਾ ਸਚੁ ਬੁਝਾਇਓਨੁ ਤਿਨਾ ਅਤੁਟ ਭੰਡਾਰ ਦੇਵਾਇਆ ॥
eikanaa sach bujhaaeion tinaa atutt bhanddaar devaaeaa |

ڪجهه سمجهن ٿا سچائي؛ انهن کي اڻ کٽ خزانو ڏنو ويو آهي.

ਹਰਿ ਚੇਤਿ ਖਾਹਿ ਤਿਨਾ ਸਫਲੁ ਹੈ ਅਚੇਤਾ ਹਥ ਤਡਾਇਆ ॥੮॥
har chet khaeh tinaa safal hai achetaa hath taddaaeaa |8|

جيڪي رب کي ياد ڪري کائيندا آهن سي خوشحال هوندا آهن، جڏهن ته جيڪي هن کي ياد نه ڪندا آهن سي ضرورتمنديءَ ۾ هٿ وڌائيندا آهن. ||8||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਬੇਦ ਵਖਾਣਹਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੁਆਇ ॥
parr parr panddit bed vakhaaneh maaeaa moh suaae |

پنڊت، مذهبي عالم، مايا جي محبت جي خاطر، مسلسل ويد پڙهندا ۽ پڙهندا آهن.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨ ਮੂਰਖ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
doojai bhaae har naam visaariaa man moorakh milai sajaae |

دوئي جي محبت ۾ بيوقوف ماڻهو رب جي نالي کي وساري ويٺا آهن. انهن کي پنهنجي سزا ملندي.

ਜਿਨਿ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਦਿਤਾ ਤਿਸੁ ਕਬਹੂੰ ਨ ਚੇਤੈ ਜੋ ਦੇਂਦਾ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
jin jeeo pindd ditaa tis kabahoon na chetai jo dendaa rijak sanbaeh |

اهي ڪڏهن به نه سوچندا آهن ته جنهن انهن کي جسم ۽ روح ڏنو آهي، جيڪو سڀني کي روزي ڏيندو آهي.

ਜਮ ਕਾ ਫਾਹਾ ਗਲਹੁ ਨ ਕਟੀਐ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
jam kaa faahaa galahu na katteeai fir fir aavai jaae |

سندن ڳچيءَ مان موت جو ڦڙو نه ڪٽبو. اهي ايندا ۽ ٻيهر جنم وٺندا.

ਮਨਮੁਖਿ ਕਿਛੂ ਨ ਸੂਝੈ ਅੰਧੁਲੇ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਇ ॥
manamukh kichhoo na soojhai andhule poorab likhiaa kamaae |

انڌا، خود غرض انسان ڪجهه به نه ٿا سمجهن. اهي ڪندا آهن جيڪي انهن کي ڪرڻ لاءِ اڳواٽ مقرر ڪيو ويو آهي.

ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖਦਾਤਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
poorai bhaag satigur milai sukhadaataa naam vasai man aae |

مڪمل تقدير ذريعي، اهي سچي گرو سان ملن ٿا، امن جو، ۽ نالو ذهن ۾ اچي ٿو.

ਸੁਖੁ ਮਾਣਹਿ ਸੁਖੁ ਪੈਨਣਾ ਸੁਖੇ ਸੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
sukh maaneh sukh painanaa sukhe sukh vihaae |

اُهي سڪون ماڻين ٿا، اُهي سڪون پائين ٿا، ۽ اُهي امن جي آرام ۾ زندگي گذارين ٿا.

ਨਾਨਕ ਸੋ ਨਾਉ ਮਨਹੁ ਨ ਵਿਸਾਰੀਐ ਜਿਤੁ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥੧॥
naanak so naau manahu na visaareeai jit dar sachai sobhaa paae |1|

اي نانڪ، اهي ذهن مان نام نه وساريندا آهن. اهي رب جي درٻار ۾ عزت وارا آهن. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
satigur sev sukh paaeaa sach naam gunataas |

سچي گرو جي خدمت ڪرڻ سان، سڪون ملي ٿو. اصل نالو عظمت جو خزانو آهي.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430