اي نانڪ، سچي نالي جي ياد ڪرڻ سان، گرومخ نجات حاصل ڪندا آهن. ||1||
پهرين مهل:
اسان ڳالهائڻ ۾ سٺا آهيون، پر اسان جا عمل خراب آهن.
ذهني طور تي اسين ناپاڪ ۽ ڪارا آهيون، پر ٻاهران اڇا نظر اچن ٿا.
اسان انهن جي تقليد ڪريون ٿا جيڪي بيٺا آهن ۽ رب جي دروازي تي خدمت ڪن ٿا.
اهي پنهنجي مڙس جي محبت سان ملن ٿيون، ۽ هن جي محبت جي خوشي محسوس ڪن ٿا.
اُھي بي طاقت رھندا آھن، جيتوڻيڪ اُنھن وٽ طاقت آھي. اهي عاجز ۽ نرمل رهن ٿا.
اي نانڪ، اسان جي زندگين فائدي واري ٿي ويندي آهي جيڪڏهن اسان انهن سان گڏ آهيون. ||2||
پورو:
تون ئي پاڻي آهين، تون پاڻ مڇي آهين ۽ تون پاڻ ئي جال آهين.
تون پاڻ ئي ڄار اڇلائيندين، ۽ تون پاڻ ئي ڦاٽ آهين.
تون پاڻ آهين، سونهن فوٽ پاڻيءَ ۾ بي اثر ۽ اڃا به چمڪندڙ رنگ.
تون پاڻ انهن کي آزاد ڪرين ٿو جيڪي تو کي هڪ پل لاءِ سوچين ٿا.
اي پالڻھار، ڪجھ به نه آھي توھان کان ٻاھر. مان توهان کي ڏسي خوش آهيان، گرو جي ڪلام جي ذريعي. ||7||
سالڪ، ٽيون مهل:
جنهن کي رب جي حڪم جي خبر ناهي، اهو سخت دردن ۾ روئي ٿو.
هوءَ فريب سان ڀريل آهي، ۽ هوءَ سڪون سان سمهي نٿي سگهي.
پر جيڪڏهن ڪنوار پنهنجي رب ۽ مالڪ جي مرضي تي عمل ڪري،
هن کي پنهنجي گهر ۾ عزت ڏني ويندي، ۽ هن جي حضور جي حويلي ڏانهن سڏيو ويندو.
اي نانڪ، سندس رحمت سان، اها سمجھ حاصل ڪئي وئي آهي.
گرو جي فضل سان، هوءَ سچي ذات ۾ جذب ٿي وئي آهي. ||1||
ٽيون مهل:
اي نام نهاد نفس پرست، ڪسر جو رنگ ڏسي گمراهه نه ٿيو.
ان جو رنگ صرف چند ڏينهن تائين رهي ٿو - اهو بيڪار آهي!
ٻچن سان وابسته، بيوقوف، انڌا ۽ بيوقوف ماڻهو برباد ۽ مري ويندا آهن.
ڪيڙن وانگر، اهي ٻوٽي ۾ رهن ٿا، ۽ ان ۾، اهي بار بار مري ويندا آهن.
اي نانڪ، جيڪي نام سان لڳل آهن، سي سچ جي رنگ ۾ رنگجي ويا آهن. اهي گرو جي غير معمولي امن ۽ شان تي وٺن ٿا.
عقيدتمنديءَ جو رنگ نه ٽٽندو آهي. اهي وجدان سان رب ۾ جذب ٿين ٿا. ||2||
پورو:
تو سڄي ڪائنات پيدا ڪئي ۽ تون ئي ان کي روزي ڏيندو آهين.
ڪي کائيندا ۽ بچندا آھن دوکي ۽ ٺڳيءَ تي عمل ڪري؛ انهن جي وات مان ڪوڙ ۽ ڪوڙ نڪرندا آهن.
جيئن توهان کي راضي ٿئي، توهان انهن کي انهن جا ڪم تفويض ڪريو.
ڪجهه سمجهن ٿا سچائي؛ انهن کي اڻ کٽ خزانو ڏنو ويو آهي.
جيڪي رب کي ياد ڪري کائيندا آهن سي خوشحال هوندا آهن، جڏهن ته جيڪي هن کي ياد نه ڪندا آهن سي ضرورتمنديءَ ۾ هٿ وڌائيندا آهن. ||8||
سالڪ، ٽيون مهل:
پنڊت، مذهبي عالم، مايا جي محبت جي خاطر، مسلسل ويد پڙهندا ۽ پڙهندا آهن.
دوئي جي محبت ۾ بيوقوف ماڻهو رب جي نالي کي وساري ويٺا آهن. انهن کي پنهنجي سزا ملندي.
اهي ڪڏهن به نه سوچندا آهن ته جنهن انهن کي جسم ۽ روح ڏنو آهي، جيڪو سڀني کي روزي ڏيندو آهي.
سندن ڳچيءَ مان موت جو ڦڙو نه ڪٽبو. اهي ايندا ۽ ٻيهر جنم وٺندا.
انڌا، خود غرض انسان ڪجهه به نه ٿا سمجهن. اهي ڪندا آهن جيڪي انهن کي ڪرڻ لاءِ اڳواٽ مقرر ڪيو ويو آهي.
مڪمل تقدير ذريعي، اهي سچي گرو سان ملن ٿا، امن جو، ۽ نالو ذهن ۾ اچي ٿو.
اُهي سڪون ماڻين ٿا، اُهي سڪون پائين ٿا، ۽ اُهي امن جي آرام ۾ زندگي گذارين ٿا.
اي نانڪ، اهي ذهن مان نام نه وساريندا آهن. اهي رب جي درٻار ۾ عزت وارا آهن. ||1||
ٽيون مهل:
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ سان، سڪون ملي ٿو. اصل نالو عظمت جو خزانو آهي.