توهان وٽ ڪيتريون ئي تخليقي طاقتون آهن، رب؛ توهان جون مهربانيون تمام وڏيون آهن.
تنهن ڪري ڪيتريون ئي مخلوقات ۽ مخلوقات ڏينهن رات تنهنجي ساراهه ڪن ٿيون.
توهان وٽ ڪيترائي روپ ۽ رنگ آهن، ڪيترائي طبقا، اعلي ۽ گهٽ. ||3||
سچائيءَ سان ملڻ سان، سچ پچ اچي ٿو. سچا ماڻهو سچي رب ۾ جذب ٿي ويندا آهن.
وجداني سمجهه حاصل ڪئي ويندي آهي ۽ هڪ عزت سان استقبال ڪيو ويندو آهي، گرو جي ڪلام ذريعي، خدا جي خوف سان ڀريل.
اي نانڪ، سچو بادشاهه اسان کي پاڻ ۾ جذب ڪري ٿو. ||4||10||
سري راڳ، پهرين مهل:
اهو سڀ ڪم ٿي ويو- مان بچي ويس، ۽ منهنجي دل جي اندر جي خودمختاري ختم ٿي وئي.
منهنجي خدمت ڪرڻ لاءِ بڇڙا توانائيون پيدا ڪيون ويون آهن، جڏهن کان مون پنهنجو ايمان سچو گرو تي رکيو آهي.
سچي، بي پرواهه رب جي فضل سان، مون پنهنجي بيڪار رٿائن کي ڇڏي ڏنو آهي. ||1||
اي عقل، سچي ذات سان ملڻ، خوف دور ٿي ويندو آهي.
خدا جي خوف کان سواء، ڪيئن ڪو بي خوف ٿي سگهي ٿو؟ گرو مُخ بنو، ۽ پاڻ کي شبد ۾ غرق ڪريو. ||1||روڪ||
اسان کيس لفظن سان ڪيئن بيان ڪري سگهون ٿا؟ هن جي بيانن جي ڪا به پڇاڙي نه آهي.
فقير ته گهڻا آهن، پر اُهو ئي ڏيڻ وارو آهي.
هو روح جو عطا ڪندڙ آهي، ۽ پرانا، زندگي جو ساهه؛ جڏهن هو ذهن ۾ رهي ٿو، اتي امن آهي. ||2||
دنيا هڪ ڊرامو آهي، خواب ۾ اسٽيج ڪيو ويو آهي. هڪ لمحي ۾، راند کيڏيو ويو آهي.
ڪي رب سان اتحاد حاصل ڪن ٿا، جڏهن ته ٻيا جدا ٿي وڃن ٿا.
جيڪو کيس راضي ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ٻيو ڪجهه به نٿو ڪري سگهجي. ||3||
گرومخ اصل آرٽيڪل خريد ڪندا آهن. سچو واپار سچي سرمائي سان خريد ڪيو ويندو آهي.
جيڪي هن سچي واپار کي مڪمل گرو جي ذريعي خريد ڪندا آهن اهي برڪت وارا آهن.
اي نانڪ، جيڪو هن حقيقي واپار جو ذخيرو رکي ٿو، اهو حقيقي آرٽيڪل کي سڃاڻي ۽ محسوس ڪندو. ||4||11||
سري راڳ، پهرين مهل:
جيئن ڌاتوءَ جو وات سان ميلاپ ٿئي ٿو، تيئن جيڪي رب جي حمد جا گيت ڳائين ٿا، اهي ساراهه واري رب ۾ جذب ٿي وڃن ٿا.
پوپٽن وانگر، اهي سچائي جي ڳاڙهي ڳاڙهي رنگ ۾ رنگا آهن.
اهي مطمئن روح جيڪي اڪيلي محبت سان رب کي ياد ڪن ٿا، اهي سچي رب سان ملن ٿا. ||1||
اي تقدير جا ڀائرو، اوليائن جي پيرن جي مٽي ٿي وڃو.
سنتن جي سماج ۾، گرو ملي ٿو. هو آزاديءَ جو خزانو آهي، تمام سٺي نصيب جو سرچشمو آهي. ||1||روڪ||
شاندار خوبصورتي جي ان بلند ترين جهاز تي، رب جي حويلي بيٺو آهي.
سچن عملن سان هي انساني جسم ملي ٿو ۽ پنهنجي اندر جو دروازو جيڪو محبوب جي درگاهه ڏانهن وٺي وڃي ٿو، ملي ٿو.
گرومخ پنهنجي دماغ کي رب، عظيم روح تي غور ڪرڻ جي تربيت ڏيندا آهن. ||2||
ٽن خاصيتن جي اثر هيٺ ڪيل عملن سان، اميد ۽ پريشاني پيدا ٿيندي آهي.
گروءَ کان سواءِ، انهن ٽنهي صفتن کان ڪيئن آزاد ٿي سگهي ٿو؟ وجداني حڪمت جي ذريعي، اسان هن سان ملن ٿا ۽ امن ڳوليندا آهيون.
نفس جي گهر ۾، هن جي موجودگيءَ جو حوصلو تڏهن محسوس ٿيندو آهي جڏهن هو پنهنجي فضل جي نظر ڏئي ٿو ۽ اسان جي آلودگي کي ڌوئي ٿو. ||3||
گروءَ کان سواءِ، اها آلودگي ختم نه ٿيندي آهي. رب کان سواءِ، ڪيئن ٿو گھري؟
شبد جي هڪ لفظ تي غور ڪريو، ۽ ٻين اميدن کي ڇڏي ڏيو.
اي نانڪ، مان هميشه لاءِ قربان آهيان ان لاءِ جيڪو ڏسي ٿو، ۽ ٻين کي به ان کي ڏسڻ لاءِ ترغيب ڏي ٿو. ||4||12||
سري راڳ، پهرين مهل:
رد ٿيل ڪنوار جي زندگي لعنت آهي. هوءَ دوکي جي محبت مان ٺڳي ٿي.
هوءَ رات ڏينهن واريءَ جي ديوار وانگر ٽٽي پوي ٿي، ۽ آخرڪار، هوءَ مڪمل طور تي ٽٽي پوي ٿي.
شبد جي ڪلام کان سواءِ، امن نٿو اچي. مڙس کان سواءِ، سندس ڏک ختم نه ٿيندا آهن. ||1||
اي دلبر، مڙس کان سواءِ، تنهنجو سينگار ڪهڙو آهي؟