رب مڪمل طور تي پکڙيل آهي ۽ هر جڳهه تي پکڙيل آهي. رب جو نالو پاڻي ۽ زمين تي پکڙيل آهي. تنهن ڪري مسلسل رب جو گيت ڳايو، درد کي ختم ڪندڙ. ||1||روڪ||
رب منهنجي زندگي کي ثمر ۽ ثواب بخشيو آهي.
مان رب جو غور ڪريان ٿو، درد کي ختم ڪندڙ.
مون گروءَ سان ملاقات ڪئي آهي، جيڪو نجات ڏيندڙ آهي.
رب منهنجي زندگيءَ جي سفر کي ثمردار ۽ نفعي بخش بنايو آهي.
سنگت، پاڪ جماعت ۾ شامل ٿي، مان رب جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو. ||1||
اي انسان، رب جي نالي ۾ اميدون رکي،
۽ توهان جي دوئي جي محبت صرف ختم ٿي ويندي.
جيڪو، اميد ۾، اميد کان بي نياز رهي،
اهڙو عاجز پنهنجي رب سان ملي ٿو.
۽ جيڪو رب جي نالي جي تسبيح ڳائي ٿو
نوڪر نانڪ سندس پيرن تي ڪري ٿو. ||2||1||7||4||6||7||17||
راگ بلاول، پنجون مهل، چو-پاڌي، پهريون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
هو ان سان جڙيل آهي جيڪو هو ڏسي ٿو.
اي لافاني خدا، مان توسان ڪيئن ملندس؟
مون تي رحم ڪر، ۽ مون کي واٽ تي رکي.
مون کي ساد سنگت جي پوشاڪ جي هيم سان جڙيل آهي، حضور جي صحبت. ||1||
زهريلي دنيا جي سمنڊ مان ڪيئن پار ٿيندس؟
سچو گرو اسان کي پار ڪرڻ لاءِ ٻيڙي آهي. ||1||روڪ||
مايا جي واءُ اُڏامي ٿي اسان کي،
پر رب جا پوئلڳ هميشه قائم رهن ٿا.
اهي خوشي ۽ درد کان متاثر نه ٿيندا آهن.
گرو خود انهن جي سرن جي مٿان نجات ڏيندڙ آهي. ||2||
مايا، نانگ، سڀني کي پنهنجي ڪنڊن ۾ پکڙيل آهي.
اُهي انا ۾ ائين سڙي مري وڃن ٿا، جيئن شعلا ڏسي لال ڪچرو ٿئي ٿو.
هو هر قسم جا سينگار ڪن ٿا، پر رب نه ٿا ڳولين.
جڏهن گرو مهربان ٿئي ٿو، هو انهن کي رب سان ملڻ جي هدايت ڪري ٿو. ||3||
مان گھمندي، اداس ۽ اداس، هڪ رب جي زيور جي تلاش ۾ آهيان.
هي قيمتي زيور ڪنهن به ڪوشش سان حاصل نه ٿيو آهي.
اهو زيور جسم جي اندر آهي، رب جو مندر.
گرو برم جو پردو ڦاڙي ڇڏيو آهي، ۽ زيور کي ڏسي، مان خوش ٿيو آهيان. ||4||
جنهن ان کي چکيو، سو ان جو ذائقو ڄاڻي ٿو.
اھو گونگو آھي، جنھن جو دماغ عجب سان ڀريل آھي.
مون کي ڏسان ٿو رب، نعمت جو سرچشمو، هر هنڌ.
ٻانهو نانڪ، رب جي ساراهه جو ذڪر ڪري ٿو، ۽ هن ۾ ضم ٿي وڃي ٿو. ||5||1||
بلاول، پنجين مهل:
ديوي گرو مون کي مڪمل خوشين سان نوازيو آهي.
هن پنهنجي ٻانهي کي پنهنجي خدمت سان ڳنڍيو آهي.
ڪا به رڪاوٽ منهنجي رستي کي روڪي نه ٿي، سمجھ کان ٻاهر، ناقابل اعتماد رب تي غور ڪندي. ||1||
مٽي پاڪ ڪئي وئي آهي، سندس ساراهه جا گيت ڳائيندي.
رب جي نالي جي ياد ڪرڻ سان گناهه ميٽجي ويندا آهن. ||1||روڪ||
هو پاڻ هر هنڌ پکڙيل آهي.
شروعات کان وٺي، ۽ سڄي عمر ۾، سندس شان ظاھر ڪيو ويو آھي.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، ڏک مون کي ڇهي نه ٿو. ||2||
مون کي گروءَ جا پير ڏاڍا وڻندڙ لڳن ٿا.
هو بي ترتيب، هر جاءِ تي رهجي ويو آهي.
مون کي مڪمل امن مليو، جڏهن گرو راضي ٿيو. ||3||
عظيم رب خدا منهنجو ڇوٽڪارو ڏيندڙ بڻجي چڪو آهي.
جتي به ڏسان ٿو، اتي کيس پاڻ سان گڏ ڏسان ٿو.
اي نانڪ، رب ۽ مالڪ پنهنجي ٻانهن جي حفاظت ڪري ٿو ۽ پالي ٿو. ||4||2||
بلاول، پنجين مهل:
تون امن جو خزانو آهين، اي منهنجا محبوب خدا.