هي يوگا نه آهي، اي يوگي، پنهنجي خاندان کي ڇڏڻ ۽ چوڌاري گهمڻ لاء.
رب، هار، هار، جو نالو جسم جي گهرن ۾ آهي. گروءَ جي مهربانيءَ سان، تون پنهنجي پالڻهار خدا کي ڳوليندين. ||8||
هيءَ دنيا مٽيءَ جو ڪٺور آهي، يوگي؛ خوفناڪ بيماري، ان ۾ مايا جي خواهش آهي.
هر قسم جون ڪوششون ڪرڻ، ۽ مذهبي لباس پائڻ، يوگي، هن بيماري جو علاج نٿو ڪري سگهجي. ||9||
رب جو نالو دوا آهي، يوگي؛ رب ان کي ذهن ۾ رکي ٿو.
جيڪو گرو مُخ بڻجي وڃي ٿو اهو سمجهي ٿو. هو اڪيلو يوگا جو رستو ڳولي ٿو. ||10||
يوگا جو رستو ڏاڍو ڏکيو آهي، يوگي؛ اُهو ئي اُن کي ڳولي ٿو، جنهن کي خدا پنهنجي فضل سان نوازي ٿو.
اندر ۽ ٻاهر، هو هڪ رب کي ڏسي ٿو. هو پنهنجي اندر مان شڪ کي ختم ڪري ٿو. ||11||
سو هارپ وڄايو جيڪو وڄائڻ کان سواءِ وڄي ٿو، يوگي.
نانڪ چوي ٿو، اهڙيءَ طرح تون آزاد ٿيندين، يوگي، ۽ سچي رب ۾ ضم ٿي ويندين. ||12||1||10||
رامڪلي، ٽيون مهل:
ڀڳت جي پوڄا جو خزانو گرو مُخ کي پڌرو ٿيندو آهي. سچي گروءَ مون کي اھا سمجھڻ لاءِ متاثر ڪيو آھي. ||1||
اي سنتن، گرومخ کي شاندار عظمت سان نوازيو ويو آهي. ||1||روڪ||
هميشه سچائي ۾ رهڻ، آسماني امن کوھ مٿي؛ اندر مان جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ ختم ٿي ويندي آهي. ||2||
خود غرور کي ختم ڪري، پيار سان اسم، رب جي نالي تي ڌيان ڏيڻ؛ شبد جي ڪلام ذريعي، ملڪيت کي ساڙي ڇڏيو. ||3||
ان جي ذريعي اسان پيدا ڪيا ويا آهيون، ۽ ان جي ذريعي اسان تباهه ٿي ويا آهيون. آخر ۾، نالو ئي اسان جي مدد ۽ سهارو هوندو. ||4||
هو هميشه موجود آهي؛ اهو نه سوچيو ته هو پري آهي. هن مخلوق کي پيدا ڪيو. ||5||
پنهنجي دل جي اندر اندر، لفظ جي سچي ڪلام کي ڳايو؛ سچي پالڻهار ۾ محبت سان جذب ٿي رهو. ||6||
انمول نالو سنتن جي سماج ۾ آهي. وڏي خوش نصيبي سان، حاصل ٿئي ٿو. ||7||
شڪ ۾ نه ڦاسو؛ سچي گرو جي خدمت ڪريو، ۽ پنهنجي ذهن کي هڪ جاء تي قائم رکو. ||8||
نالي کان سواءِ، هر ڪو مونجهاري ۾ گهمي ٿو. اهي پنهنجي زندگي بيڪار ضايع ڪن ٿا. ||9||
يوگي، توهان رستو وڃائي ڇڏيو آهي. توهان پريشان ٿي گھمندا آهيو. منافقت ذريعي، يوگا حاصل نه ٿيندو آهي. ||10||
خدا جي شهر ۾ يوگڪ پوزيشن ۾ ويٺي، گرو جي ڪلام جي ذريعي، توهان کي يوگا ملندو. ||11||
شَبَدَ جي ذريعي پنهنجي بيچيني ڀوڳنائن کي روڪيو، ته نالو تنهنجي ذهن ۾ اچي ويندو. ||12||
هي جسم هڪ حوض آهي، اي سنتو. ان ۾ غسل ڪريو، ۽ رب جي محبت کي وڌايو. ||13||
جيڪي پاڻ کي اسم جي ذريعي صاف ڪن ٿا، سي سڀ کان وڌيڪ معصوم ماڻهو آهن. شبد جي ذريعي، اهي پنهنجي گندگي کي ڌوء. ||14||
ٽن صفتن ۾ ڦاٿل، بي شعور ماڻهو، نالو نه سوچيندو آهي. نالي کان سواءِ، هو ضايع ڪري ٿو. ||15||
برهما، وشنو ۽ شيو جا ٽي روپ، ٽن خاصيتن ۾ ڦاٿل آهن، مونجهاري ۾ گم آهن. ||16||
گرو جي فضل سان، هي ٽڪنڊو ختم ٿي ويو آهي، ۽ هڪ پيار سان چوٿين حالت ۾ جذب ٿي ويندو آهي. ||17||
پنڊت، مذهبي عالم، دليلن کي پڙهن، پڙهن ۽ بحث ڪن. اهي نٿا سمجهن. ||18||
فساد ۾ مگن، مونجهاري ۾ ڦاٿل. اي تقدير جا ڀائرو، اهي ڪنهن کي هدايت ڪري سگهن ٿا؟ ||19||
باني، عاجز عقيدتمند جو ڪلام تمام اعليٰ ۽ بلند آهي. اهو سڄي عمر تي غالب آهي. ||20||