مان ديوتا، فاني انسانن، ويڙهاڪن ۽ خدائي اوتارن کان پڇي سگهان ٿو.
مان سماڌي ۾ سڀني سڌن سان صلاح ڪري رب جي درٻار ۾ ويس.
آخرت، حق سڀن جو نالو. بي خوف رب کي ڪوبه خوف ناهي.
ڪوڙ ٻيا عقلمند آهن، ڪوڙا ۽ ٿلها؛ انڌا آهن انڌن جا خيال.
اي نانڪ، چڱن ڪمن جي ڪرم سان، انسان اچي ٿو رب تي غور ڪرڻ لاءِ؛ سندس فضل سان، اسان کي پار ڪيو ويو آهي. ||2||
پورو:
نالي ۾ ايمان آڻڻ سان، بڇڙائيءَ جو خاتمو ٿئي ٿو، ۽ عقل روشن ٿئي ٿو.
نالي ۾ ڀروسو ڪرڻ سان، خود غرضي ختم ٿي وڃي ٿي، ۽ سڀ بيماريون دور ٿي وڃن ٿيون.
اسم تي ايمان رکڻ سان ئي نالو سڪون ۽ سڪون حاصل ٿيندو آهي.
نالي تي ايمان رکڻ سان سڪون ۽ سڪون اچي وڃي ٿو ۽ رب ذهن ۾ سمايل آهي.
اي نانڪ، نالو زيور آهي. گرومخ رب تي غور ڪندو آهي. ||11||
سالڪ، پھريون مھل:
اي منهنجا مالڪ، جيڪڏهن توهان جي برابر ڪو ٻيو هجي ها، ته آئون انهن سان توهان جي باري ۾ ڳالهائيندس.
تون، مان تنهنجي ساراهه ڪريان ٿو. مان انڌو آهيان، پر نالي جي ذريعي، سڀ ڪجهه ڏسندڙ آهيان.
جيڪو ڪجهه ڳالهايو وڃي ٿو، اهو لفظ آهي. ان کي پيار سان ڳنڍي، اسان سينگاريا آهيون.
نانڪ، هي سڀ کان وڏي ڳالهه آهي ته: تمام شاندار عظمت تنهنجي آهي. ||1||
پهرين مهل:
جڏهن ڪجهه به نه هو، ڇا ٿيو؟ ڇا ٿيندو جڏهن ڪو پيدا ٿئي ٿو؟
خالق، ڪرڻ وارو، سڀ ڪجهه ڪري ٿو. هو سڀني کي ڏسي ٿو، بار بار
. ڇا اسان خاموش رهون ٿا يا بلند آواز سان دعا گهرون ٿا، عظيم عطا ڪندڙ اسان کي پنهنجي تحفن سان برڪت ڪري ٿو.
ھڪڙو پالڻھار آھي عطا ڪندڙ؛ اسان سڀ فقير آهيون. مون هن سڄي ڪائنات ۾ ڏٺو آهي.
نانڪ اهو ڄاڻي ٿو: عظيم عطا ڪندڙ هميشه لاء رهندو آهي. ||2||
پورو:
نالي ۾ ايمان سان، وجداني شعور پيدا ٿئي ٿو؛ نالي جي ذريعي، عقل اچي ٿو.
نالي ۾ ايمان سان، خدا جي تسبيح کي ڳايو؛ نالي جي ذريعي امن حاصل ٿئي ٿو.
نالي ۾ ايمان سان، شڪ ختم ٿي ويندو آهي، ۽ فاني ڪڏهن به ڏک نه ڪندو آهي.
نالي تي ايمان سان، سندس ساراهه ڳايو، ۽ توهان جي گناهن واري عقل کي صاف ڪيو ويندو.
اي نانڪ، ڪامل گرو جي ذريعي، ڪنهن کي نالي تي ڀروسو اچي ٿو؛ اھي ئي اھا وصول ڪن ٿا، جنھن کي اھو ڏئي ٿو. ||12||
سالڪ، پھريون مھل:
ڪي شاستر، ويد ۽ پراڻ پڙهيا.
اُنهن کي پڙهندا آهن، اڻ ڄاڻائيءَ ۾.
جيڪڏھن اھي انھن کي حقيقت ۾ سمجھندا، اھي رب کي محسوس ڪندا.
نانڪ چوي ٿو ته، ايترو زور شور ڪرڻ جي ضرورت ناهي. ||1||
پهرين مهل:
جڏهن مان تنهنجو آهيان، تڏهن سڀ ڪجهه منهنجو آهي. جڏهن مان نه آهيان، تون آهين.
تون پاڻ ئي قادر مطلق آهين، ۽ تون پاڻ ئي باطني ڄاڻندڙ آهين. سڄي دنيا تنهنجي طاقت جي زور تي ٽنگيل آهي.
تون پاڻ ئي فاني مخلوق کي موڪلين ٿو، ۽ پاڻ ئي انهن کي گهر واپس سڏين ٿو. مخلوق کي پيدا ڪري، تون ان کي ڏسندين.
اي نانڪ، سچو نالو، سچو رب جو نالو. سچائي جي ذريعي، هڪ پريم رب خدا طرفان قبول ڪيو ويندو آهي. ||2||
پورو:
بي مثال رب جو نالو اڻڄاڻ آهي. اهو ڪيئن معلوم ٿي سگهي ٿو؟
بي مثال رب جو نالو فاني سان گڏ آهي. اهو ڪيئن حاصل ٿيندو، اي تقدير جا ڀائرو؟
بي مثال رب جو نالو هر جاءِ تي پکڙجي رهيو آهي.
ڪامل گروءَ جي معرفت، حاصل ٿئي ٿو. اهو دل ۾ ظاهر ٿئي ٿو.
اي نانڪ، جڏهن مهربان رب پنهنجو فضل عطا ڪندو آهي، تڏهن انسان گروءَ سان ملندو آهي، اي ديس جا ڀائرو. ||13||
سالڪ، پھريون مھل:
ڪالي يوگ جي هن اونداهي دور ۾، ماڻهن جا منهن ڪتن جهڙا آهن. اهي کاڌ خوراڪ لاءِ سڙيل لاش کائيندا آهن.
اُھي ڀونڪندا آھن ۽ ڳالھائيندا آھن، رڳو ڪوڙ چوندا آھن. حق جي سڀني سوچن کي ڇڏي ڏنو آهي.
جن جي جيئري عزت نه هوندي، مرڻ کان پوءِ به انهن جي بدنامي ٿيندي.