گونڊ:
مان بي آرام ۽ ناخوش آهيان.
هن جي گابي کان سواء، ڳئون اڪيلو آهي. ||1||
پاڻيءَ کان سواءِ، مڇيءَ درد ۾ سڙي ٿي.
ائين ئي غريب جو نالو آهي رب جي نالي کان سواءِ. ||1||روڪ||
ڳئون جي گابي وانگر، جنهن کي جڏهن ڇڏائجي،
هن جو کير چوسي ٿو ۽ هن جو کير پيئي ٿو - ||2||
ائين ئي نالي ديوي کي رب مليو آهي.
گروءَ سان ملي، مون اڻ ڏٺل رب کي ڏٺو آهي. ||3||
جيئن ته جنس سان ڀريل مڙس ڪنهن ٻئي مرد جي زال چاهي ٿو،
ائين ئي Naam Dayv رب سان پيار ڪندو آهي. ||4||
جيئن سج جي روشنيءَ ۾ زمين سڙي ٿي،
اهڙيءَ طرح غريب نالو ڏينهن به رب جي نالي کان سواءِ جلندو آهي. ||5||4||
راگ گوند، ڪلام جو نالو ديوي جي، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
رب، هار، هار جي نالي سان، سڀ شڪ دور ٿي ويندا آهن.
رب جي نالي کي جپائڻ اعليٰ مذهب آهي.
رب، هار، هار جي نالي سان، سماجي طبقن ۽ نسلي نسلن کي ختم ڪري ٿو.
رب انڌن جي ھلندڙ لٺ آھي. ||1||
مان رب کي سجدو ڪريان ٿو، مان عاجزي سان رب کي سجدو ڪريان ٿو.
رب، هار، هار جي نالي سان، توهان کي موت جي رسول کان عذاب نه ٿيندو. ||1||روڪ||
رب هرناخش جي جان ورتي،
۽ اجمل کي جنت ۾ جاءِ ڏني.
طوطي کي رب جو نالو ڳالهائڻ سيکارڻ سان گنيڪا طوائف بچي وئي.
اهو رب منهنجي اکين جو نور آهي. ||2||
رب جي نالي سان هار، هار، پوتنا بچايو ويو.
جيتوڻيڪ هوء هڪ فريب ٻار جي قاتل هئي.
رب جو خيال ڪندي، دروپدي بچايو ويو.
گوتم جي زال، پٿر ٿي وئي، بچي وئي. ||3||
رب، جنهن ڪيسي ۽ ڪنس کي ماريو،
ڪالي کي زندگي جو تحفو ڏنو.
دعا نامي ديوي، اهڙو آهي منهنجو رب؛
ان جي ياد ڪرڻ سان خوف ۽ ڏک دور ٿي ويندا آهن. ||4||1||5||
گونڊ:
جيڪو ڀائرو، بڇڙا روح ۽ چيچڪ جي ديوي جي پٺيان ڊوڙي ٿو،
گڏهه تي سوار آهي، مٽي کي لتاڙيندي آهي. ||1||
مان فقط هڪ رب جو نالو وٺان ٿو.
مون ان جي بدلي ۾ ٻيا سڀ معبود ڇڏيا آهن. ||1||روڪ||
اھو ماڻھو جيڪو ”شيو، شِو“ جو نعرو لڳائيندو آھي ۽ مٿس غور ڪندو آھي.
هڪ ٻلي تي سوار آهي، هڪ دان ڇڪيندو آهي. ||2||
جيڪو وڏي ديوي مايا جي پوڄا ڪري ٿو
هڪ عورت جي حيثيت ۾ ٻيهر جنم ورتو ويندو، ۽ مرد نه. ||3||
توکي پريم ديوي سڏيو وڃي ٿو.
آزاديءَ جي وقت، پوءِ ڪٿي لڪندين؟ ||4||
گرو جي تعليمات تي عمل ڪريو، ۽ رب جي نالي کي مضبوط رکو، اي دوست.
اهڙيءَ طرح نام ديوي جي دعا ڪري ٿو، ۽ ائين ئي گيتا به چوي ٿي. ||5||2||6||
بلاول گونڊ:
اڄ، نام ديوي رب کي ڏٺو، ۽ پوء آئون جاهلن کي هدايت ڪندس. ||روڪ||
اي پنڊت، اي مذهبي عالم، تنهنجي گايتري ٻنيءَ ۾ چري رهي هئي.
لٺ کڻي هاريءَ جي ٽنگ ڀڃي ڇڏي، ۽ هاڻي لٺ سان هلي ٿو. ||1||
اي پنڊت، مون تنهنجو عظيم ديوتا شيو ڏٺو، جيڪو هڪ اڇي ٻڪري تي سوار هو.
سوداگر جي گهر ۾، هن لاءِ هڪ دعوت تيار ڪئي وئي هئي - هن سوداگر جي پٽ کي قتل ڪيو. ||2||