منهنجي زبان رب جي خوشيءَ جي گيتن جو ذائقو چکندي آهي. اي نانڪ، نالو روشنيءَ سان چمڪي ٿو. ||2||
گرومخ رب جي نالي سان پيار ڪندو آهي؛
اندر اندر، هوءَ نالي جي زيور تي غور ڪري ٿي.
جيڪي رب جي نالي سان پيار ڪن ٿا، اهي لفظ جي ذريعي آزاد ٿين ٿا. جهالت جي اونداهي دور ٿي ويندي آهي.
روحاني حڪمت شاندار طور تي جلائي، دل کي روشن ڪندي؛ انهن جا گهر ۽ مندر سينگاريل ۽ برڪت وارا آهن.
مون پنهنجي جسم ۽ دماغ کي سينگار بڻائي ڇڏيو آهي، ۽ انهن کي سچي رب جي رضا لاءِ وقف ڪري ڇڏيو آهي.
جيڪو ڪجھ خدا چوي ٿو، مان خوشيء سان ڪريان ٿو. اي نانڪ، مان هن جي وجود جي ريشي ۾ ضم ٿي چڪو آهيان. ||3||
رب خدا شادي جي تقريب جو بندوبست ڪيو آهي؛
هو گرومک سان شادي ڪرڻ آيو آهي.
هو گرومک سان شادي ڪرڻ آيو آهي، جنهن کي رب مليو آهي. اها ڪنوار پنهنجي رب کي ڏاڍي پياري آهي.
عاجز سنت گڏجي گڏ ٿين ۽ خوشي جا گيت ڳائين؛ پياري رب پاڻ سينگاريو آهي روح جي ڪنوار کي.
ملائڪ ۽ فاني مخلوق، آسماني هيرالڊس ۽ آسماني ڳائڻا، گڏ ٿيا آهن ۽ هڪ عجيب شادي جي پارٽي ٺاهي وئي آهي.
اي نانڪ، مون کي پنهنجو سچو رب مليو آهي، جيڪو نه مرندو آهي ۽ نه پيدا ٿيندو آهي. ||4||1||3||
راگ سوچي، ڇٽ، چوٿين مهل، ٽيون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اچو، عاجز بزرگن، ۽ ڪائنات جي رب جي پاڪائي ساراهه ڳايو.
اچو ته گڏجي گرومخ جي حيثيت ۾ گڏ ٿيون؛ اسان جي پنهنجي دل جي گھر ۾، لفظ ٽڙي ٿو ۽ گونج ٿو.
شبد جا گھڻا راڳ تنھنجا آھن، اي پالڻھار خدا؛ اي خالق، تون هر جاءِ تي آهين.
ڏينهن ۽ رات، مان هميشه لاءِ سندس ساراهه ڳائيندو آهيان، محبت سان لفظ جي سچي ڪلام تي ڌيان ڏيندو آهيان.
رات ۽ ڏينهن، مان رب جي محبت ۾ وجدان سان مشغول رهندو آهيان. منهنجي دل ۾، مان رب جي نالي جي عبادت ڪريان ٿو.
اي نانڪ، گرومخ جي حيثيت ۾، مون هڪ رب کي محسوس ڪيو آهي. مون کي ٻيو ڪو به نه ڄاڻندو آھي. ||1||
هو سڀني ۾ شامل آهي؛ هو خدا آهي، باطني ڄاڻندڙ، دلين کي ڳوليندڙ.
جيڪو گروءَ جي ڪلام جي ذريعي خدا جو غور ۽ سڪون ٿو رکي، اهو ڄاڻي ٿو ته منهنجو رب ۽ مالڪ هر هنڌ پکڙيل آهي.
خدا، منھنجو پالڻھار ۽ پالڻھار، باطني ڄاڻندڙ، دلين کي ڳوليندڙ آھي. هو هر دل ۾ پکڙيل ۽ پکڙيل آهي.
گرو جي تعليمات ذريعي، سچ حاصل ڪيو ويندو آهي، ۽ پوء، هڪ آسماني نعمت ۾ ضم ٿي ويندو آهي. هن کان سواءِ ٻيو ڪوبه ڪونهي.
مان هن جي تسبيح آسانيءَ سان ڳائيندو آهيان. جيڪڏھن اھو خدا کي راضي ڪري، اھو مون کي پاڻ سان ملائي ڇڏيندو.
اي نانڪ، شبد جي ذريعي، خدا ڄاڻي ٿو. ڏينهن ۽ رات نالي تي غور ڪريو. ||2||
هيءَ دنيا خيانت ڪندڙ ۽ ناقابلِ تسخير آهي. خود ارادي وارو انسان پار نٿو ڪري سگهي.
هن جي اندر انا، خود غرضي، جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ هوشياري آهي.
هن جي اندر ۾ هوشياري آهي. هن کي منظور نه ڪيو ويو آهي، ۽ هن جي زندگي بيڪار ۽ ضايع ٿي وئي آهي.
موت جي رستي تي، هو درد ۾ مبتلا آهي، ۽ ظلم برداشت ڪرڻ گهرجي؛ آخر ۾، هو افسوس سان روانو ٿيو.
نالي کان سواء، هن جو ڪوبه دوست ناهي، نه اولاد، خاندان يا مائٽن.
اي نانڪ، مايا جي دولت، وابستگي ۽ ظاهري ڏيکاءُ، انهن مان ڪو به هن سان گڏ آخرت ۾ نه ويندو. ||3||
مان پنهنجي سچي گرو، عطا ڪندڙ کان پڇان ٿو ته ڪيئن غدار ۽ مشڪل دنيا جي سمنڊ مان پار ٿي وڃي.
سچي گرو جي مرضي مطابق هلو، ۽ جيئرو ئي مئل رهو.
جيئرو ئي مئل رهي، خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري. جيئن گرو مُخ، ضم ٿي نالو ۾.