ڇا توهان سوچيو ته اهو حقيقي آهي؟ ||1||
دولت، زال، جائداد ۽ گهرواري
- انهن مان ڪو به توهان سان گڏ نه هلندو. توهان کي ڄاڻڻ گهرجي ته اهو سچ آهي! ||2||
صرف رب جي عقيدت توهان سان گڏ ٿيندي.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، اڪيلي ذهن جي محبت سان رب تي وير ۽ غور ڪيو. ||3||4||
بسنت، نائين مهل:
اي انسان، ڪوڙ ۽ لالچ ۾ جڪڙيل تون گمراهه ڇو ٿو ٿي وڃين؟
اڃا ڪجھ به نه وڃايو ويو آهي - اڃا به وقت آهي جاڳڻ لاءِ! ||1||روڪ||
توهان کي اهو سمجهڻ گهرجي ته هي دنيا هڪ خواب کان وڌيڪ ڪجهه ناهي.
هڪ پل ۾، اهو ناس ٿيندو. هن کي سچ ڄاڻو. ||1||
رب هميشه توهان سان گڏ رهي ٿو.
اي منهنجا دوست، رات ۽ ڏينهن، هن تي مرڪ ۽ غور ڪريو. ||2||
آخري وقت تي، هو توهان جي مدد ۽ مدد ڪندو.
نانڪ چوي ٿو، سندس ساراهه ڳايو. ||3||5||
بسنت، پهرين مهل، اشٽپديا، پهريون بيت، دو-ٽڪيز:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
دنيا هڪ ڪانو آهي؛ اهو نالو ياد نٿو ڪري، رب جو نالو.
نالو وساري، اُن کي چتائي ڏسي ٿو، ۽ اُن کي چتائي ٿو.
ذهن بيقراريءَ سان، ڏوهه ۽ ٺڳيءَ ۾ ڊهي ٿو.
مون ڪوڙي دنيا سان منهنجي وابستگي کي ٽوڙي ڇڏيو آهي. ||1||
جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ فساد جو بار ناقابل برداشت آهي.
نالي کان سواءِ، انسان ڪيئن هڪ نيڪ زندگي گذاري سگهي ٿو؟ ||1||روڪ||
دنيا ريل جي گھر وانگر آھي، ھڪڙي ٻرندڙ تي ٺهيل آھي.
اهو هڪ بلبل وانگر آهي جيڪو مينهن جي قطرن مان ٺهيل آهي.
اهو صرف هڪ قطري مان ٺهيل آهي، جڏهن رب جو ڦيٿو گول ڦرندو آهي.
سڀني روحن جا نور رب جي نالي جا ٻانها آهن. ||2||
منهنجي سپريم گرو سڀ ڪجهه پيدا ڪيو آهي.
مان تنهنجي عبادت ڪريان ٿو، ۽ تنهنجي پيرن ۾ ڪريان، اي رب.
تنهنجي نالي سان بيٺو، مان تنهنجو ٿيڻ چاهيان ٿو.
جيڪي پاڻ ۾ اسم کي ظاھر ٿيڻ نٿا ڏين، سي آخر چورن وانگر ڀڄي وڃن ٿا. ||3||
انسان پنهنجي عزت وڃائي، گناهه ۽ فساد گڏ ڪري ٿو.
پر رب جي نالي سان ڀريل، توهان کي عزت سان پنهنجي حقيقي گهر ڏانهن وڃڻ گهرجي.
خدا جيڪو چاهي ٿو سو ڪري ٿو.
جيڪو خدا جي خوف ۾ رهي ٿو، سو بي خوف ٿئي ٿو، اي منهنجي ماءُ. ||4||
عورت خوبصورتي ۽ خوشي جي خواهشمند آهي.
پر پنن جا پن، گلن جا هار ۽ مٺو ذائقو ئي بيماريءَ جو سبب بڻجي ٿو.
جيترو هوءَ کيڏندي ۽ لطف اندوز ٿيندي آهي، اوترو ئي هوءَ غم ۾ مبتلا ٿيندي آهي.
پر جڏهن هوءَ خدا جي حرم ۾ داخل ٿئي ٿي، ته جيڪو ڪجهه چاهي ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||5||
هوءَ هر قسم جي سينگار سان خوبصورت ڪپڙا پائيندي آهي.
پر گل مٽي ٿي ويندا آهن، ۽ هن جي خوبصورتي هن کي برائي ڏانهن وٺي ويندي آهي.
اميد ۽ تمنا دروازي کي بند ڪري ڇڏيو آهي.
نالي کان سواءِ ماڻهوءَ جو گهر ۽ گهر ويران آهن. ||6||
اي شهزادي، منهنجي ڌيءَ، هن جاءِ تان ڀڄ!
سچو نالو ڳايو، ۽ پنهنجا ڏينهن سينگاريو.
پنهنجي محبوب رب جي خدمت ڪريو، ۽ سندس محبت جي حمايت تي ڀروسو ڪريو.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، پنهنجي اڃ کي فساد ۽ زهر کي ڇڏي ڏيو. ||7||
منهنجي فڪر واري رب منهنجي ذهن کي موهي ڇڏيو آهي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، مون توهان کي محسوس ڪيو آهي، رب.
نانڪ خدا جي در تي بيٺو آهي.
مان تنهنجي نالي سان راضي ۽ راضي آهيان. مهرباني ڪري مون کي پنهنجي رحمت سان نواز. ||8||1||
بسنت، پهرين مهل:
ذهن شڪ ۾ ڦاسي پيو آهي. اهو اچي ٿو ۽ ٻيهر جنم ۾ وڃي ٿو.
مايا جي زهريلي لالچ ۾ ڦاسي پيو آهي.
اهو هڪ رب جي محبت ۾ قائم نه رهي.
مڇيءَ وانگر، ان جي ڳچيءَ کي ٿلهو چٻاڙيو ويندو آهي. ||1||
گمراھ ٿيل دماغ کي سچي نالي سان هدايت ڪئي وئي آھي.
اهو گرو جي لفظ جي لفظ تي غور ڪري ٿو، آسانيء سان. ||1||روڪ||