ٻانهو نانڪ هن هڪ تحفي لاءِ عرض ڪري ٿو: مهرباني ڪري مون کي برڪت ڏي، رب، تنهنجي درشن جي برڪت واري نظر سان. منهنجو ذهن توهان سان پيار ۾ آهي. ||2||
پورو:
جيڪو توهان جي باري ۾ هوشيار آهي، اهو دائمي امن حاصل ڪري ٿو.
جيڪو توکان هوشيار آهي، تنهن کي موت جي رسول جي هٿان ڏک نه ٿو ٿئي.
جيڪو توهان جي باري ۾ هوشيار آهي، اهو پريشان ناهي.
جيڪو خالق کي پنهنجو دوست رکي ٿو، ان جا سمورا معاملا حل ٿي وڃن ٿا.
جيڪو توهان جي باري ۾ هوشيار آهي، اهو مشهور ۽ معزز آهي.
جيڪو توکان هوشيار آهي، سو تمام گهڻو مالدار ٿي وڃي ٿو.
جيڪو توهان جي باري ۾ هوشيار آهي هڪ وڏو خاندان آهي.
جيڪو توکان هوشيار آهي، سو پنهنجي ابن ڏاڏن کي بچائي ٿو. ||6||
سالڪ، پنجون مهل:
اندران انڌو ۽ ٻاهران انڌو، هو ڪوڙ ڳائيندو آهي، ڪوڙ ڳالهائيندو آهي.
هو پنهنجي جسم کي ڌوئي ٿو، ۽ ان تي رسمن جا نشان ٺاهي ٿو، ۽ مڪمل طور تي دولت جي پٺيان ڊوڙندو آهي.
پر هن جي اندر مان انا جي گندگي نه هٽي ٿي، ۽ هو بار بار اچي ٿو ۽ وري جنم وٺي ٿو.
ننڊ ۾ پئجي ويو، ۽ مايوسي جنسي خواهشن جي عذاب ۾، هو پنهنجي وات سان رب جو نالو ڳائيندو آهي.
هن کي وشنو سڏيو وڃي ٿو، پر هو خود غرضي جي ڪمن جو پابند آهي. رڳو ڀاڄين کي ڇڻڻ سان ڪهڙو ثواب ملي سگهي ٿو؟
هُنن جي وچ ۾ ويهڻ، ڪرين انهن مان نه ٿي ٿئي. اتي ويٺو، مڇيءَ کي ڏسندو رهي ٿو.
۽ جڏهن سونهن جو ميڙ ڏسندو ۽ ڏسندو آهي، تڏهن کين احساس ٿيندو آهي ته هو ڪڏهن به ڪرين سان اتحاد نٿا ڪري سگهن.
سوان هيرن ۽ موتي کي ڇڪيندا آهن، جڏهن ته ڪرين ڏيڏر جي پٺيان لڳندي آهي.
غريب ڪرين ڀڄي وڃي ٿو، ته جيئن سندس راز فاش نه ٿئي.
رب ڪنهن کي جنهن شيءِ سان ڳنڍي ٿو، تنهن سان هو جڙيل آهي. قصوروار ڪير آهي، جڏهن رب ائين چاهي.
سچو گرو ڍنڍ آهي، موتين سان ڀريل آهي. جيڪو سچو گروءَ سان ملي ٿو، سو حاصل ڪري ٿو.
سچي گرو جي وصيت موجب، سک-هنس ڍنڍ تي گڏ ٿين ٿا.
ڍنڍ انهن زيورن ۽ موتين جي دولت سان ڀريل آهي. اهي خرچ ۽ استعمال ڪيا ويندا آهن، پر اهي ڪڏهن به ختم نه ٿيندا آهن.
سوان ڪڏهن به ڍنڍ نه ڇڏيندو آهي. اهڙي آهي خالق جي رضا جي.
اي نوڪر نانڪ، جنهن جي پيشانيءَ تي اهڙي اڳڀرائي لکيل آهي- اهو سک گرو وٽ اچي ٿو.
هو پاڻ کي بچائي ٿو، ۽ پنهنجي سڀني نسلن کي پڻ بچائي ٿو. هو سڄي دنيا کي آزاد ڪري ٿو. ||1||
پنجين مهل:
هن کي پنڊت سڏيو وڃي ٿو، هڪ مذهبي عالم، پر هو ڪيترن ئي رستن تي ڀڄندو آهي. هو اڻ پڪي ڀاڄين وانگر سخت آهي.
هو وابستگي سان ڀريل آهي، ۽ مسلسل شڪ ۾ مشغول آهي؛ هن جو جسم اڃا تائين رهي نٿو سگهي.
سندس اچڻ ڪوڙو آهي، ۽ سندس وڃڻ ڪوڙو آهي. هو مسلسل مايا جي ڳولا ۾ آهي.
جيڪڏهن ڪو سچ ٿو ڳالهائي ته پوءِ اُن کي بگاڙيو ويندو آهي. هو مڪمل طور تي ڪاوڙ سان ڀريل آهي.
بڇڙو بيوقوف بڇڙائيءَ ۽ ڪوڙي عقل ۾ مگن آهي. هن جو ذهن جذباتي وابستگي سان جڙيل آهي.
فريب ڏيندڙ پنجن فريب وارن سان گڏ رهي ٿو. اهو ذهنن جو هڪ اجتماع آهي.
۽ جڏهن زيور، سچو گرو، هن جي تعريف ڪندو آهي، تڏهن هو صرف لوهه وانگر ظاهر ٿيندو آهي.
ٻين سان مليل ۽ ملائي، هو ڪيترن ئي هنڌن تي حقيقي طور گذري ويو؛ پر هاڻي، پردو هٽايو ويو آهي، ۽ هو سڀني جي اڳيان ننگا بيٺو آهي.
جيڪو سچو گرو جي حرم ۾ اچي ٿو، سو لوهه مان سون ۾ تبديل ٿي ويندو.
سچي گرو کي ڪا به ڪاوڙ يا انتقام ناهي. هو پٽ ۽ دشمن کي هڪجهڙو ڏسندو آهي. عيب ۽ غلطيون ختم ڪري، هو انساني جسم کي پاڪ ڪري ٿو.
اي نانڪ، جنهن جي پيشانيءَ تي اهڙي اڳڀرائي ٿيل تقدير لکيل آهي، اهو سچو گرو سان پيار ۾ آهي.