اوليائن جي سوسائٽيءَ ۾ شامل ٿي، مون کي اعليٰ مقام حاصل ٿيو آهي. مان ته فقط ارڙيءَ جو وڻ آهيان، انهن جي سنگت جي خوشبوءِ سان. ||1||
دنيا جي پالڻهار، ڪائنات جي پالڻهار، خلقڻهار جي رب تي غور ڪريو.
اهي عاجز انسان جيڪي رب جي حرمت کي ڳوليندا آهن، نجات حاصل ڪندا آهن، پرهلاد وانگر؛ اهي آزاد آهن ۽ رب سان ملن ٿا. ||1||روڪ||
سڀني ٻوٽن مان، چندن جو وڻ سڀ کان وڌيڪ شاندار آهي. صندل جي وڻ جي ڀرسان هر شيءِ چندن وانگر خوشبودار ٿئي ٿي.
ضدي، ڪوڙا بي ايمان سنڪ سڪي ويا آهن. سندن غرور کين رب کان پري ڪري ٿو. ||2||
صرف خالق رب پاڻ سڀني جي حالت ۽ حالت ڄاڻي ٿو. رب پاڻ سڀ انتظام ڪري ٿو.
جيڪو سچو گرو سان ملي ٿو سو سون ۾ تبديل ٿي وڃي ٿو. جيڪو اڳيئي ٺھيل آھي، سو ميٽڻ سان نه مٽجي. ||3||
گرو جي تعليمات جي سمنڊ ۾ زيورات جو خزانو ملي ٿو. مون لاءِ عقيدت جو خزانو کولي ويو آهي.
گرو جي پيرن تي ڌيان ڏيڻ، منهنجي اندر ۾ ايمان پيدا ٿئي ٿو. رب جي پاڪائي جي ساراهه ڪندي، مون کي وڌيڪ لاء بکيو آهي. ||4||
مان مڪمل طور تي لاتعلق آهيان، مسلسل، مسلسل رب تي غور ڪندو آهيان؛ رب جي پاڪائي بيان ڪندي، مان سندس محبت جو اظهار ڪريان ٿو.
بار بار، هر لمحي ۽ فوري طور تي، مان ان جو اظهار ڪريان ٿو. مان رب جي حدن کي ڳولي نه ٿو سگهان. هو تمام پري پري جو آهي. ||5||
شاستر، ويد ۽ پراڻن نيڪ عملن ۽ ڇهن مذهبي رسمن جي ڪارڪردگيءَ جي صلاح ڏين ٿا.
منافق، خود غرض انسان، شڪ جي ڪري برباد ٿي ويندا آهن. لالچ جي موج ۾، سندن ٻيڙيءَ کي تمام گهڻو ڀريو ويندو آهي، ۽ اها ٻڏي ويندي آهي. ||6||
تنهن ڪري، رب جو نالو ڳايو، ۽ هن نالي جي ذريعي، نجات حاصل ڪريو. سمرتيون ۽ شاستراس نالي جي سفارش ڪن ٿا.
خود غرضيءَ کي ختم ڪرڻ سان، انسان خالص ٿيندو آهي. گرو مُخ متاثر ٿئي ٿو، ۽ اعليٰ مقام حاصل ڪري ٿو. ||7||
هي دنيا، ان جي رنگن ۽ شڪلين سان، سڀ تنهنجي آهي، اي رب! جيئن تون اسان کي ڳنڍين ٿو، تيئن اسان به پنهنجا ڪم ڪريون ٿا.
اي نانڪ، اسين اهي اوزار آهيون جنهن تي هو وڄي ٿو. جيئن هو چاهي ٿو، تنهنڪري اسان جو رستو آهي. ||8||2||5||
بلاول، چوٿين مهل:
گرومخ ناقابل رسائي، ناقابل فراموش رب تي غور ڪري ٿو. مان قربان آهيان، قربان آهيان سچي گرو، سچي اصلي ذات لاءِ.
هن رب جو نالو کڻي آيو آهي منهنجي زندگي جي سانس تي رهڻ لاءِ؛ سچي گروءَ سان ملي، مان رب جي نالي ۾ جذب ٿي ويو آهيان. ||1||
رب جو نالو ئي سندس ٻانهن جو سهارو آهي.
مان سچي گرو جي حفاظت هيٺ رهندس. گروءَ جي مهربانيءَ سان، مان رب جي درٻار ۾ پهچي ويندس. ||1||روڪ||
هي جسم ڪرم جو ميدان آهي. گرو مُخ اُن تي هلت هلندا ۽ ڪم ڪندا آهن ۽ جوهر پوکيندا آهن.
نام جو انمول زيور ظاھر ٿئي ٿو، ۽ اھو انھن جي پيار جي برتن ۾ وجھي ٿو. ||2||
ٻانهيءَ جي ٻانهيءَ جو ٻانهو بنجان، انهيءَ عاجزي جو، جيڪو رب جو عقيدتمند ٿيو آهي.
مان پنهنجو دماغ ۽ عقل وقف ڪريان ٿو ۽ انهن کي پنهنجي گرو جي اڳيان پيش ڪريان ٿو. گروءَ جي مهربانيءَ سان، مان اڻ ڳالهايل ڳالهايان ٿو. ||3||
پاڻ مرادو مايا جي وابستگي ۾ مشغول آهن. انهن جا ذهن اڃايل آهن، خواهشن سان جلن ٿا.
گرو جي تعليمات تي عمل ڪندي، مون کي نام جو آبهوا پاڻي حاصل ڪيو آهي، ۽ باهه کي وسايو ويو آهي. گروءَ جي ڪلام جو اُن کي ڪڍي ڇڏيو آهي. ||4||
هي ذهن سچي گرو جي اڳيان نچندو آهي. شبد جو اڻڄاتل آواز گونجي ٿو، آسماني راڳ کي وائبرٽ ڪري ٿو.