واهه واهه! واهه! رب ڏانهن، جيڪو سڀني ۾ ڦهليل ۽ پکڙيل آهي.
واهه واهه! واهه! رب ڏانهن، جيڪو سڀني کي روزي ڏيڻ وارو آهي.
اي نانڪ، واهه! واهه! - هڪ رب جي ساراهه ڪريو، جيڪو سچو گرو طرفان نازل ٿيو. ||1||
ٽيون مهل:
واهه! واهه! گرومخ مسلسل رب جي ساراهه ڪندا آهن، جڏهن ته خود پسند انسان زهر کائي ۽ مري ويندا آهن.
انهن کي رب جي حمد سان ڪا به محبت نه آهي، ۽ اهي پنهنجي زندگي مصيبت ۾ گذاريندا آهن.
گرومخ امرت ۾ پيئندا آهن، ۽ اهي پنهنجي شعور کي رب جي ساراهه تي مرکوز ڪن ٿا.
اي نانڪ، واهُو ڳائڻ وارا! واهه! بي عيب ۽ خالص آهن؛ انهن ٽنهي جهانن جو علم حاصل ڪيو. ||2||
پورو:
رب جي مرضي سان، هڪ گرو سان ملندو آهي، سندس خدمت ڪندو آهي، ۽ رب جي عبادت ڪندو آهي.
رب جي مرضيءَ سان، رب اچي ٿو ذهن ۾، ۽ ماڻهوءَ آسانيءَ سان رب جي عظيم جوهر ۾ پيئي ٿو.
رب جي مرضي سان، انسان کي سڪون ملي ٿو، ۽ مسلسل رب جي نفعو حاصل ڪري ٿو.
هو رب جي تخت تي ويٺو آهي، ۽ هو مسلسل پنهنجي ذات جي گهر ۾ رهندو آهي.
اُهو اڪيلو رب جي مرضيءَ جي حوالي ڪري ٿو، جيڪو گرو سان ملي ٿو. ||16||
سالڪ، ٽيون مهل:
واهه! واهه! اهي عاجز هميشه رب جي ساراهه ڪندا آهن، جن کي رب پاڻ سمجهه ڏيندو آهي.
واه واه جا نعرا! واهه!، دماغ صاف ٿي ويندو آهي، ۽ اندر مان انا ختم ٿي ويندي آهي.
گرو مُخ جيڪو مسلسل واهُو ڳائيندو آهي! واهه! پنهنجي دل جي خواهشن جو ميوو حاصل ڪري ٿو.
سهڻا آهن اهي عاجز انسان جيڪي واه جو نعرو ڏين ٿا! واهه! اي منهنجا مالڪ، مون کي انهن ۾ شامل ٿيڻ ڏي!
دل ئي دل ۾ واه واه جو نعرو ٿو هڻي! واهه!، ۽ منهنجي وات سان، واهه! واهه!
اي نانڪ، واهُو ڳائڻ وارا! واهه! - انھن ڏانھن مان پنھنجو جسم ۽ دماغ وقف ڪريان ٿو. ||1||
ٽيون مهل:
واهه! واهه! سچو پالڻھار ماسٽر آھي. هن جو نالو Ambrosial Nectar آهي.
جيڪي رب جي خدمت ڪن ٿا، اهي ميوا سان برڪت وارا آهن. مان انهن تي قربان آهيان.
واهه! واهه! فضيلت جو خزانو آهي؛ اھو اڪيلو اھو چکندو آھي، جيڪو ايترو برڪت وارو آھي.
واهه! واهه! رب پکڙيل آهي ۽ سمنڊن ۽ زمين کي ڦهلائي رهيو آهي. گرومخ هن کي حاصل ڪري ٿو.
واهه! واهه! اچو ته سڀئي گرسيخ مسلسل سندس ساراهه ڪندا رهن. واهه! واهه! ڪامل گرو پنهنجي ساراهه سان خوش آهي.
اي نانڪ، جيڪو واه جو نعرو هڻي! واهه! هن جي دل ۽ دماغ سان - موت جو رسول هن جي ويجهو نٿو اچي. ||2||
پورو:
پيارو رب سچو جو سچو آهي. سچو آهي گرو جي ڪلام جو.
سچي گرو جي ذريعي، سچ جو احساس ٿئي ٿو، ۽ ماڻهو آسانيء سان سچي رب ۾ جذب ٿي وڃي ٿو.
رات ڏينهن جاڳندا رهن ٿا، ننڊ نه ٿا ڪن. بيداريءَ ۾ سندن زندگيءَ جي رات گذري ٿي.
جيڪي گرو جي تعليمات جي ذريعي رب جي عظيم ذات جو مزو چکندا آهن، اهي سڀ کان وڌيڪ لائق ماڻهو آهن.
گروءَ کان سواءِ، ڪنهن کي به رب نه مليو آهي. جاهل سڙي ويندا آهن ۽ مري ويندا آهن. ||17||
سالڪ، ٽيون مهل:
واهه! واهه! بني، ڪلام، بي صورت رب جو. هن جهڙو عظيم ٻيو ڪوبه ناهي.
واهه! واهه! رب ناقابل فراموش ۽ ناقابل رسائی آهي. واهه! واهه! اھو ئي سچو آھي.
واهه! واهه! هو خود موجود رب آهي. واهه! واهه! جيئن هو چاهي، تيئن ٿئي.
واهه! واهه! نالو جو امرت وارو امرت آهي، رب جو نالو، جيڪو گرومخ طرفان حاصل ڪيو ويو آهي.
واهه! واهه! اهو هن جي فضل سان محسوس ٿئي ٿو، جيئن هو پاڻ پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو.