گرو مون کي ڏيکاريو آهي ته منهنجو اعلي رب خدا مون سان گڏ آهي. ||1||
پنهنجن دوستن ۽ ساٿين سان گڏ، مان رب جي شان سان سينگاريل آهيان.
عاليشان روح جون دلہنون پنهنجي پالڻهار خدا سان کيڏنديون آهن. گرومخ پنهنجي اندر ۾ ڏسندا آهن. انهن جا ذهن ايمان سان ڀريل آهن. ||1||روڪ||
پاڻ سڳورا، علحدگيءَ ۾ مبتلا، هن اسرار کي نٿا سمجهن.
سڀني جو محبوب رب هر دل ۾ جشن ڪندو آهي.
گرومخ مستحڪم آهي، اهو ڄاڻي ٿو ته خدا هميشه ساڻس گڏ آهي.
گرو مون ۾ نالو لڳايو آهي. مان ان کي ڳائيندو آهيان، ۽ ان تي غور ڪندو آهيان. ||2||
گروءَ کان سواءِ، عقيدتمندي محبت اندر ۾ نه ٿي اچي.
گروءَ کان سواءِ، ڪنهن کي سنتن جي سوسائٽيءَ سان برڪت نه ٿي ملي.
گروءَ کان سواءِ، انڌو روئي، دنياوي ڪمن ۾ ڦاٿل.
اُهو انسان جيڪو گرو مُخ بنجي بيگناهه ٿي وڃي ٿو. لفظ جو ڪلام سندس گندگي کي ڌوئي ٿو. ||3||
گروءَ سان متحد ٿيڻ سان، انسان فتح ڪري ٿو ۽ پنهنجي ذهن کي مات ڏئي ٿو.
ڏينهن ۽ رات، هو عقيدت جي عبادت جي يوگا جو مزو وٺندو آهي.
سائين گروءَ سان صحبت ڪرڻ سان ڏک ۽ بيماريون ختم ٿي وينديون آهن.
ٻانهو نانڪ پنهنجي مڙس سان ملي ٿو، آسانيءَ جي يوگا ۾. ||4||6||
بسنت، پهرين مهل:
پنهنجي تخليقي طاقت سان، خدا تخليق کي ٺاهيو.
بادشاهن جو بادشاهه پاڻ ئي سچو انصاف ڪندو آهي.
گرو جي تعليمات جو سڀ کان شاندار ڪلام هميشه اسان سان گڏ آهي.
رب جي نالي جي دولت، امرت جو ذريعو، آسانيء سان حاصل ڪري سگهجي ٿو. ||1||
سو رب جو نالو ڳايو. اهو نه وساريو، اي منهنجا ذهن.
رب لامحدود، ناقابل رسائي ۽ ناقابل فهم آهي؛ هن جو وزن نه ٿو ٿي سگهي، پر هو پاڻ گرومخ کي اجازت ڏئي ٿو ته هو وزن ڪري. ||1||روڪ||
توهان جا گر سک گرو جي پيرن تي خدمت ڪن ٿا.
گروءَ جي خدمت ڪندي، اُهي پار هليا ويندا آهن. انهن ’منهنجي‘ ۽ ’تنهنجي‘ وچ ۾ فرق ڇڏي ڏنو آهي.
بدمعاش ۽ لالچي ماڻهو سخت دل هوندا آهن.
جن کي گرو جي خدمت ڪرڻ جو شوق نه آهي، اهي سڀ کان وڌيڪ چور چور آهن. ||2||
جڏهن گرو راضي ٿئي ٿو، هو انسانن کي رب جي پياري عقيدت جي عبادت سان نوازي ٿو.
جڏهن گرو راضي ٿئي ٿو، انسان کي رب جي حضور ۾ جاء ملي ٿي.
تنهن ڪري بدمعاشي کي ڇڏي ڏيو ۽ بيدار ٿيو رب جي عبادت ۾.
رب جي عقيدت عجيب آهي؛ اهو سٺو ڪرما ۽ تقدير ذريعي اچي ٿو. ||3||
گرو رب سان اتحاد ڪري ٿو، ۽ نالو جو تحفو عطا ڪري ٿو.
گرو پنهنجي سکن سان پيار ڪري ٿو، ڏينهن ۽ رات.
انهن کي نام جو ميوو تڏهن حاصل ٿيندو آهي، جڏهن گرو جي مهرباني ٿيندي آهي.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، جيڪي ان کي حاصل ڪن ٿا، اهي تمام گهٽ آهن. ||4||7||
بسنت، ٽيون مهل، ايڪ ٿڪي:
جڏھن اھو اسان جي پالڻھار ۽ مالڪ کي راضي ڪري ٿو، سندس ٻانھن سندس خدمت ڪري ٿو.
هو اڃا جيئرو ئي مري ٿو، ۽ پنهنجي سڀني ابن ڏاڏن کي بچائي ٿو. ||1||
مان نه ڇڏيندس تنهنجي عقيدتمندي عبادت، اي پالڻهار؛ جيڪڏھن ماڻھو مون تي کلندا آھن ته ڇا فرق آھي؟
سچو نالو منهنجي دل ۾ رهي ٿو. ||1||روڪ||
جيئن فاني مايا جي وابستگي ۾ مشغول رهي ٿو،
اهڙيءَ طرح رب جو عاجز سنت به رب جي نالي ۾ مشغول رهي ٿو. ||2||
مان بيوقوف ۽ جاهل آهيان، اي رب؛ مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر.
مان توهان جي حرم ۾ رهي سگهان ٿو. ||3||
نانڪ چوي ٿو، دنياوي ڪم بيڪار آهن.
صرف گروءَ جي مهربانيءَ سان ئي ڪنهن کي ملي ٿو امرت جو نالو، رب جو نالو. ||4||8||
پهرين مهل، بسنت هندول، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اي برهمڻ، تون پنهنجي پٿر جي ديوتا کي پوڄي ۽ مڃين ٿو، ۽ پنهنجي رسم جي گلابي موتي پائڻ.
رب جو نالو ڳايو. پنهنجي ٻيڙي ٺاهي، ۽ دعا ڪر، "اي مهربان رب، مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر." ||1||