مايا جي وابستگي جي گندگي انهن جي دلين ۾ چمڪي ٿي. اهي اڪيلو مايا ۾ ڊيل ڪن ٿا.
اهي هن دنيا ۾ مايا سان معاملو ڪرڻ چاهيندا آهن. اچن ٿا ۽ وڃن ٿا، درد ۾ پيا آهن.
زهر جو کير، زهر ۾ لت آهي. اهو مٽيءَ ۾ ٻڏي ويندو آهي.
هو اهو ئي ڪري ٿو جيڪو هن لاءِ اڳواٽ مقرر ٿيل آهي. ڪو به پنهنجي قسمت کي ختم نٿو ڪري سگهي.
اي نانڪ، رب جي نالي سان ڀريل، دائمي امن ملي ٿو. جاهل بيوقوف رڙيون ڪري مري ويندا آهن. ||3||
سندن ذهن مايا جي جذباتي وابستگي سان رنگيل آهن. هن جذباتي وابستگي جي ڪري، اهي نٿا سمجهن.
گرومک جو روح رب جي محبت سان ڀريل آهي؛ دوئي جي محبت ختم ٿي ويندي آهي.
دوئي جي محبت ختم ٿي وڃي ٿي، ۽ روح سچ ۾ ضم ٿي وڃي ٿو. گودام سچ سان ڀريل آهي.
جيڪو گرو مُخ ٿئي، سو سمجھ ۾ اچي. رب کيس سچائي سان سينگاريو.
هو اڪيلو رب سان ملي ٿو، جنهن کي رب ملائي ٿو. ٻيو ڪجهه به نه ٿو چئي سگهجي يا ڪري سگهجي ٿو.
اي نانڪ، نالي کان سواءِ، شڪ ۾ ڦاٿل آهي. پر ڪجهه، نالي سان ڀريل، رب جي محبت کي قائم ڪن ٿا. ||4||5||
واھڙا، ٽيون مھل:
اي منھنجا ذهن، دنيا جنم ۽ مرڻ ۾ اچي ٿي ۽ وڃي ٿي. صرف سچو نالو توهان کي آخر ۾ آزاد ڪندو.
جڏهن سچو رب پاڻ معافي ڏئي ٿو ته پوءِ ڪنهن کي ٻيهر جنم جي چڪر ۾ داخل ٿيڻ جي ضرورت ناهي.
هن کي ٻيهر جنم جي چڪر ۾ داخل ٿيڻ جي ضرورت ناهي، ۽ هو آخر ۾ آزاد ٿي ويو آهي؛ گرومک جي حيثيت ۾، هن کي شاندار عظمت حاصل ٿئي ٿي.
سچي پالڻهار جي محبت سان، هو آسماني نعمتن ۾ مست ٿي وڃي ٿو، ۽ هو رب العالمين ۾ سمايل رهي ٿو.
سچو پالڻھار سندس من ۾ راضي آھي. هو سچي رب کي پنهنجي ذهن ۾ رکي ٿو. شبد جي ڪلام سان ملندڙ، هو آخر ۾ آزاد ٿيو.
اي نانڪ، جيڪي نام سان ڀريل آهن، سچي رب ۾ ملن ٿا. اهي ٻيهر خوفناڪ عالمي سمنڊ ۾ نه اڇلايا ويندا آهن. ||1||
مايا سان جذباتي وابستگي مڪمل جنون آهي. دوئي جي محبت جي ذريعي، هڪ برباد ٿي ويو آهي.
ماء ۽ پيء - سڀ هن پيار جي تابع آهن. هن پيار ۾، اهي جڙيل آهن.
اهي پنهنجي ماضيءَ جي ڪمن جي ڪري هن عشق ۾ ڦاٿل آهن، جنهن کي ڪير به ميٽي نه ٿو سگهي.
جنهن هن ڪائنات کي پيدا ڪيو، ان کي ڏسي ٿو. ٻيو ڪوبه هن جهڙو عظيم ناهي.
انڌو، خود ارادي وارو انسان پنهنجي ٻرندڙ غضب کان کائي ويندو آهي. شبد جي ڪلام کان سواءِ امن نٿو ملي.
اي نانڪ، نالي کان سواءِ، هرڪو گمراهه آهي، مايا جي جذباتي وابستگي جي ڪري. ||2||
هن دنيا کي باهه لڳندي ڏسي، مان رب پاڪ جي درگاهه ڏانهن تڙ تڪڙ ڪئي اٿم.
مان پنهنجي دعا مڪمل گرو کي پيش ڪريان ٿو: مهرباني ڪري مون کي بچايو، ۽ مون کي پنهنجي شاندار عظمت سان برڪت ڏي.
مون کي پنهنجي حرم ۾ محفوظ ڪر، ۽ مون کي رب جي نالي جي شاندار عظمت سان برڪت ڪر. توکان وڏو عطا ڪرڻ وارو ٻيو ڪو نه آهي.
جيڪي تنهنجي خدمت ۾ مصروف آهن سي ڏاڍا خوش قسمت آهن. سڄي عمر، اهي هڪ رب کي سڃاڻندا آهن.
توهان برهمچاري، سچائي، سخت خود نظم و ضبط ۽ رسمن تي عمل ڪري سگهو ٿا، پر گرو کان سواء، توهان کي آزاد نه ڪيو ويندو.
اي نانڪ، اھو ئي سمجھي ٿو لفظ جي ڪلام کي، جيڪو وڃي ٿو ۽ رب جي حرمت کي ڳولي ٿو. ||3||
اها سمجھ، رب جي طرفان ڏني وئي، چڱيء طرح. ٻي ڪا سمجھ ناهي.
اندر اندر، ۽ ان کان ٻاهر، تون اڪيلو آهين، اي پالڻھار؛ تون پاڻ ئي اها سمجھ عطا ڪر.
جنهن کي هو پاڻ اها سمجهه عطا ڪري، سو ڪنهن سان پيار نه ڪندو آهي. گرومخ جي حيثيت ۾، هو رب جي ذيلي جوهر کي چکندو آهي.
سچي ڪورٽ ۾، هو سدائين سچو آهي. پيار سان، هو لفظ جو سچو ڪلام ڳائيندو آهي.