مان جتي به ساڻن شامل ٿيس، اُتي به اُهي شريڪ ٿيندا. اهي منهنجي خلاف جدوجهد نٿا ڪن.
مون کي پنهنجي خواهشن جو ميوو ملي ٿو. گرو مون کي اندر اندر هدايت ڪئي آهي.
جڏهن گرو نانڪ راضي ٿئي ٿو، اي تقدير جا ڀائرو، رب کي هٿ ۾ ويجهو رهڻو پوي ٿو. ||10||
دخاني، پنجين مهل:
جڏهن تون منهنجي هوش ۾ ايندي آهين، تڏهن مون کي تمام سڪون ۽ راحت ملي ويندي آهي.
نانڪ: تنهنجي نالي سان منهنجي ذهن ۾، اي منهنجا مالڪ، مان خوش آهيان. ||1||
پنجين مهل:
ڪپڙا ۽ بدعنواني خوشين جو مزو - اهي سڀ ڪجهه مٽي کان وڌيڪ نه آهن.
مان انهن جي پيرن جي مٽيءَ جي آرزو ڪريان ٿو، جيڪي رب جي نظر ۾ رهجي ويا آهن. ||2||
پنجين مهل:
تون ٻين طرفن ۾ ڇو ٿو ڏسن؟ اي دل، رب جو ئي سهارو وٺ.
اوليائن جي پيرن جي مٽي ٿي وڃي، آرام واري رب کي ڳولي. ||3||
پورو:
سٺي ڪرم کان سواءِ، پيارا رب نه ملي ٿو. سچي گرو کان سواءِ، دماغ هن سان نه ٿو جڙيل.
ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾ صرف ڌرم مستحڪم رهي ٿو. اهي گنهگار ڪڏهن به نه رهندا.
هن هٿ سان جيڪو ڪجهه ڪري ٿو، سو ٻئي هٿ سان حاصل ڪري ٿو، بنا ڪنهن لمحي جي.
مون چئن ئي دورن کي پرکيو آهي، ۽ سنگت، پاڪ جماعت کان سواءِ انا نه ٿيندي آهي.
ساد سنگت، حضور جي صحبت کان سواءِ انا پرستي ڪڏهن به ختم نه ٿيندي آهي.
جيستائين انسان جو ذهن پنهنجي پالڻهار کان پري آهي، تيستائين کيس آرام جي جاءِ نه ملندي.
اُهو عاجز، جيڪو گرو مُخ جي حيثيت ۾، رب جي خدمت ڪري ٿو، اُن کي پنهنجي دل جي گهر ۾ لافاني رب جو سهارو حاصل آهي.
رب جي فضل سان، امن حاصل ٿئي ٿو، ۽ هڪ گرو، سچو گرو جي پيرن سان ڳنڍيل آهي. ||11||
دخاني، پنجين مهل:
مون بادشاهن جي سرن مٿان بادشاهه جي ڳولا ڪئي آهي.
اهو ماسٽر منهنجي دل ۾ آهي. مان پنهنجي وات سان سندس نالو ڳائيندو آهيان. ||1||
پنجين مهل:
اي منهنجي ماءُ، مالڪ مون کي زيور سان نوازيو آهي.
منهنجي دل کي ٿڌ ۽ سڪون ملي ٿو، پنهنجي وات سان سچو نالو ڳائڻ سان. ||2||
پنجين مهل:
مان پنهنجي محبوب مڙس جو بسترو بڻجي چڪو آهيان. منهنجون اکيون چادر بڻجي ويون آهن.
جيڪڏهن تون مون کي ڏسندين، هڪ پل لاءِ به، ته پوءِ مون کي هر قيمت کان وڌيڪ سڪون ملي ٿو. ||3||
پورو:
منهنجو دماغ رب سان ملڻ جي خواهش آهي. مان سندس درشن جي برڪت وارو نظارو ڪيئن حاصل ڪري سگهان ٿو؟
مون کي هزارين ملي ويندا آهن، جيڪڏهن منهنجو پالڻهار مون سان ڳالهائي، هڪ پل لاءِ به.
مون چار طرفن ۾ ڳولهيو آهي. توکان وڏو ڪو ٻيو ناهي، رب.
مون کي رستو ڏيکاريو، اي سنتو. مان خدا سان ڪيئن ملندو؟
مان پنهنجو دماغ هن ڏانهن وقف ڪريان ٿو، ۽ پنهنجي انا کي ڇڏي ڏيان ٿو. هي اهو رستو آهي جيڪو مان وٺندس.
ست سنگت، سچي جماعت ۾ شامل ٿي، مان پنهنجي رب ۽ مالڪ جي مسلسل خدمت ڪندو آهيان.
منهنجون سڀ اميدون پوريون ٿيون. گرو مون کي رب جي حضور جي حويلي ۾ داخل ڪيو آهي.
اي منهنجا دوست، اي دنيا جا پالڻهار، مان توکان وڌيڪ ڪنهن ٻئي جو تصور به نٿو ڪري سگهان. ||12||
دخاني، پنجين مهل:
مان پنهنجي محبوب رب بادشاهه جو تخت بڻجي ويو آهيان.
جيڪڏهن تون پنهنجو پير مون تي رکين ته مان ڪنول جي گل وانگر ڦٽي نڪرندس. ||1||
پنجين مهل:
جيڪڏهن منهنجو محبوب بکيو ته مان ماني بڻجي هن جي اڳيان پيش ڪندس.
ٿي سگهي ٿو ته بار بار ڪٽجي وڃان، پر ڪمند وانگر، مٺو رس ڏيڻ کان نه روڪيان. ||2||
پنجين مهل:
پنهنجي پيار کي ٽوڙي ڇڏيو خيانت ڪندڙن سان؛ سمجهو ته اهو هڪ سراب آهي.
توهان جي خوشي صرف ٻن لمحن لاء رهي ٿي؛ هي مسافر بيشمار گهرن ۾ گهمي ٿو. ||3||
پورو:
خدا عقلي آلات سان نه مليو آهي. هو اڻڄاڻ ۽ اڻ ڏٺو آهي.