خدا جا پاڪ ماڻهو دنيا جا نجات ڏيندڙ آهن. مان انهن جي پوشاڪ جي هيم کي پڪڙيان ٿو.
اي خدا، مون کي اوليائن جي پيرن جي مٽي جي تحفي سان نوازيو. ||2||
مون وٽ ڪا به مهارت يا دانائي نه آهي، ۽ نه ئي منهنجو ڪو ڪم آهي.
مهرباني ڪري، مون کي شڪ، خوف ۽ جذباتي وابستگي کان بچائي، ۽ منهنجي ڳچيء مان موت جي ڦڙي کي ڪٽي ڇڏيو. ||3||
مان توکان گذارش ٿو ڪريان، اي رحمت جا پالڻھار، اي منهنجا پيءُ، مهرباني ڪري مون کي پاليو!
آءٌ تنهنجي شان جا گيت ڳايان ٿو، ساد سنگت ۾، پاڪ جي صحبت ۾، اي رب، امن جي گهر. ||4||11||41||
بلاول، پنجين مهل:
جيڪو توهان چاهيو، توهان ڪريو. توھان کان سواء، ڪجھ به نه آھي.
تنهنجو شان ڏسي، موت جو رسول ڇڏي وڃي ٿو. ||1||
توهان جي فضل سان، انسان کي آزاد ڪيو ويندو آهي، ۽ خودمختاري دور ٿي ويندي آهي.
خدا قادر مطلق آهي، سڀني طاقتن جو مالڪ آهي؛ هو مڪمل، خدائي گرو جي ذريعي حاصل ڪيو ويو آهي. ||1||روڪ||
جستجو، تلاش، جستجو- اسم کان سواءِ، سڀ ڪجهه ڪوڙو آهي.
زندگيءَ جون سڀ آسائشون ساد سنگت ۾ ملن ٿيون، حضور جي صحبت ۾. خدا خواهشن کي پورو ڪندڙ آهي. ||2||
جنهن سان تون مون کي ڳنڍي رهيو آهين، ان سان مان جڙيل آهيان. مون پنهنجي سموري هوشياري کي ساڙي ڇڏيو آهي.
تون هر طرف پکڙيل ۽ پکڙيل آهين، اي منهنجا رب، رحمدلن تي رحم ڪندڙ. ||3||
مان توکان هر شيءِ گهران ٿو، پر خوش قسمتن کي ئي ملي ٿو.
هي نانڪ جي دعا آهي، اي خدا، مان توهان جي شاندار حمد ڳائڻ سان جيئرو آهيان. ||4||12||42||
بلاول، پنجين مهل:
ساد سنگت ۾ رهڻ سان، سڀ گناهه ميٽي ويندا آهن.
جيڪو خدا جي محبت سان ڳنڍجي ويو آهي، ان کي ٻيهر جنم جي پيٽ ۾ نه اڇلايو ويندو آهي. ||1||
رب العالمين جي نالي سان زبان پاڪ ٿئي ٿي.
ذهن ۽ جسم پاڪ ۽ پاڪ ٿي وڃن ٿا، گروءَ جي منتر کي جپڻ سان. ||1||روڪ||
رب جي لذيذ جوهر کي چکڻ سان، ماڻهو راضي ٿئي ٿو. اهو جوهر حاصل ڪرڻ سان، ذهن خوش ٿي ويندو آهي.
عقل روشن ۽ روشن آهي؛ دنيا کان منھن موڙيندي، دل جو گل ڦلندو آھي. ||2||
هو ٿڌو ۽ آرامده، پرامن ۽ مطمئن آهي. سندس سڀ اُڃ ختم ٿي وئي.
ذهن جي ڏهن طرفن ۾ ڀڄڻ بند ٿي ويو آهي، ۽ هڪ بي مثال جاء تي رهي ٿو. ||3||
ڇوٽڪارو ڏيندڙ رب کيس بچائيندو آهي، ۽ هن جا شڪ سڙي خاڪ ٿي ويندا آهن.
نانڪ کي نالي جي خزاني سان نوازيو ويو آهي، رب جي نالي. هن کي سڪون ملي ٿو، سنتن جي درشن جي برڪت وارو نظارو ڏسي. ||4||13||43||
بلاول، پنجين مهل:
رب جي ٻانهي لاءِ پاڻي کڻو، مٿس پنو وڄايو، ۽ سندس اناج پيس؛ پوء، تون خوش ٿي ويندين.
پنهنجي طاقت، ملڪيت ۽ اختيار کي باهه ۾ ساڙيو. ||1||
اوليائن جي ٻانهن جي پيرن کي پڪڙي.
ڇڏي ڏيو ۽ ڇڏي ڏيو دولتمندن، بادشاهن ۽ بادشاهن کي. ||1||روڪ||
سنتن جي سڪل ماني سڀني خزانن جي برابر آهي.
بي ايمان سنسار جا ڇٽيهه لذيذ طعام، زهر وانگر آهن. ||2||
عاجز عقيدتمندن جا پراڻا ڪپڙا پائڻ، ڪو به ننگا نه آهي.
پر ڪافرن جا ريشمي ڪپڙا پائڻ سان عزت وڃائڻي پوي ٿي. ||3||
بي وفائي سان دوستي وچ ۾ ئي ٽٽي پوي ٿي.
پر جيڪو به رب جي عاجز بندن جي خدمت ڪري ٿو، اهو هتي ۽ آخرت ۾ آزاد آهي. ||4||
سڀ ڪجھ تو وٽان اچي ٿو، اي پالڻھار؛ تو پاڻ ئي مخلوق پيدا ڪئي.
پاڪ جي درشن جي برڪت واري نظر سان برڪت، نانڪ رب جي شاندار ساراهه ڳائي ٿو. ||5||14||44||