ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 1269
ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਜਗਦੀਸੁਰ ਪੇਖਤ ਸਦਾ ਹਜੂਰੇ ॥
man tan rav rahiaa jagadeesur pekhat sadaa hajoore |ڪائنات جو رب منهنجي ذهن ۽ جسم کي ڦهلائي رهيو آهي. مان هن کي ڏسان ٿو هميشه، هتي ۽ هاڻي.
ਨਾਨਕ ਰਵਿ ਰਹਿਓ ਸਭ ਅੰਤਰਿ ਸਰਬ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥੨॥੮॥੧੨॥
naanak rav rahio sabh antar sarab rahiaa bharapoore |2|8|12|اي نانڪ، هو سڀني جي باطن ۾ ڦهليل آهي. هو هر هنڌ پکڙيل آهي. ||2||8||12||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
malaar mahalaa 5 |مالار، پنجين مهل:
ਹਰਿ ਕੈ ਭਜਨਿ ਕਉਨ ਕਉਨ ਨ ਤਾਰੇ ॥
har kai bhajan kaun kaun na taare |رب جو ٿڌڻ ۽ غور ڪرڻ، جيڪو پار نه ڪيو ويو آهي؟
ਖਗ ਤਨ ਮੀਨ ਤਨ ਮ੍ਰਿਗ ਤਨ ਬਰਾਹ ਤਨ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਉਧਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
khag tan meen tan mrig tan baraah tan saadhoo sang udhaare |1| rahaau |جيڪي پکيءَ جي جسم ۾، مڇيءَ جي جسم ۾، هرڻ جي جسم ۾ ۽ ٻڪريءَ جي جسم ۾ پيدا ٿين ٿا- ساد سنگت، حضور جي صحبت ۾، اهي نجات حاصل ڪن ٿا. ||1||روڪ||
ਦੇਵ ਕੁਲ ਦੈਤ ਕੁਲ ਜਖੵ ਕਿੰਨਰ ਨਰ ਸਾਗਰ ਉਤਰੇ ਪਾਰੇ ॥
dev kul dait kul jakhay kinar nar saagar utare paare |ديوتائن جا خاندان، ڀوتن جا خاندان، ٽائيٽن، آسماني ڳائڻا ۽ انسانن جا گهراڻا سمنڊ پار ڪري ويندا آهن.
ਜੋ ਜੋ ਭਜਨੁ ਕਰੈ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਤਾ ਕੇ ਦੂਖ ਬਿਦਾਰੇ ॥੧॥
jo jo bhajan karai saadhoo sang taa ke dookh bidaare |1|جيڪو به ساد سنگت ۾ رب جو ذڪر ڪري ٿو، ان جا ڏک دور ٿي وڃن ٿا. ||1||
ਕਾਮ ਕਰੋਧ ਮਹਾ ਬਿਖਿਆ ਰਸ ਇਨ ਤੇ ਭਏ ਨਿਰਾਰੇ ॥
kaam karodh mahaa bikhiaa ras in te bhe niraare |جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ خوفناڪ فساد جي خوشين - هو انهن کان پري رکندو آهي.
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਜਪਹਿ ਕਰੁਣਾ ਮੈ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੇ ॥੨॥੯॥੧੩॥
deen deaal japeh karunaa mai naanak sad balihaare |2|9|13|هو رب تي غور ڪري ٿو، نرمل تي رحم ڪندڙ، شفقت جو مجسمو؛ نانڪ هميشه لاءِ قربان آهي. ||2||9||13||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
malaar mahalaa 5 |مالار، پنجين مهل:
ਆਜੁ ਮੈ ਬੈਸਿਓ ਹਰਿ ਹਾਟ ॥
aaj mai baisio har haatt |اڄ مان رب جي دڪان ۾ ويٺو آهيان.
ਨਾਮੁ ਰਾਸਿ ਸਾਝੀ ਕਰਿ ਜਨ ਸਿਉ ਜਾਂਉ ਨ ਜਮ ਕੈ ਘਾਟ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
naam raas saajhee kar jan siau jaanau na jam kai ghaatt |1| rahaau |رب جي دولت سان، مون عاجز سان ڀائيواري ۾ داخل ڪيو آهي. مان موت جي شاهراهه کي نه وٺندس. ||1||روڪ||
ਧਾਰਿ ਅਨੁਗ੍ਰਹੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਰਾਖੇ ਭ੍ਰਮ ਕੇ ਖੁਲੇੑ ਕਪਾਟ ॥
dhaar anugrahu paarabraham raakhe bhram ke khule kapaatt |مون کي پنهنجي مهربانيءَ سان نوازيندي، رب العالمين مون کي بچايو آهي. شڪ جا دروازا کليل آهن.
ਬੇਸੁਮਾਰ ਸਾਹੁ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਲਾਹਾ ਚਰਨ ਨਿਧਿ ਖਾਟ ॥੧॥
besumaar saahu prabh paaeaa laahaa charan nidh khaatt |1|مون کي خدا مليو آهي، لاتعداد جو بينڪ؛ مون سندس پيرن جي دولت مان فائدو حاصل ڪيو آهي. ||1||
ਸਰਨਿ ਗਹੀ ਅਚੁਤ ਅਬਿਨਾਸੀ ਕਿਲਬਿਖ ਕਾਢੇ ਹੈ ਛਾਂਟਿ ॥
saran gahee achut abinaasee kilabikh kaadte hai chhaantt |مون غير تبديل ٿيندڙ، غير متحرڪ، ناقابل برداشت رب جي حرم جي حفاظت کي پڪڙي ورتو آهي. هن منهنجي گناهن کي کنيو آهي ۽ انهن کي ٻاهر اڇلائي ڇڏيو آهي.
ਕਲਿ ਕਲੇਸ ਮਿਟੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ ਬਹੁਰਿ ਨ ਜੋਨੀ ਮਾਟ ॥੨॥੧੦॥੧੪॥
kal kales mitte daas naanak bahur na jonee maatt |2|10|14|غلام نانڪ جي ڏک ۽ تڪليف ختم ٿي وئي آهي. هو وري ڪڏهن به وري جنم جي ڍنگ ۾ ڦاٿل نه هوندو. ||2||10||14||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
malaar mahalaa 5 |مالار، پنجين مهل:
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਹਿਰਾਨੋ ॥
bahu bidh maaeaa moh hiraano |ڪيترين ئي طريقن سان، مايا سان وابستگي تباهي طرف وٺي ٿي.
ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕੋਊ ਬਿਰਲਾ ਸੇਵਕੁ ਪੂਰਨ ਭਗਤੁ ਚਿਰਾਨੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
kott madhe koaoo biralaa sevak pooran bhagat chiraano |1| rahaau |لکين ماڻهن جي وچ ۾، اهو تمام گهٽ آهي جيڪو هڪ بي لوث خدمتگار آهي جيڪو گهڻو وقت تائين هڪ مڪمل عقيدت رکي ٿو. ||1||روڪ||
ਇਤ ਉਤ ਡੋਲਿ ਡੋਲਿ ਸ੍ਰਮੁ ਪਾਇਓ ਤਨੁ ਧਨੁ ਹੋਤ ਬਿਰਾਨੋ ॥
eit ut ddol ddol sram paaeio tan dhan hot biraano |هيڏانهن هوڏانهن گهمڻ ڦرڻ، ماڻهوءَ کي رڳو مصيبت ئي ملي ٿي. هن جو جسم ۽ مال پنهنجي لاءِ اجنبي ٿي وڃي ٿو.
ਲੋਗ ਦੁਰਾਇ ਕਰਤ ਠਗਿਆਈ ਹੋਤੌ ਸੰਗਿ ਨ ਜਾਨੋ ॥੧॥
log duraae karat tthagiaaee hotau sang na jaano |1|ماڻھن کان لڪائي، ھو ٺڳي ڪري ٿو. هو ان کي نه ٿو ڄاڻي جيڪو هميشه ساڻس گڏ آهي. ||1||
ਮ੍ਰਿਗ ਪੰਖੀ ਮੀਨ ਦੀਨ ਨੀਚ ਇਹ ਸੰਕਟ ਫਿਰਿ ਆਨੋ ॥
mrig pankhee meen deen neech ih sankatt fir aano |هو هرڻ، پکي ۽ مڇيءَ جيان گهٽين ۽ خراب نسلن جي مصيبتن ۾ ڦاٿل آهي.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪਾਹਨ ਪ੍ਰਭ ਤਾਰਹੁ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸੁਖ ਮਾਨੋ ॥੨॥੧੧॥੧੫॥
kahu naanak paahan prabh taarahu saadhasangat sukh maano |2|11|15|نانڪ چوي ٿو، اي خدا، مان هڪ پٿر آهيان، مهرباني ڪري مون کي پار ڪر، ته مان ساد سنگت، مقدس جي صحبت ۾ آرام حاصل ڪريان. ||2||11||15||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
malaar mahalaa 5 |مالار، پنجين مهل:
ਦੁਸਟ ਮੁਏ ਬਿਖੁ ਖਾਈ ਰੀ ਮਾਈ ॥
dusatt mue bikh khaaee ree maaee |ظالم ۽ بدڪردار زهر پيئي مري ويا، اي ماءُ.
ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਤਿਨ ਹੀ ਰਖਿ ਲੀਨੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jis ke jeea tin hee rakh leene mere prabh kau kirapaa aaee |1| rahaau |۽ اھو ھڪڙو، جنھن جي سڀني مخلوقات آھي، اسان کي بچايو آھي. خدا پنهنجو فضل عطا ڪيو آهي. ||1||روڪ||
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਸਭ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਤਾਂ ਭਉ ਕੈਸਾ ਭਾਈ ॥
antarajaamee sabh meh varatai taan bhau kaisaa bhaaee |باطني ڄاڻندڙ، دلين کي ڳوليندڙ، سڀني جي اندر موجود آهي. اي تقدير جا ڀائرو، مان ڇو ڊڄان؟
ਸੰਗਿ ਸਹਾਈ ਛੋਡਿ ਨ ਜਾਈ ਪ੍ਰਭੁ ਦੀਸੈ ਸਭਨੀ ਠਾੲਂੀ ॥੧॥
sang sahaaee chhodd na jaaee prabh deesai sabhanee tthaaenee |1|خدا، منهنجي مدد ۽ حمايت، هميشه مون سان گڏ آهي. هو ڪڏهن به نه ڇڏيندو؛ مان هن کي هر هنڌ ڏسان ٿو. ||1||
ਅਨਾਥਾ ਨਾਥੁ ਦੀਨ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਆਪਿ ਲੀਏ ਲੜਿ ਲਾਈ ॥
anaathaa naath deen dukh bhanjan aap lee larr laaee |اُهو آهي مالڪ جو مالڪ، غريبن جي دردن جو ناس ڪندڙ. هن مون کي پنهنجي چادر جي چوٽي سان ڳنڍيو آهي.
ਹਰਿ ਕੀ ਓਟ ਜੀਵਹਿ ਦਾਸ ਤੇਰੇ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣਾਈ ॥੨॥੧੨॥੧੬॥
har kee ott jeeveh daas tere naanak prabh saranaaee |2|12|16|اي پالڻھار، تنھنجا ٻانھن تنھنجي مدد سان جيئرا آھن. نانڪ خدا جي حرم ۾ آيو آهي. ||2||12||16||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
malaar mahalaa 5 |مالار، پنجين مهل:
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਨ ਰਵੀਜੈ ॥
man mere har ke charan raveejai |اي منهنجا ذهن، رب جي پيرن ۾ ره.
ਦਰਸ ਪਿਆਸ ਮੇਰੋ ਮਨੁ ਮੋਹਿਓ ਹਰਿ ਪੰਖ ਲਗਾਇ ਮਿਲੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
daras piaas mero man mohio har pankh lagaae mileejai |1| rahaau |منهنجو ذهن اُڃ ۾ اُڃايل آهي رب جي برڪت واري نظر لاءِ؛ مان پرن کڻي هن سان ملڻ لاءِ ٻاهر اڏامندو هوس. ||1||روڪ||
ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਮਾਰਗੁ ਪਾਇਓ ਸਾਧੂ ਸੇਵ ਕਰੀਜੈ ॥
khojat khojat maarag paaeio saadhoo sev kareejai |ڳوليندي ۽ ڳوليندي، مون کي رستو مليو آهي، ۽ هاڻي مان حضور جي خدمت ڪريان ٿو.
ਧਾਰਿ ਅਨੁਗ੍ਰਹੁ ਸੁਆਮੀ ਮੇਰੇ ਨਾਮੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥੧॥
dhaar anugrahu suaamee mere naam mahaa ras peejai |1|اي منھنجا پالڻھار ۽ پالڻھار، مون تي مھرباني ڪر، ته مان توھان جي اعلي ترين ذات ۾ پيئان. ||1||
ਤ੍ਰਾਹਿ ਤ੍ਰਾਹਿ ਕਰਿ ਸਰਨੀ ਆਏ ਜਲਤਉ ਕਿਰਪਾ ਕੀਜੈ ॥
traeh traeh kar saranee aae jaltau kirapaa keejai |التجا ۽ التجا ڪندي، مان تنهنجي درگاهه ۾ آيو آهيان. مان باهه ۾ آهيان - مهرباني ڪري مون کي پنهنجي رحمت سان نواز!
ਕਰੁ ਗਹਿ ਲੇਹੁ ਦਾਸ ਅਪੁਨੇ ਕਉ ਨਾਨਕ ਅਪੁਨੋ ਕੀਜੈ ॥੨॥੧੩॥੧੭॥
kar geh lehu daas apune kau naanak apuno keejai |2|13|17|مهرباني ڪري مون کي پنهنجو هٿ ڏي- مان تنهنجو غلام آهيان، اي پالڻهار. مهرباني ڪري نانڪ کي پنهنجو ڪر. ||2||13||17||