ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 777
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਲੋਚਾ ਗੁਰਮੁਖੇ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਹਰਿ ਸਰਧਾ ਸੇਜ ਵਿਛਾਈ ॥
merai man tan lochaa guramukhe raam raajiaa har saradhaa sej vichhaaee |منهنجو دماغ ۽ جسم گرو جي منهن کي ڏسڻ لاء ڊگهو آهي. اي رب العالمين، مون پنهنجي پياري ايمان جو بسترو وڇائي ڇڏيو آهي.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਣੀਆ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਮਿਲਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਈ ॥੩॥
jan naanak har prabh bhaaneea raam raajiaa miliaa sahaj subhaaee |3|اي ٻانهي نانڪ، جڏهن ڪنوار پنهنجي رب خدا کي راضي ڪري ٿي، ته هن جو مالڪ رب قدرتي آسانيء سان هن سان ملي ٿو. ||3||
ਇਕਤੁ ਸੇਜੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੋ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਗੁਰੁ ਦਸੇ ਹਰਿ ਮੇਲੇਈ ॥
eikat sejai har prabho raam raajiaa gur dase har meleee |منھنجو پالڻھار خدا، منھنجو پالڻھار، ھڪڙي بستري تي آھي. گرو مون کي ڏيکاريو آهي ته ڪيئن منهنجي رب سان ملڻ.
ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਬੈਰਾਗੁ ਹੈ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇਈ ॥
mai man tan prem bairaag hai raam raajiaa gur mele kirapaa kareee |منهنجو ذهن ۽ جسم منهنجي رب جي پيار ۽ پيار سان ڀريل آهي. پنهنجي رحمت ۾، گرو مون کي هن سان گڏ ڪيو آهي.
ਹਉ ਗੁਰ ਵਿਟਹੁ ਘੋਲਿ ਘੁਮਾਇਆ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਜੀਉ ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੈ ਦੇਈ ॥
hau gur vittahu ghol ghumaaeaa raam raajiaa jeeo satigur aagai deee |مان قربان آهيان پنهنجي گرو تي، اي منهنجا مالڪ، مان پنهنجي روح کي سچي گرو جي حوالي ڪريان ٿو.
ਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ਜੀਉ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਮੇਲੇਈ ॥੪॥੨॥੬॥੫॥੭॥੬॥੧੮॥
gur tutthaa jeeo raam raajiaa jan naanak har meleee |4|2|6|5|7|6|18|جڏهن گرو مڪمل طور تي راضي ٿئي ٿو، اي نوڪر نانڪ، هو روح کي رب سان ملائي ٿو، خود مختار رب. ||4||2||6||5||7||6||18||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧ ॥
raag soohee chhant mahalaa 5 ghar 1 |راگ سوهي، ڇٽ، پنجين مهل، پهريون بيت:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਤੂ ਕਾਏ ਦੇਖਿ ਭੁਲਾਨਾ ॥
sun baavare too kaae dekh bhulaanaa |ٻڌ، چريو: دنيا کي ڏسندي، تون چريو ڇو ٿي ويو آهين؟
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਨੇਹੁ ਕੂੜਾ ਲਾਇਓ ਕੁਸੰਭ ਰੰਗਾਨਾ ॥
sun baavare nehu koorraa laaeio kusanbh rangaanaa |ٻڌ، چريو: تو کي ڪوڙي محبت ۾ ڦاسايو ويو آهي، جيڪو زعفراني رنگ وانگر عارضي آهي.
ਕੂੜੀ ਡੇਖਿ ਭੁਲੋ ਅਢੁ ਲਹੈ ਨ ਮੁਲੋ ਗੋਵਿਦ ਨਾਮੁ ਮਜੀਠਾ ॥
koorree ddekh bhulo adt lahai na mulo govid naam majeetthaa |ڪوڙي دنيا تي نظر وجهندي، تون بيوقوف آهين. ان جي قيمت اڌ گولي به نه آهي. صرف رب العالمين جو نالو مستقل آهي.
ਥੀਵਹਿ ਲਾਲਾ ਅਤਿ ਗੁਲਾਲਾ ਸਬਦੁ ਚੀਨਿ ਗੁਰ ਮੀਠਾ ॥
theeveh laalaa at gulaalaa sabad cheen gur meetthaa |توهان کي پوکي جو ڳاڙهو ۽ پائيدار ڳاڙهي رنگ کڻڻ گهرجي، گرو جي لفظ جي مٺي ڪلام تي غور ڪندي.
ਮਿਥਿਆ ਮੋਹਿ ਮਗਨੁ ਥੀ ਰਹਿਆ ਝੂਠ ਸੰਗਿ ਲਪਟਾਨਾ ॥
mithiaa mohi magan thee rahiaa jhootth sang lapattaanaa |تون ڪوڙي جذباتي وابستگي سان مست رهين ٿو. توهان ڪوڙ سان ڳنڍيل آهيو.
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਸਰਣਿ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਰਾਖੁ ਲਾਜ ਭਗਤਾਨਾ ॥੧॥
naanak deen saran kirapaa nidh raakh laaj bhagataanaa |1|نانڪ، حليم ۽ عاجز، رب جي حرمت کي ڳولي ٿو، رحمت جو خزانو. هو پنهنجي بندن جي عزت جي حفاظت ڪندو آهي. ||1||
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਸੇਵਿ ਠਾਕੁਰੁ ਨਾਥੁ ਪਰਾਣਾ ॥
sun baavare sev tthaakur naath paraanaa |ٻڌ، چريو: پنھنجي پالڻھار جي خدمت ڪريو، زندگي جي سانس جو مالڪ.
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਜੋ ਆਇਆ ਤਿਸੁ ਜਾਣਾ ॥
sun baavare jo aaeaa tis jaanaa |ٻڌ، چريو: جيڪو ايندو سو وڃي.
ਨਿਹਚਲੁ ਹਭ ਵੈਸੀ ਸੁਣਿ ਪਰਦੇਸੀ ਸੰਤਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਰਹੀਐ ॥
nihachal habh vaisee sun paradesee santasang mil raheeai |ٻڌ، اي اجنبي اجنبي: جنهن کي تون مڃين ٿو مستقل آهي، سڀ ختم ٿي ويندا. تنھنڪري سنتن جي جماعت ۾ رھو.
ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਭਾਗੀ ਸੁਣਿ ਬੈਰਾਗੀ ਚਰਣ ਪ੍ਰਭੂ ਗਹਿ ਰਹੀਐ ॥
har paaeeai bhaagee sun bairaagee charan prabhoo geh raheeai |ٻڌو، ڇڏي ڏيو: پنهنجي سٺي قسمت سان، رب کي حاصل ڪريو، ۽ خدا جي پيرن سان ڳنڍيل رهو.
ਏਹੁ ਮਨੁ ਦੀਜੈ ਸੰਕ ਨ ਕੀਜੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਜਿ ਬਹੁ ਮਾਣਾ ॥
ehu man deejai sank na keejai guramukh taj bahu maanaa |وقف ڪريو ۽ هن ذهن کي رب جي حوالي ڪريو، ۽ ڪو شڪ نه ڪريو؛ گرومخ جي حيثيت ۾، پنهنجي وڏي فخر کي ڇڏي ڏيو.
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਭਗਤ ਭਵ ਤਾਰਣ ਤੇਰੇ ਕਿਆ ਗੁਣ ਆਖਿ ਵਖਾਣਾ ॥੨॥
naanak deen bhagat bhav taaran tere kiaa gun aakh vakhaanaa |2|اي نانڪ، رب عاجز ۽ عاجز عقيدتمندن کي خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري ٿو. مون کي تنهنجي ڪهڙين ڪهڙين خوبين جو ذڪر ڪرڻ گهرجي؟ ||2||
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਕਿਆ ਕੀਚੈ ਕੂੜਾ ਮਾਨੋ ॥
sun baavare kiaa keechai koorraa maano |ٻڌ، چريو: تون ڪوڙو غرور ڇو ٿو رکين؟
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਹਭੁ ਵੈਸੀ ਗਰਬੁ ਗੁਮਾਨੋ ॥
sun baavare habh vaisee garab gumaano |ٻڌ، چريو: تنهنجو سڀ غرور ۽ غرور ختم ٿي ويندو.
ਨਿਹਚਲੁ ਹਭ ਜਾਣਾ ਮਿਥਿਆ ਮਾਣਾ ਸੰਤ ਪ੍ਰਭੂ ਹੋਇ ਦਾਸਾ ॥
nihachal habh jaanaa mithiaa maanaa sant prabhoo hoe daasaa |جيڪي تون مستقل سمجهين ٿو، سي سڀ ختم ٿي وينديون. غرور ڪوڙو آهي، تنهن ڪري خدا جي اوليائن جو ٻانهو ٿيو.
ਜੀਵਤ ਮਰੀਐ ਭਉਜਲੁ ਤਰੀਐ ਜੇ ਥੀਵੈ ਕਰਮਿ ਲਿਖਿਆਸਾ ॥
jeevat mareeai bhaujal tareeai je theevai karam likhiaasaa |جيئرو ئي مئل رهو، ۽ تون خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪندين، جيڪڏھن اھو تنھنجي اڳواٽ مقدر آھي.
ਗੁਰੁ ਸੇਵੀਜੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਜਿਸੁ ਲਾਵਹਿ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੋ ॥
gur seveejai amrit peejai jis laaveh sahaj dhiaano |جنهن کي رب وجدان سان ڌيان ڏي ٿو، اهو گرو جي خدمت ڪري ٿو، ۽ امرت ۾ پيئي ٿو.
ਨਾਨਕੁ ਸਰਣਿ ਪਇਆ ਹਰਿ ਦੁਆਰੈ ਹਉ ਬਲਿ ਬਲਿ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨੋ ॥੩॥
naanak saran peaa har duaarai hau bal bal sad kurabaano |3|نانڪ رب جي دروازي جي حرمت کي ڳولي ٿو؛ مان قربان آهيان، قربان آهيان، قربان آهيان، هميشه لاءِ قربان آهيان. ||3||
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਮਤੁ ਜਾਣਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੈ ਪਾਇਆ ॥
sun baavare mat jaaneh prabh mai paaeaa |ٻڌ، چريو: اهو نه سمجهي ته توکي خدا مليو آهي.
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਥੀਉ ਰੇਣੁ ਜਿਨੀ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਇਆ ॥
sun baavare theeo ren jinee prabh dhiaaeaa |ٻڌ، چريو: اُن جي پيرن هيٺان مٽي ٿي وڃي، جيڪي خدا تي غور ڪن ٿا.
ਜਿਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਵਡਭਾਗੀ ਦਰਸਨੁ ਪਾਈਐ ॥
jin prabh dhiaaeaa tin sukh paaeaa vaddabhaagee darasan paaeeai |جيڪي الله تي غور ڪن ٿا تن کي سڪون ملي ٿو. وڏي خوش نصيبي سان سندن درشن جو برڪت وارو نظارو ملي ٿو.
ਥੀਉ ਨਿਮਾਣਾ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣਾ ਸਗਲਾ ਆਪੁ ਮਿਟਾਈਐ ॥
theeo nimaanaa sad kurabaanaa sagalaa aap mittaaeeai |عاجز رهو، ۽ هميشه لاء قرباني ٿي، ۽ توهان جي خودمختاري مڪمل طور تي ختم ٿي ويندي.
ਓਹੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਸੁਧਾ ਜਿਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਲਧਾ ਹਮ ਤਿਸੁ ਪਹਿ ਆਪੁ ਵੇਚਾਇਆ ॥
ohu dhan bhaag sudhaa jin prabh ladhaa ham tis peh aap vechaaeaa |جنهن خدا کي مليو آهي اهو پاڪ آهي، برڪت واري تقدير سان. مان پاڻ کي هن وٽ وڪڻندس.
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਸਰਣਿ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਰਾਖੁ ਲਾਜ ਅਪਨਾਇਆ ॥੪॥੧॥
naanak deen saran sukh saagar raakh laaj apanaaeaa |4|1|نانڪ، حليم ۽ عاجز، رب جي حرمت کي ڳولي ٿو، امن جو سمنڊ. هن کي پنهنجو ٺاهيو، ۽ هن جي عزت کي بچايو. ||4||1||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
soohee mahalaa 5 |سوهي، پنجين مهل:
ਹਰਿ ਚਰਣ ਕਮਲ ਕੀ ਟੇਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਿਤੀ ਤੁਸਿ ਕੈ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥
har charan kamal kee ttek satigur ditee tus kai bal raam jeeo |سچو گرو مون کان راضي ٿيو، ۽ مون کي رب جي لوٽس پيرن جي مدد سان نوازيو. مان رب تي قربان آهيان.