ڀائرو، ٽيون محل، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
خالق پنهنجي شاندار راند کي اسٽيج ڪيو آهي.
مان لفظ جي اڻڄاتل آواز کي ٻڌان ٿو، ۽ سندس ڪلام جي باني.
خودمختاري وارا من موهيندڙ ۽ مغموم هوندا آهن، جڏهن ته گرومخ سمجهندا آهن.
خالق ان سبب کي پيدا ڪري ٿو جيڪو سبب پيدا ڪري ٿو. ||1||
منهنجي وجود جي اندر، مان گرو جي ڪلام تي غور ڪريان ٿو.
مان رب جي نالي کي ڪڏهن به نه ڇڏيندس. ||1||روڪ||
پرهلاد جي پيءُ کيس پڙهڻ لاءِ اسڪول موڪليو.
هن پنهنجي لکڻ جي ٽيبليٽ ورتي ۽ استاد ڏانهن ويو.
هن چيو ته ”آئون رب جي نالي کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه پڙهندس.
منهنجي ٽيبل تي رب جو نالو لکو." ||2||
پرهلاد جي ماءُ پنهنجي پٽ کي چيو.
”آءٌ توکي نصيحت ڪريان ٿو ته جيڪي سيکاريو وڃي سو سواءِ ٻيو ڪجهه نه پڙهو“.
هن جواب ڏنو، ”عظيم عطا ڪندڙ، منهنجو بي خوف رب خدا هميشه مون سان گڏ آهي.
جيڪڏهن مان رب کي ڇڏي ڏيان ها ته پوءِ منهنجو خاندان بي عزتي ٿئي ها." ||3||
”پرهلاد ٻين سڀني شاگردن کي خراب ڪري ڇڏيو آهي.
هو منهنجي ڳالهه نه ٿو ٻڌي، ۽ هو پنهنجو ڪم ڪري ٿو.
هن شهر جي ماڻهن ۾ عقيدت پرستيءَ کي جنم ڏنو“.
ظالمن جو گڏجڻ به سندس خلاف ڪجهه به نه ڪري سگهيو. ||4||
سندا ۽ مارڪا، سندس استادن، شڪايت ڪئي.
سڀئي ڀوتارن بيڪار ڪوششون ڪندا رهيا.
رب پنهنجي عاجز عقيدت جي حفاظت ڪئي، ۽ سندس عزت محفوظ ڪئي.
ڇا ٿو ڪري سگهجي صرف تخليق ڪيل مخلوقات سان؟ ||5||
هن جي گذريل ڪرم جي ڪري، شيطان هن جي بادشاهي تي حڪومت ڪئي.
هن رب کي نه سمجهيو. رب پاڻ هن کي پريشان ڪيو.
هن پنهنجي پٽ پرهلاد سان بحث شروع ڪيو.
انڌي کي سمجهه ۾ نه پئي آيو ته سندس موت ويجهو اچي رهيو آهي. ||6||
پرهلاد کي ڪمري ۾ رکيو ويو، ۽ دروازو بند ڪيو ويو.
بي خوف ٻار کي ڪو به خوف نه هو. هن چيو، "منهنجي وجود ۾، گرو آهي، دنيا جو رب."
خلقيل پنهنجي خالق سان مقابلو ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي، پر هن اهو نالو بيڪار رکيو.
جيڪو هن لاءِ اڳواٽ مقرر هو سو پورو ٿيو. هن رب جي عاجز خادم سان بحث شروع ڪيو. ||7||
پيءُ پرهلاد کي مارڻ لاءِ ڪلب کي اٿاريندي چيو.
"توهان جو خدا، ڪائنات جو رب، هاڻي ڪٿي آهي؟"
هن جواب ڏنو، ”دنيا جي زندگي، عظيم عطا ڪندڙ، آخر ۾ منهنجو سهارو ۽ سهارو آهي.
مان جتي به ڏسان ٿو، مون کي هن کي پکڙيل ۽ غالب نظر اچي ٿو." ||8||
ٿنڀن کي ٽوڙيندي، رب پاڻ ظاهر ٿيو.
انا پرست شيطان کي ماريو ويو ۽ تباهه ڪيو ويو.
عقيدتمندن جا ذهن خوشين سان ڀرجي ويا، ۽ مبارڪون ڀرجي ويون.
هن پنهنجي ٻانهي کي عظيم شان سان نوازيو. ||9||
هن جنم، موت ۽ وابستگي پيدا ڪئي.
خالق جي اچڻ ۽ وڃڻ کي ٻيهر جنم ڏنو آهي.
پرهلاد جي خاطر، رب پاڻ ظاهر ٿيو.
ديويءَ جي ڳالهه سچي ثابت ٿي. ||10||
ديوتائن لڪشمي جي فتح جو اعلان ڪيو ۽ چيو.
”اي ماءُ، شينهن جي هن روپ کي غائب ڪر!
لڪشمي ڊڄي وئي، ۽ ويجھو نه آئي.