راگ تلنگ، پهرين مهل، پهريون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچ جو نالو آهي. تخليقي شخصيت. ڪو خوف. نه نفرت. The Undying جي تصوير. ڄمڻ کان ٻاهر. پاڻ ۾ موجود. گرو جي مهرباني:
مان توهان کي هي هڪ دعا پيش ڪريان ٿو. مهرباني ڪري ٻڌو، اي خالق رب.
تون سچو، عظيم، رحمدل ۽ بي داغ آهين، اي پالڻهار رب. ||1||
دنيا موت جي هڪ عارضي جڳهه آهي - اهو توهان جي ذهن ۾ يقيني طور تي ڄاڻو.
عذرا عيل، موت جي رسول، مون کي منهنجي مٿي جي وارن کان پڪڙيو آهي، پر ان جي باوجود، منهنجي ذهن ۾ اها خبر ناهي. ||1||روڪ||
زال، ٻار، والدين ۽ ڀائر - انهن مان ڪو به نه هوندو ته توهان جو هٿ پڪڙي.
۽ جڏهن آخر ۾ آئون ڪريان ٿو، ۽ منهنجي آخري نماز جو وقت اچي چڪو آهي، مون کي بچائڻ وارو ڪو به نه هوندو. ||2||
رات ڏينهن لالچ ۾ گهمي ڦري، بڇڙي رٿون سوچيندو رهيس.
مون ڪڏهن به چڱا ڪم نه ڪيا. هي منهنجي حالت آهي. ||3||
مان بدقسمت، بخل، غفلت، بي شرم ۽ خدا جي خوف کان سواءِ آهيان.
نانڪ چوي ٿو، مان تنهنجو عاجز ٻانهن آهيان، تنهنجي ٻانهن جي پيرن جي مٽي. ||4||1||
تلنگ، پهرين مهل، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
تنهنجو خوف، اي پالڻهار خدا، منهنجو ماريجوانا آهي. منهنجو شعور اهو ٿلهو آهي جيڪو ان کي رکي ٿو.
مان هڪ نشي ۾ لت پت ٿي ويو آهيان.
منھنجا ھٿ منھنجا منھنجا پيالا آھن. مون کي تنهنجي درشن جي برڪت واري ڏيکاءَ جي ڏاڍي بک لڳي آهي.
مان تنهنجي درٻار تي، روز روز دعا گهران ٿو. ||1||
مون کي تنهنجي درشن جي برڪت واري نظر جي آرزو آهي.
مان تنهنجي در تي فقير آهيان - مهرباني ڪري مون کي پنهنجي خيرات سان نوازيو. ||1||روڪ||
زعفران، گل، مشڪ جو تيل ۽ سون سڀني جي جسمن کي سينگاريو آهي.
رب جا بندا صندل جي ڪاٺيءَ وانگر آهن، جنهن جي خوشبوءِ هر ڪنهن کي بخشي ٿي. ||2||
ڪو نه ٿو چوي ته گيهه يا ريشم آلوده آهن.
اهڙو رب جو عقيدتمند آهي، سندس سماجي حيثيت ڪهڙي به نه هجي.
جيڪي رب جي نالي جي تعظيم ۾ سجدو ڪن ٿا، سي تنهنجي محبت ۾ مگن رهن ٿا.
نانڪ سندن دروازي تي خيرات جي طلب ڪري ٿو. ||3||1||2||
تلنگ، پهرين مهل، ٽيون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
هي جسم جو ڪپڙو مايا سان جڙيل آهي، اي محبوب. هي ڪپڙو لالچ ۾ رنگيل آهي.