”منهنجو، منهنجو!“ رڙ ڪري مري ويا آهن، پر نالي کان سواءِ کين رڳو درد ئي نظر اچي ٿو.
پوءِ انهن جا قلعا، محلات ۽ درٻار ڪٿي آهن؟ اهي هڪ مختصر ڪهاڻي وانگر آهن.
اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، ڪوڙو رڳو اچي ٿو.
هو پاڻ هوشيار ۽ تمام خوبصورت آهي. هو پاڻ حڪمت وارو ۽ سڀ ڪجهه ڄاڻندڙ آهي. ||42||
جيڪي اچن ٿا، سي آخر ۾ وڃن ٿا. اهي اچن ٿا ۽ وڃن ٿا، افسوس ۽ توبه ڪن ٿا.
اهي 8.4 ملين نسلن مان گذري ويندا. هي تعداد گهٽ يا وڌندو نه آهي.
اُهي ئي بچيل آهن، جيڪي رب سان پيار ڪن ٿا.
سندن دنياوي الجھنون ختم ٿي وينديون آهن، ۽ مايا فتح ٿيندي آهي.
جيڪو ڏسبو، سو روانو ٿيندو. مون کي پنهنجو دوست بڻائڻ گهرجي؟
مان پنهنجي روح کي وقف ڪريان ٿو، ۽ پنهنجي جسم ۽ دماغ کي هن جي اڳيان پيش ڪريان ٿو.
تون دائمي طور تي مستحڪم آهين، اي خالق، رب ۽ مالڪ؛ مان توهان جي حمايت تي ڀروسو آهيان.
فضيلت جي فتح، انا کي ماريو ويندو آهي. لفظ لفظ سان متاثر ٿي، ذهن دنيا کي رد ڪري ٿو. ||43||
باقي نه بادشاھ ۽ نه امير رھندا. باقي نه امير ۽ نه غريب رهندو.
جڏهن ڪنهن جو موڙ اچي ته هتي ڪير به رهي نه سگهندو.
رستو ڏکيو ۽ غدار آهي؛ تلاءَ ۽ جبل ناقابل برداشت آهن.
منهنجو جسم عيب سان ڀريل آهي؛ مان غم ۾ مري رهيو آهيان. فضيلت کان سواء، مان پنهنجي گهر ۾ ڪيئن داخل ٿي سگهان ٿو؟
نيڪي وٺندڙ، ۽ خدا سان ملن ٿا. مان انهن سان پيار سان ڪيئن ملندس؟
جيڪڏھن آءٌ انھن جھڙو ٿي سگھيس، پنھنجي دل ۾ رب جي باري ۾ منٿ ۽ غور ڪريان.
هو عيب ۽ عيب سان ڀريل آهي، پر هن جي اندر نيڪي پڻ رهي ٿي.
سچي گرو کان سواءِ، هو خدا جي صفتن کي نٿو ڏسي. هو خدا جي عظيم صفتن کي نه ڳائيندو آهي. ||44||
خدا جا سپاهي پنهنجن گهرن جو خيال رکندا آهن. دنيا ۾ اچڻ کان اڳ، سندن پگهار مقرر ٿيل آهي.
اهي پنهنجي رب ۽ مالڪ جي خدمت ڪن ٿا ۽ نفعو حاصل ڪن ٿا.
اهي لالچ، لالچ ۽ برائي کي ڇڏي ڏين ٿا ۽ انهن کي پنهنجي ذهن مان وساري ڇڏيندا آهن.
جسم جي قلعي ۾، اهي پنهنجي عظيم بادشاهه جي فتح جو اعلان ڪن ٿا. اهي ڪڏهن به شڪست نه آهن.
جيڪو پاڻ کي پنھنجي پالڻھار جو ٻانهو سڏيندو آھي، ۽ ان جي باوجود ان سان بيزاري سان ڳالھائيندو آھي،
هن جي اجرت کي ختم ڪري ڇڏيندو، ۽ تخت تي ويهڻ نه ڏيندو.
شاندار عظمت منهنجي محبوب جي هٿن ۾ آهي. هو ڏئي ٿو، پنهنجي مرضيءَ مطابق.
هو پاڻ ئي سڀ ڪجهه ڪري ٿو. اسان کي ٻيو ڪير پتو ڏيڻ گهرجي؟ ٻيو ڪو به نه ٿو ڪري. ||45||
مان ڪنهن ٻئي جو تصور نه ٿو ڪري سگهان، جيڪو شاهي کشن تي ويٺو هجي.
انسانن جو عظيم انسان دوزخ کي ختم ڪري ٿو؛ اھو سچو آھي، ۽ سچو آھي سندس نالو.
مان هن کي ڳولڻ لاءِ جهنگن ۽ ٻوٽن ۾ گھمندو رهيس. مان هن کي پنهنجي ذهن ۾ سمجهان ٿو.
بيشمار موتي، زيور ۽ زمرد جا خزانا سچي گرو جي هٿ ۾ آهن.
خدا سان ملاقات، مان بلند ۽ بلند آهيان. مان اڪيلو رب سان پيار ڪريان ٿو.
اي نانڪ، جيڪو پيار سان پنهنجي محبوب سان ملي ٿو، اهو آخرت ۾ فائدو حاصل ڪري ٿو.
جنهن مخلوق کي پيدا ڪيو، تنهن جو روپ به ٺاهيو.
گرومخ جي حيثيت ۾، لامحدود رب تي غور ڪيو، جنهن جي ڪا به پڇاڙي يا حد ناهي. ||46||
راڌا: پيارا رب خوبصورت آهي.
ان کان سواءِ ٻيو ڪوبه بادشاهه ناهي.
راڌا: منتر ٻڌ، ۽ رب توهان جي ذهن ۾ اچي ويندو.
گرو جي فضل سان، هڪ رب کي ڳولي ٿو. شڪ ۾ مبتلا نه ٿيو.
اُهو ئي سچو بينڪر آهي، جنهن وٽ رب جي دولت جو سرمايو آهي.
گرومخ مڪمل آهي - هن کي ساراهيو!
گرو جي باني جي خوبصورت ڪلام جي ذريعي، رب حاصل ٿئي ٿو. گرو جي ڪلام تي غور ڪريو.