منهنجي ذهن جو درد فقط منهنجي ذهن کي ئي معلوم آهي. ٻئي جو درد ڪير ڄاڻي سگهي ٿو؟ ||1||
رب، گرو، دلفريب، منهنجي ذهن کي پکڙيل آهي.
مان حيران ۽ حيران ٿي ويو آهيان، پنهنجي گرو ڏانهن ڏسندو آهيان؛ مان عجب ۽ نعمت جي دائري ۾ داخل ٿي چڪو آهيان. ||1||روڪ||
مان چوڌاري گھمندي، سڀني زمينن ۽ ٻاهرين ملڪن کي ڳوليان ٿو. منهنجي ذهن ۾، مون کي پنهنجي خدا کي ڏسڻ لاء وڏي خواهش آهي.
مان پنهنجو دماغ ۽ جسم قربان ڪريان ٿو ان گرو تي، جنهن مون کي ڏيکاريو آهي رستو، رستو منهنجي رب خدا ڏانهن. ||2||
جيڪڏھن ڪو مون کي خدا جي خبر آڻي. هو منهنجي دل، دماغ ۽ جسم کي تمام پيارو لڳي ٿو.
مان پنهنجو مٿو ڪٽي ان جي پيرن هيٺان رکان ٿو، جيڪو مون کي پنهنجي رب العالمين سان ملڻ ۽ ان سان ملايو. ||3||
اچو ته وڃو، اي منهنجا ساٿيو، ۽ اسان جي خدا کي سمجھو. فضيلت جي جادو سان، اچو ته اسان جي رب خدا کي حاصل ڪريون.
هن کي پنهنجي عقيدتمندن جو عاشق سڏيو ويندو آهي. اچو ته انهن جي نقش قدم تي هلون جيڪي خدا جي حرمت کي ڳوليندا آهن. ||4||
جيڪڏهن روح دلہن پاڻ کي رحم ۽ بخشش سان سينگاريو، ته خدا خوش ٿئي ٿو، ۽ هن جو دماغ گرو جي حڪمت جي چراغ سان روشن ٿئي ٿو.
خوشي ۽ خوشي سان، منهنجو خدا هن کي مزو ڏئي ٿو. مان پنهنجي روح جو هر هڪ حصو هن کي پيش ڪريان ٿو. ||5||
مون رب جي نالي کي هار، هار، پنهنجو هار ٺاهيو آهي. منهنجو ذهن عقيدت سان ٽنگيل آهي، تاج جلال جو پيچيده زيور آهي.
مون رب، هار، هار ۾ ايمان جو بسترو وڇائي ڇڏيو آهي. مان هن کي ڇڏي نٿو سگهان - منهنجو ذهن هن لاءِ اهڙي عظيم محبت سان ڀريل آهي. ||6||
جيڪڏهن خدا هڪ شيءِ چوي، ۽ روح جي ڪنوار ٻيو ڪجهه ڪري، ته پوءِ هن جا سڀ سينگار بيڪار ۽ ڪوڙا آهن.
هوءَ پنهنجي مڙس سان ملڻ لاءِ پاڻ کي سينگاريندي هجي، پر پوءِ به، فقط نيڪ دل ڪنوار ئي خدا سان ملي ٿي، ۽ ٻئي جي منهن تي چماٽ لڳندي آهي. ||7||
آءٌ تنھنجي ٻانھي آھيان، اي رب العالمين؛ مان پاڻ ڇا ڪري سگهان ٿو؟ مان تنهنجي طاقت هيٺ آهيان.
رحم ڪر، رب، حليم تي، ۽ انهن کي بچايو؛ نانڪ رب ۽ گرو جي حرمت ۾ داخل ٿيو آهي. ||8||5||8||
بلاول، چوٿين مهل:
منهنجو دماغ ۽ جسم منهنجي ناقابل رسائی رب ۽ مالڪ جي محبت سان ڀريل آهي. هر لمحي، مان بيحد ايمان ۽ عقيدت سان ڀريل آهيان.
گروءَ کي ڏسندي، منهنجي ذهن جو عقيدو پورو ٿي ويو، جيئن گيت پکيءَ جو، جيڪو روئي ٿو ۽ روئي ٿو، تيستائين مينهن جو ڦڙو ان جي وات ۾ نه پوي. ||1||
مون سان شامل ٿيو، مون سان شامل ٿيو، اي منهنجا ساٿيو، ۽ مون کي رب جو واعظ سيکاريو.
سچي گرو مهرباني ڪري مون کي خدا سان ملايو آهي. منهنجو مٿو ڪٽي، ان کي ٽڪر ۾ ڪٽي، مان هن کي پيش ڪريان ٿو. ||1||روڪ||
منهنجي مٿي تي هر هڪ وار، ۽ منهنجو دماغ ۽ جسم، علحدگيء جي دردن کي برداشت ڪري ٿو. منهنجي خدا کي ڏسڻ کان سواء، مان ننڊ نه ٿو ڪري سگهان.
ڊاڪٽر ۽ شفا ڏيندڙ مون کي ڏسن ٿا، ۽ حيران ٿي ويا آهن. منهنجي دل، دماغ ۽ جسم جي اندر، مون کي خدا جي پيار جي درد کي محسوس ڪيو. ||2||
مان پنهنجي محبوب کان سواءِ هڪ لمحي لاءِ به، هڪ لمحي لاءِ به جيئرو رهي نه ٿو سگهان، جيئن آفيم جو عادي، جيڪو آفيم کان سواءِ رهي نٿو سگهي.
جيڪي خدا جا اُڃا اُڃا اُڃيا، اُهي ڪنهن ٻئي سان پيار نٿا ڪن. رب کان سواءِ ٻيو ڪوبه ڪونهي. ||3||
جيڪڏھن ڪو ماڻھو اچي ۽ مون کي خدا سان ملايو. مان هن لاءِ وقف، وقف، قرباني آهيان.
بيشمار اوتارن لاءِ رب کان جدا ٿيڻ کان پوءِ، مان وري ساڻس گڏ، سچو، سچو، سچو گرو جي حرم ۾ داخل ٿيو آهيان. ||4||