رحم، رحم، رحم - اي پيارا رب، مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر، ۽ مون کي پنهنجي نالي سان ڳنڍ.
مهرباني ڪري رحم ڪر ۽ مون کي سچي گرو سان ملڻ جي هدايت ڪر. سچي گروءَ سان ملي، مان رب جي نالي تي غور ڪندو آهيان. ||1||
بيشمار اوتارن جي انا پرستي جي گندگي مون کي چپڪي ٿي. سنگت، پاڪ جماعت ۾ شامل ٿيڻ سان، اها گندگي ڌوئي وڃي ٿي.
جيئن ڪاٺ سان جڙيل لوهه کي پار ڪيو ويندو آهي، تيئن جيڪو گرو جي ڪلام سان جڙيل هوندو آهي سو رب کي ڳوليندو آهي. ||2||
سنتن جي سوسائٽي ۾ شامل ٿيڻ سان، ست سنگت، سچي جماعت ۾ شامل ٿي، توهان کي رب جي عظيم ذات حاصل ڪرڻ لاء ايندي.
پر سنگت ۾ شامل نه ٿيڻ ۽ وڏائيءَ ۾ ڪم ڪرڻ، صاف پاڻي ڪڍي مٽيءَ ۾ اڇلائڻ برابر آهي. ||3||
رب پنهنجي عاجز بندن جو محافظ ۽ بچاءُ وارو فضل آهي. رب جي عظيم ذات هنن عاجز انسانن کي ڏاڍي مٺي لڳي ٿي.
هر لمحي، اهي نام جي عظيم عظمت سان برڪت وارا آهن؛ سچي گرو جي تعليمات جي ذريعي، اهي هن ۾ جذب ٿين ٿا. ||4||
عاجز عقيدتمندن جي تمام گهڻي احترام ۾ هميشه رکو؛ جيڪڏھن توھان انھن عاجز ماڻھن کي سجدو ڪندا، توھان کي فضيلت جو ميوو ملندو.
اُهي بڇڙا دشمن جيڪي ديوتائن کي بدنام ڪن ٿا، سي هرناخش وانگر ناس ٿي وڃن ٿا. ||5||
برهما، لوٽس جو پٽ، ۽ وياس، مڇيء جو پٽ، سخت تپسيا ڪئي ۽ پوڄا ڪيا ويا.
جيڪو به عقيدتمند آهي - ان جي پوڄا ۽ عبادت ڪريو. پنهنجي شڪ ۽ شبهات کان نجات حاصل ڪريو. ||6||
اعليٰ ۽ پست سماجي طبقن جي ظاهر کان بيوقوف نه ٿيو. سک ديو جنڪ جي پيرن تي ڪري، ۽ غور ڪيو.
جيتوڻيڪ جنڪ پنهنجو بچيل اوور ۽ گند ڪچرو سک ديو جي مٿي تي اڇلائي ڇڏيو، پر هن جو دماغ هڪ لمحي لاءِ به نه ڊهي ويو. ||7||
جنڪ پنهنجي شاهي تخت تي ويٺو، ۽ نون بابا جي مٽي هن جي پيشاني تي لڳائي.
مهرباني ڪري نانڪ کي پنهنجي رحمت سان، اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ. هن کي پنهنجي ٻانهن جو غلام بڻائي. ||8||2||
ڪنارا، چوٿين مهل:
اي دماغ، گرو جي تعليمات جي پيروي ڪريو، ۽ خوشيء سان خدا جي ساراهه ڳايو.
جيڪڏهن منهنجي هڪ زبان لکين ۽ لکين ٿي وڃي، ته مان هن کي ڪروڙين ۽ ڪروڙين ڀيرا ياد ڪندس. ||1||روڪ||
نانگ بادشاهه پنهنجي هزارين سرن سان رب جو ذڪر ۽ غور ڪري ٿو، پر انهن نعرن جي باوجود، هو رب جي حدن کي ڳولي نه ٿو سگهي.
تون بيحد اڻ کٽ، ناقابل رسائي ۽ لامحدود آهين. گرو جي تعليمات جي حڪمت جي ذريعي، ذهن مستحڪم ۽ متوازن ٿي وڃي ٿو. ||1||
اهي عاجز انسان جيڪي تو تي غور ڪن ٿا، اهي عظيم ۽ بلند آهن. رب جي ياد ڪرڻ سان، اهي آرام ۾ آهن.
بدور، هڪ ٻانهي جو پٽ، هڪ اڇوت هو، پر ڪرشن هن کي پنهنجي گلي ۾ ويجھو ڪيو. ||2||
ڪاٺ پاڻيءَ مان پيدا ٿيندو آهي، پر ڪاٺ کي هٿ ۾ رکڻ سان ٻڏڻ کان بچي ويندو آهي.
رب پاڻ پنهنجي عاجز ٻانهن کي سينگار ۽ بلند ڪري ٿو. هو پنهنجي فطري فطرت جي تصديق ڪري ٿو. ||3||
مان پٿر وانگر آهيان، يا لوهه جو ٽڪرو، ڳري پٿر ۽ لوهه؛ گروءَ جي جماعت جي ٻيڙيءَ ۾، مان پار ٿي ويس،
ڪبير وانگر، جيڪو ست سنگت ۾ بچايو ويو، سچي جماعت. هو عاجز سنتن جي ذهنن کي خوش ڪرڻ لڳو. ||4||
اٿڻ، ويهڻ، اٿڻ ۽ رستي تي هلڻ، مان غور ڪندو آهيان.
سچو گرو لفظ آهي، ۽ ڪلام سچو گرو آهي، جيڪو آزاديءَ جو رستو سيکاري ٿو. ||5||
هن جي تربيت سان، مون کي هر سانس سان طاقت ملي ٿي. ھاڻي جڏھن مان تربيت ۽ تربيت حاصل ڪري چڪو آھيان، مان نالو، رب جي نالي تي غور ڪريان ٿو.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، انا ختم ٿي وڃي ٿي، ۽ پوءِ، گروءَ جي تعليمات سان، مان نام ۾ ضم ٿيان ٿو. ||6||