رامڪلي، پنجين مهل:
هن دنيا ۾ توهان جي ڪهڙي مدد ڪري ٿي؟
اي جاهل بيوقوف، تنهنجو ساٿي ڪير آهي؟
رب توهان جو واحد ساٿي آهي. سندس حالت ڪنهن کي به خبر ناهي.
تون پنجن چورن کي پنھنجو دوست سمجھين ٿو. ||1||
اُن گھر جي خدمت ڪر، جيڪو توکي بچائي، دوست.
ڏينهن رات رب العالمين جي تسبيح جا گيت ڳايو. ساد سنگت ۾، پاڪ جي صحبت ۾، هن کي پنهنجي ذهن ۾ پيار ڪريو. ||1||روڪ||
هي انساني زندگي خود غرضيءَ ۽ تڪرار ۾ گذري رهي آهي.
توهان مطمئن نه آهيو؛ اهو گناهه جو ذائقو آهي.
گھمڻ ڦرڻ ۽ گھمڻ ڦرڻ، توهان کي خوفناڪ درد آهي.
تون مايا جي بيحد سمنڊ پار نه ٿو ڪري سگهين. ||2||
توهان اهڙا ڪم ڪريو ٿا جيڪي توهان جي مدد نٿا ڪن.
جيئن پوکيندؤ، تيئن پوکيندؤ.
رب کان سواءِ ٻيو ڪو به ڪونهي جيڪو توکي بچائي.
تون بچي ويندين، رڳو جيڪڏھن خدا سندس فضل عطا ڪري. ||3||
تنهنجو نالو، خدا، گنهگارن کي پاڪ ڪرڻ وارو آهي.
مهرباني ڪري پنهنجي ٻانهي کي اهو تحفو ڏي.
مهرباني ڪري پنهنجو فضل ڪر، خدا، ۽ مون کي آزاد ڪر.
نانڪ توهان جي حرمت کي پڪڙيو آهي، خدا. ||4||37||48||
رامڪلي، پنجين مهل:
مون کي هن دنيا ۾ امن مليو آهي.
مون کي پنهنجو حساب ڏيڻ لاءِ ڌرم جي صحيح جج آڏو پيش نه ٿيڻو پوندو.
رب جي درٻار ۾ عزت ٿيندي،
۽ مون کي ٻيهر جنم جي پيٽ ۾ داخل ٿيڻ جي ضرورت نه پوندي. ||1||
هاڻي مون کي علم آهي ته بزرگن جي دوستيءَ جي قيمت ڪيتري آهي.
پنهنجي رحمت ۾، رب مون کي پنهنجي نالي سان نوازيو آهي. منهنجي اڳواٽ مقرر ڪيل تقدير پوري ٿي وئي آهي. ||1||روڪ||
منهنجو شعور گرو جي پيرن سان جڙيل آهي.
برڪت وارو، برڪت وارو آهي اتحاد جو هي خوش قسمت وقت.
اوليائن جي پيرن جي مٽي پنهنجي پيشانيءَ تي لڳائي ڇڏيم،
۽ منهنجا سڀئي گناهه ۽ درد ختم ٿي ويا آهن. ||2||
حضور جي سچي خدمت ڪرڻ،
انسان جي ذهن کي صاف ڪيو ويو آهي.
مون رب جي عاجز ٻانهي جو ثمردار نظارو ڏٺو آهي.
خدا جو نالو هر دل ۾ رهندو آهي. ||3||
منھنجون سڀ مشڪلاتون ۽ تڪليفون دور ٿي ويون آھن.
مان ان ۾ ضم ٿي چڪو آهيان، جنهن مان پيدا ٿيو آهيان.
ڪائنات جو رب، بي مثال خوبصورت، رحمدل ٿي ويو آهي.
اي نانڪ، خدا مڪمل ۽ بخشيندڙ آهي. ||4||38||49||
رامڪلي، پنجين مهل:
ٽائيگر ڳئون کي چراگاهه ڏانهن وٺي وڃي ٿو،
شيل جي قيمت هزارين ڊالر آهي،
۽ هاٿي بکري کي پالي ٿو،
جڏهن خدا پنهنجي فضل جي نظر ڏئي ٿو. ||1||
تون رحمت جو خزانو آهين، اي منهنجا پيارا رب!
مان تنهنجون بيشمار فضيلت بيان به نٿو ڪري سگهان. ||1||روڪ||
ٻلي گوشت ته ڏسي ٿي، پر کائي نه ٿي،
۽ وڏي قصاب پنهنجو چاقو اڇلائي ڇڏيو.
خالق رب خدا دل ۾ رهي ٿو؛
مڇيءَ کي جهليل جال جدا ٿي وڃي ٿو. ||2||
سڪل ڪاٺ جي گلن ۾ سائي ۽ ڳاڙهي گلن ۾ نڪرندو آهي؛
بلند ٿر ۾، خوبصورت ڪنول جو گل ٽڙي ٿو.
خدائي سچو گرو باھ کي ڪڍي ٿو.
هو پنهنجي ٻانهن کي پنهنجي خدمت سان ڳنڍيندو آهي. ||3||
هو بي شڪر کي به بچائي ٿو.
منهنجو خدا هميشه لاء رحم ڪندڙ آهي.
هو هميشه لاءِ عاجز بزرگن جو مددگار ۽ مددگار آهي.
نانڪ کي پنهنجي لوٽس جي پيرن جي پناهه ملي آهي. ||4||39||50||
رامڪلي، پنجين مهل: