انهن کي خالق رب جي طرفان جهنم ڏانهن موڪليو ويو آهي، ۽ حساب ڪندڙ انهن کي انهن جو حساب ڏيڻ لاء سڏيندو آهي. ||2||
ڪو به ڀائر يا ڀينر ساڻ نه ٿو وڃي سگهي.
پنهنجي مال، جوانيءَ ۽ دولت کي ڇڏي، هليا ويندا آهن.
اهي نه ڄاڻندا آهن مهربان ۽ مهربان رب کي. انهن کي تيل جي دٻن ۾ تلن جي داڻين وانگر ڪٽيو ويندو. ||3||
تون خوشيءَ سان، خوشيءَ سان ٻين جو مال چوري،
پر خداوند خدا توهان سان گڏ آهي، ڏسي رهيو آهي ۽ ٻڌي ٿو.
دنياوي لالچ جي ڪري، تون ڳچيءَ ۾ پئجي ويو آهين. توهان کي مستقبل جي ڪا به خبر ناهي. ||4||
تون وري جنم وٺندين ۽ وري جنم وٺندين، ۽ مرندينءَ وري مرنديون، رڳو وري جنم وٺنديون.
توهان کي خوفناڪ سزا ملندي، توهان جي رستي کان ٻاهر زمين ڏانهن.
انسان ان کي نه ٿو ڄاڻي جنهن کيس پيدا ڪيو آهي. هو انڌو آهي، تنهنڪري هن کي تڪليف ٿيندي. ||5||
خلقيندڙ رب کي وساري، برباد ٿي ويو.
دنيا جو ڊرامو خراب آهي. اهو غم ۽ پوء خوشي آڻيندو.
جيڪو سنت سان نه ٿو ملي، ان ۾ ايمان ۽ سڪون نه آهي. هو گهمي ٿو جيئن هو چاهي ٿو. ||6||
رب پاڻ اهو سڀ ڊرامو اسٽيج ڪندو آهي.
ڪجهه، هو مٿي کڻي ٿو، ۽ ڪجهه هو موج ۾ اڇلائي ٿو.
جيئن هو انهن کي نچائيندو آهي، تيئن اهي نچندا آهن. هر ڪو پنهنجي زندگي پنهنجي گذريل عملن مطابق گذاري ٿو. ||7||
جڏهن رب ۽ مالڪ پنهنجو فضل عطا ڪري ٿو، تڏهن اسين هن تي غور ڪندا آهيون.
سنتن جي سوسائٽيءَ ۾، ڪو به دوزخ ۾ نه ويو آهي.
مھرباني ڪري نانڪ کي امروٽي نالي جي تحفي سان، رب جي نالي سان برڪت ڪريو؛ هو مسلسل تنهنجي شان جا گيت ڳائي ٿو. ||8||2||8||12||20||
مارو، سولھاس، پھريون مھل:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سچو پالڻھار سچو آھي. ٻيو ڪو به نه آهي.
جنهن پيدا ڪيو، اهو آخر ۾ تباهه ڪندو.
جيئن تو کي وڻي، تيئن تون مون کي رکين، تيئن مان رهندس. مان توهان کي ڪهڙو عذر پيش ڪري سگهان ٿو؟ ||1||
تون پاڻ پيدا ڪرين ٿو ۽ پاڻ ئي تباهه ڪرين ٿو.
توهان پاڻ هر هڪ شخص کي انهن جي ڪمن سان ڳنڍيو.
تون پاڻ تي غور ڪر، تون پاڻ اسان کي لائق بڻائين. تون پاڻ اسان کي رستي تي رکين. ||2||
تون پاڻ ئي حڪمت وارو آهين، تون پاڻ ئي سڀ ڪجهه ڄاڻندڙ آهين.
تو پاڻ ئي ڪائنات پيدا ڪئي، ۽ تون راضي آهين.
تون پاڻ آهين هوا، پاڻي ۽ باهه؛ توهان پاڻ يونين ۾ متحد ٿي وڃو. ||3||
تون پاڻ آهين چنڊ، سج، سڀ کان وڌيڪ ڪامل ڪامل.
تون پاڻ آهين روحاني حڪمت، مراقبي، ۽ گرو، جنگجو هيرو.
موت جو رسول، ۽ سندس موت جو ڦڙو، ڪنهن کي به ڇُهي نه ٿو سگهي، جيڪو توسان توجهه رکي ٿو، اي سچا پالڻهار. ||4||
تون پاڻ مرد آهين، ۽ تون پاڻ ئي عورت آهين.
تون ئي شطرنج جو بورڊ آهين، ۽ تون ئي شطرنج جو مالڪ آهين.
دنيا جي ميدان ۾ توهان پاڻ ڊراما اسٽيج ڪيا ۽ رانديگرن جو اندازو توهان پاڻ ئي ڪيو. ||5||
تون پاڻ ئي آهين مکي، گل، ميوو ۽ وڻ.
تون پاڻ آهين پاڻي، بيابان، ساگر ۽ حوض.
تون پاڻ ئي آهين وڏي مڇي، ڪڇي، سببن جو ڪارڻ. توھان جو روپ معلوم نه ٿي سگھي. ||6||
تون ئي ڏينهن آهين ۽ تون ئي رات آهين.
تون پاڻ گروءَ جي ڪلام سان خوش ٿيو آهين.
شروعات کان وٺي، ۽ سڄي عمر، اڻڄاتل آواز موجوده، رات ۽ ڏينهن گونجندا آهن؛ هر دل ۾، لفظ جو لفظ، توهان جي خواهش کي گونجائيندو آهي. ||7||
تون پاڻ ئي زيور آهين، بي مثال خوبصورت ۽ انمول.
تون پاڻ ئي اندازو ڪندڙ، پورو وزن ڪندڙ آهين.