ڪلام جي لڪيل باني پڌري ٿي.
اي نانڪ، سچو رب نازل ٿيو ۽ ڄاتو وڃي ٿو. ||53||
وجدان ۽ محبت جي ذريعي رب سان ملاقات، سڪون ملي ٿو.
گرومخ بيدار ۽ باخبر رهي ٿو؛ هو ننڊ نه ڪندو آهي.
هو اندر ۾ لامحدود، مطلق شبد کي گهيرو ڪري ٿو.
سَبَدَ جَپَڻ سان، هو آزاد ٿئي ٿو، ۽ ٻين کي به بچائي ٿو.
جيڪي گرو جي تعليمات تي عمل ڪن ٿا، اهي سچ سان لاڳاپيل آهن.
اي نانڪ، جيڪي پنهنجي خودمختاري کي ختم ڪن ٿا، اهي رب سان ملن ٿا. اهي شڪ کان الڳ نه رهندا آهن. ||54||
”اها جاءِ ڪٿي آهي، جتي بڇڙا خيال ناس ٿين؟
انسان حقيقت جي جوهر کي نه ٿو سمجهي. هن کي تڪليف ڇو ٿيڻ گهرجي؟"
موت جي دروازي تي بند ٿيل شخص کي ڪو به بچائي نه ٿو سگهي.
شَبَدَ کان سواءِ، ڪنهن کي به عزت ۽ وقار ڪونهي.
”ڪنهن کي سمجھڻ ۽ پار ڪرڻ ڪيئن ٿو ملي؟
اي نانڪ، بيوقوف خود ارادي وارو انسان نه ٿو سمجهي. ||55||
بڇڙا خيال ختم ٿي ويا آهن، گرو جي ڪلام تي غور ڪرڻ.
سچي گروءَ سان ملڻ سان، آزاديءَ جو دروازو ملي ٿو.
خود غرض انسان حقيقت جي جوهر کي نه ٿو سمجهي، ۽ جلجي خاڪ ٿي وڃي ٿو.
هن جي بڇڙائي هن کي رب کان جدا ڪري ٿي، ۽ هو ڏکوئيندڙ آهي.
رب جي حڪم کي قبول ڪرڻ سان، هو سڀني خوبين ۽ روحاني حڪمت سان برڪت وارو آهي.
اي نانڪ، هو رب جي درٻار ۾ عزت وارو آهي. ||56||
جنهن وٽ مال آهي، سچي نالي جو مال،
پار ڪري ٿو، ۽ ٻين کي به پاڻ سان پار ڪري ٿو.
جيڪو عقل سان سمجهي ٿو ۽ رب سان ڳنڍجي ٿو، سو عزت وارو آهي.
ڪو به سندس قدر جو اندازو نٿو لڳائي سگهي.
جتي به ڏسان ٿو، اتي مون کي رب نظر اچي رهيو آهي ۽ پکڙيل آهي.
اي نانڪ، سچي رب جي محبت جي ذريعي، هڪ پار ڪري ٿو. ||57||
”شباد ڪٿي رهڻ لاءِ چيو ويو آهي؟ ڇا اسان کي خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري ڇڏيندو؟
سانس، جڏهن ٻاهر ڪڍيو وڃي ٿو، ڏهن آڱرين جي ڊيگهه وڌائي ٿو. سانس جي حمايت ڇا آهي؟
ڳالهائڻ ۽ راند ڪرڻ، ڪيئن هڪ مستحڪم ۽ مستحڪم ٿي سگهي ٿو؟ غيب کي ڪيئن ڏٺو ويندو؟"
ٻڌ، اي مالڪ؛ نانڪ سچ پچ دعا ڪري ٿو. پنهنجي ذهن کي هدايت ڪريو.
گرو مُخ محبت سان سچي شيدائيءَ سان جڙيل آهي. هن جي فضل جي نظر سان، هو اسان کي پنهنجي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو.
هو پاڻ سڀ ڪجهه ڄاڻندڙ ۽ ڏسندڙ آهي. مڪمل تقدير سان، اسان هن ۾ ملن ٿا. ||58||
اهو لفظ سڀني جاندارن جي مرڪز جي اندر اندر رهجي ٿو. خدا غائب آهي؛ جتي به ڏسان ٿو، اتي کيس ڏسان ٿو.
هوا مطلق رب جي رهڻ جي جاءِ آهي. هن ۾ ڪي به خوبيون نه آهن؛ هن ۾ سڀ خوبيون آهن.
جڏهن هو پنهنجي فضل جي نظر ڏئي ٿو، تڏهن لفظ دل ۾ اچي ٿو، ۽ اندر مان شڪ ختم ٿي وڃي ٿو.
جسم ۽ دماغ پاڪ ٿي وڃن ٿا، سندس ڪلام جي پاڪيزه ڪلام ذريعي. اچو ته هن جو نالو پنهنجي ذهن ۾ رکيو وڃي.
شبد گرو آهي، جيڪو توهان کي خوفناڪ عالمي سمنڊ پار وٺي وڃي ٿو. اڪيلي رب کي ڄاڻو، هتي ۽ آخرت.
هن جو ڪوبه روپ يا رنگ، ڇانو يا وهم ناهي. اي نانڪ، شبد جو احساس ڪريو. ||59||
اي رهاڪو، سچو، مطلق رب، نڪتل سانس جو سهارو آهي، جيڪو ڏهن آڱرين تائين پکڙيل آهي.
گرو مُخ حقيقت جي جوهر کي ڳالهائي ٿو ۽ منٿ ڪري ٿو، ۽ ڳجھو، لامحدود رب کي محسوس ڪري ٿو.
انهن ٽنهي خوبين کي ختم ڪري، هن جي اندر ۾ لفظ سمائجي ٿو، ته پوءِ هن جي ذهن مان خود غرضي ختم ٿي وڃي ٿي.
اندر ۽ ٻاهر، هو اڪيلو رب کي ڄاڻي ٿو. هو رب جي نالي سان پيار ۾ آهي.
هو سشمنا، اِدا ۽ پنگلا کي سمجهي ٿو، جڏهن غائب رب پاڻ کي ظاهر ڪري ٿو.
اي نانڪ، سچو رب انهن ٽنهي توانائي چينلن جي مٿان آهي. سچي گروءَ جي ڪلام جي ذريعي، انسان ان سان ملي ٿو. ||60||
”هواءَ کي دماغ جو روح چئبو آهي، پر هوا ڇا کائي ٿي؟
روحاني استاد جو ڪهڙو طريقو آهي، ۽ رهجي ويل همت؟ سيد جو ڪهڙو ڪم آهي؟”