جيڪو پنهنجي اکين سان اڪيلي رب کي ڏسي ٿو، ان جا هٿ مٽي ۽ گندا نه ٿيندا.
اِي نانڪ، گرُمُکَ بچيا ٿِي. گرو سچ جي بندن سان سمنڊ کي گهيرو ڪيو آهي. ||8||
جيڪڏھن توھان چاھيو ٿا باھ وسائڻ، پوءِ پاڻي ڳوليو. گروءَ کان سواءِ سمنڊ جو پاڻي نٿو ملي.
توهان جنم ۽ موت جي ذريعي ٻيهر جنم ۾ گم ٿي ڀڄندا رهندا، جيتوڻيڪ توهان هزارين ٻيا ڪم ڪري سگهو ٿا.
پر توهان کي موت جي رسول طرفان ٽيڪس نه ڏني ويندي، جيڪڏهن توهان سچي گرو جي رضا جي مطابق هلندا.
اي نانڪ، بي مثال، لافاني حيثيت حاصل ڪئي وئي آهي، ۽ گرو توهان کي رب جي اتحاد ۾ متحد ڪندو. ||9||
ڪَنَوُ پاڻ کي مٽيءَ جي ٿانءَ ۾ ڌوئي ٿو.
ان جو دماغ ۽ جسم ان جي ئي غلطين ۽ خرابين سان آلوده آهي ۽ ان جي چوٽي مٽيءَ سان ڀريل آهي.
حوض ۾ سوان ڪانو سان لاڳاپيل، نه ڄاڻڻ ته اهو بڇڙو هو.
بي ايمان سنسار جي محبت اهڙي آهي. ان کي سمجھو، اي روحاني عقل وارا، پيار ۽ عقيدت جي ذريعي.
تنھنڪري سنتن جي سوسائيٽي جي فتح جو اعلان ڪريو، ۽ گرومخ جي حيثيت ۾ ڪم ڪريو.
اي نانڪ، گرو جي درياءَ جي مقدس درگاهه تي، پاڪائي ۽ پاڪائي صاف ڪرڻ وارو غسل. ||10||
مان هن انساني زندگيءَ جو ڪهڙو بدلو وٺان، جيڪڏهن انسان ۾ رب سان محبت ۽ عقيدت نه رهي؟
ڪپڙا پائڻ ۽ کاڌو کائڻ بيڪار آهي، جيڪڏهن ذهن دوئي جي محبت سان ڀريل هجي.
ڏسڻ ۽ ٻڌڻ ڪوڙو آهي، جيڪڏهن ڪو ڪوڙ ڳالهائي.
اي نانڪ، نالي جي ساراهه، رب جي نالي جي ساراهه؛ باقي سڀ ڪجهه اچي ٿو ۽ وڃي ٿو انا ۾. ||11||
اولياءَ ٿورا ۽ پري جي وچ ۾ آهن. دنيا ۾ سڀ ڪجهه صرف هڪ شاندار شو آهي. ||12||
اي نانڪ، جيڪو رب طرفان ماريو ويو آهي، هڪدم مري ويندو آهي. جيئڻ جي طاقت ختم ٿي وئي آهي.
جيڪڏهن ڪو اهڙو فالج لڳڻ ڪري مري وڃي ته ان کي قبول ڪيو وڃي ٿو.
اھو اڪيلو ماريو ويو آھي، جيڪو رب پاران ماريو ويو آھي. اهڙي فالج کان پوء، هن کي منظور ڪيو ويو آهي.
محبت جو تير، جيڪو سڀ ڄاڻندڙ رب طرفان ماريو ويو آهي، ٻاهر نه ٿو ڪڍي سگهجي. ||13||
اڪيلائيءَ واري مٽيءَ کي ڪير ڌوئي؟
پنجن عنصرن کي گڏ ڪري، رب هڪ ڪوڙو ڍڪ ٺاهيو.
جڏهن اهو هن کي راضي ڪري ٿو، هو ان کي درست ڪري ٿو.
عظيم نور چمڪي ٿو، ۽ آسماني گيت وائبرٽ ۽ گونج ٿو. ||14||
جيڪي عقل کان بلڪل انڌا آهن، تن کي پنهنجي ڳالهه رکڻ جي همت ناهي.
انهن جي انڌن دماغن سان، ۽ انهن جي مٿي جي دل جي لوٽس سان، اهي بلڪل بدصورت نظر اچن ٿا.
ڪجهه ڄاڻن ٿا ته ڪيئن ڳالهائڻ ۽ سمجهڻ انهن کي ٻڌايو ويو آهي. اهي ماڻهو ڏاڍا ڏاها ۽ ڏاها آهن.
ڪن کي ناد جي صوتي-روح، روحاني حڪمت يا گيت جي خوشي جي خبر ناهي. انهن کي سٺي ۽ خراب به سمجهه ۾ نه ايندي آهي.
ڪن کي ڪمال، ڏاهپ يا سمجھه جو ڪو به خيال نه آهي. اهي لفظ جي اسرار بابت ڪجھ به نٿا ڄاڻن.
اي نانڪ، اهي ماڻهو واقعي گڏهه آهن. انهن ۾ ڪا به فضيلت يا قابليت ناهي، پر ان جي باوجود، اهي ڏاڍا فخر آهن. ||15||
اهو ئي برهمڻ آهي، جيڪو خدا کي ڄاڻي ٿو.
هو منٿ ڪندو آهي ۽ مراقبو ڪندو آهي، ۽ سادگي ۽ چڱا ڪم ڪندو آهي.
هو عقيدت، عاجزي ۽ سڪون سان ڌرم تي قائم رهي ٿو.
هن جي بندن کي ٽوڙي، هن کي آزاد ڪيو ويو آهي.
اهڙو برهمڻ عبادت جي لائق آهي. ||16||
اُهو اڪيلو خشتري آهي، جيڪو نيڪ عملن ۾ هيرو آهي.
هو پنهنجي جسم کي خيرات ڏيڻ لاءِ استعمال ڪري ٿو.
هو پنهنجي فارم کي سمجهي ٿو، ۽ سخاوت جا ٻج پوکي ٿو.
اهڙي خشوعيت رب جي درٻار ۾ قبول ٿيندي آهي.
جيڪو لالچ، مالڪي ۽ ڪوڙ تي عمل ڪري،
پنهنجي محنت جو ثمر حاصل ڪندو. ||17||
پنهنجي جسم کي باهه وانگر گرم نه ڪريو، يا پنهنجي هڏن کي باهه وانگر ساڙيو.
توهان جي مٿي ۽ پيرن ڇا ڪيو آهي؟ پنهنجي مڙس کي پنهنجي اندر ۾ ڏسو. ||18||