تمام گھٽ ۾ گھٽ، بدترين کان بدترين.
مان غريب آهيان، پر مون وٽ تنهنجي نالي جي دولت آهي، اي منهنجا محبوب!
هي آهي تمام بهترين دولت؛ باقي سڀ زهر ۽ خاڪ آهي. ||4||
مان بدمعاشي ۽ تعريف تي ڌيان نه ڏيان ٿو. مان شبد جي ڪلام تي غور ڪريان ٿو.
مان ان کي خوش ڪريان ٿو جيڪو مون کي پنهنجي فضل سان نوازي ٿو.
اي پالڻھار جنھن کي تون بخشيندو آھين ان کي عزت ۽ مرتبي سان نوازيو ويندو آھي.
نانڪ چوي ٿو، مان ائين ڳالهائيندو آهيان جيئن هو مون کي ڳالهائيندو آهي. ||5||12||
پرڀاتي، پهرين مهل:
گهڻو کائڻ سان گندگي ئي وڌي ٿي. نفيس ڪپڙا پائڻ سان، گهر جي بي عزتي ٿئي ٿي.
گهڻو ڳالهائڻ، هڪ ئي بحث شروع ڪري ٿو. نالي کان سواءِ، هر شيءِ زهر آهي- اهو چڱيءَ طرح ڄاڻو. ||1||
اي بابا، اهڙو خيانت جو ڦل آهي، جنهن منهنجي ذهن کي پڪڙيو آهي.
طوفان جي لهرن مان نڪرڻ سان، اها شعوري حڪمت سان روشن ٿي ويندي. ||1||روڪ||
زهر کائيندا آهن، زهر ڳالهائيندا آهن ۽ زهريلو ڪم ڪندا آهن.
موت جي دروازي تي جڪڙيل ۽ جڪڙيل، کين سزا ملي ٿي. انهن کي صرف سچي نالي سان ئي بچائي سگهجي ٿو. ||2||
جيئن اهي ايندا آهن، اهي ويندا آهن. انهن جا عمل رڪارڊ ٿيل آهن، ۽ انهن سان گڏ وڃو.
خود غرض انسان پنهنجي سرمائي کي وڃائي ٿو، ۽ رب جي درٻار ۾ سزا ڏني وڃي ٿو. ||3||
دنيا ڪوڙي ۽ آلوده آهي؛ صرف سچو ئي خالص آهي. گرو جي ڪلام جي ذريعي هن کي غور ڪريو.
جن جي اندر خدا جي روحاني حڪمت آهي، اهي تمام گهٽ سڃاتا وڃن ٿا. ||4||
اهي ناقابل برداشت برداشت ڪن ٿا، ۽ رب جو امرت، نعمت جو مجسمو، انهن ۾ مسلسل ٽڙي ٿو.
اي نانڪ، مڇي پاڻي سان پيار ۾ آهي. جيڪڏهن اهو توهان کي راضي ڪري، رب، مهرباني ڪري منهنجي اندر اهڙي محبت پيدا ڪر. ||5||13||
پرڀاتي، پهرين مهل:
گيت، آواز، خوشيون ۽ چالاڪ چالون؛
خوشي، پيار ۽ حڪم ڏيڻ جي طاقت؛
سٺا ڪپڙا ۽ کاڌو - انهن جي شعور ۾ ڪا به جڳهه ناهي.
حقيقي سڪون ۽ سڪون نام ۾ آرام. ||1||
مون کي ڪهڙي خبر ته خدا ڇا ٿو ڪري؟
رب جي نالي کان سواءِ، منهنجي جسم کي ڪجهه به سٺو نٿو لڳي. ||1||روڪ||
يوگا، thrills، لذيذ ذائقو ۽ ecstasy؛
حڪمت، سچائي ۽ محبت سڀ ڪائنات جي رب جي عقيدت کان ايندا آهن.
منهنجو پنهنجو پيشو آهي رب جي ساراهه ڪرڻ لاءِ ڪم ڪرڻ.
اندر اندر، مان سج ۽ چنڊ جي رب تي رهان ٿو. ||2||
مون پنهنجي محبوب جي محبت کي پنهنجي دل ۾ سمائي ڇڏيو آهي.
منهنجو مڙس، رب العالمين، فقيرن ۽ غريبن جو مالڪ آهي.
رات ڏينهن، نالو منهنجو خيرات ۽ روزو آهي.
موجون ختم ٿي ويون آهن، حقيقت جي جوهر تي غور ڪندي. ||3||
مون وٽ ڪھڙي طاقت آھي اُن ڳالھائڻ جي؟
مان تنهنجي عبادت ڪريان ٿو عقيدت سان؛ تون مون کي ائين ڪرڻ لاء حوصلا افزائي.
تون اندر ۾ اوندهه ۾ رهين ٿو؛ منهنجي انا ختم ٿي وئي آهي.
پوء مون کي ڪنهن جي خدمت ڪرڻ گهرجي؟ توکان سواءِ ٻيو ڪوبه ڪونهي. ||4||
گرو جي ڪلام جو ڪلام تمام مٺو ۽ شاندار آهي.
اهڙو امرت وارو امرت آهي جيڪو مون کي اندر ئي اندر نظر اچي ٿو.
جيڪي اهو چکندا آهن، سي ڪمال جي حالت ۾ پهچي ويندا آهن.
اي نانڪ، اهي مطمئن آهن، ۽ سندن جسم امن ۾ آهن. ||5||14||
پرڀاتي، پهرين مهل:
اندر اندر، مان ڏسان ٿو لفظ، خدا جو ڪلام؛ منهنجو ذهن خوش ۽ مطمئن آهي. ٻيو ڪجھ به مون کي ڇڪي نه ٿو سگهي.
ڏينهن ۽ رات، خدا پنهنجي مخلوقات ۽ مخلوقات کي سنڀاليندو ۽ سنڀاليندو آهي. هو سڀني جو حاڪم آهي. ||1||
منهنجو خدا تمام خوبصورت ۽ شاندار رنگ ۾ رنگيل آهي.
غريبن ۽ مسڪينن تي رحم ڪندڙ، منهنجو محبوب دل جو دلدار آهي. هو ڏاڍو پيارو آهي، پنهنجي پيار جي ڳاڙهي ڳاڙهو رنگ سان ڀريل آهي. ||1||روڪ||
ڏهين دروازي ۾ کوهه مٿي آهي. Ambrosial Nectar وهندو آهي، ۽ مان ان ۾ پيئندو آهيان.
تخليق سندس آهي؛ هو اڪيلو ان جي طريقن ۽ طريقن کي ڄاڻي ٿو. گرومک روحاني حڪمت تي غور ڪري ٿو. ||2||