yr isaf o'r isel, y gwaethaf o'r gwaethaf.
Yr wyf yn dlawd, ond y mae gennyf Gyfoeth Dy Enw, O fy Anwylyd.
Dyma y cyfoeth mwyaf rhagorol ; y cwbl arall yw gwenwyn a lludw. ||4||
Nid wyf yn talu sylw i athrod a chanmoliaeth; Rwy'n ystyried Gair y Shabad.
Rwy'n dathlu'r Un sy'n fy bendithio â'i Bounty.
Mae pwy bynnag Ti'n maddau, O Arglwydd, wedi ei fendithio â statws ac anrhydedd.
Meddai Nanak, rwy'n siarad fel y mae'n peri imi siarad. ||5||12||
Prabhaatee, Mehl Cyntaf:
Gan fwyta gormod, ni chynydda budreddi rhywun; gwisgo dillad ffansi, cartref un yn warthus.
siarad gormod, dim ond dechrau dadleuon. Heb yr Enw, mae popeth yn wenwyn - gwybod hyn yn dda. ||1||
O Baba, y fath yw'r trap bradwrus sydd wedi dal fy meddwl;
marchogaeth allan donnau yr ystorm, bydd yn cael ei goleuo gan ddoethineb greddfol. ||1||Saib||
Maen nhw'n bwyta gwenwyn, yn siarad gwenwyn ac yn gwneud gweithredoedd gwenwynig.
Wedi eu rhwymo a'u gagio wrth ddrws Marwolaeth, fe'u cosbir; dim ond trwy'r Gwir Enw y gellir eu hachub. ||2||
Wrth iddyn nhw ddod, maen nhw'n mynd. Mae eu gweithredoedd yn cael eu cofnodi, ac yn mynd gyda nhw.
Mae'r manmukh hunan ewyllysgar yn colli ei gyfalaf, ac yn cael ei gosbi yn Llys yr Arglwydd. ||3||
Mae'r byd yn ffug ac yn llygredig; dim ond y Gwir Un sy'n Bur. Myfyriwch Ef trwy Air Shabad y Guru.
Y mae y rhai sydd a doethineb ysbrydol Duw oddifewn, yn wybyddus yn dra phrin. ||4||
Y maent yn goddef yr annioddefol, ac y mae Nectar yr Arglwydd, yr Ymgorfforiad o wynfyd, yn diferu iddynt yn barhaus.
Nanak, mae'r pysgodyn mewn cariad â'r dŵr; os yw'n rhyngu bodd i Ti, Arglwydd, cynhwysa'r fath gariad ynof. ||5||13||
Prabhaatee, Mehl Cyntaf:
Caneuon, synau, pleserau a thriciau clyfar;
llawenydd, cariad a'r gallu i orchymyn;
dillad mân a bwyd - nid oes gan y rhain le yn ymwybyddiaeth rhywun.
Gwir reddfol hedd a gorphwysdra yn y Naam. ||1||
Beth ydw i'n ei wybod am yr hyn y mae Duw yn ei wneud?
Heb y Naam, Enw'r Arglwydd, nid oes dim yn gwneud i'm corff deimlo'n dda. ||1||Saib||
Ioga, gwefr, blasau blasus ac ecstasi;
Daw doethineb, gwirionedd a chariad i gyd o ddefosiwn i Arglwydd y Bydysawd.
Fy ngalwedigaeth fy hun yw gweithio i foliannu'r Arglwydd.
Yn ddwfn oddi mewn, yr wyf yn trigo ar Arglwydd yr haul a'r lleuad. ||2||
Ymgorfforais yn gariadus gariad fy Anwylyd yn fy nghalon.
Fy Arglwydd Gŵr, Arglwydd y Byd, yw Meistr y addfwyn a'r tlawd.
Nos a dydd, y Naam yw fy rhodd mewn elusen ac ympryd.
Mae'r tonnau wedi ymsuddo, gan ystyried hanfod realiti. ||3||
Pa allu sydd genyf i lefaru yr Anllythyrenog ?
Yr wyf yn dy addoli di â defosiwn; Rydych chi'n fy ysbrydoli i wneud hynny.
Yr wyt yn trigo yn ddwfn oddi mewn; mae fy egotism wedi'i chwalu.
Felly pwy ddylwn i ei wasanaethu? Nid oes neb amgen na Chi. ||4||
Mae Gair y Guru's Shabad yn hollol felys ac aruchel.
Cymaint yw'r Nectar Ambrosial a welaf yn ddwfn ynddo.
Y rhai sydd yn blasu hyn, a gyrhaeddant gyflwr perffeithrwydd.
O Nanac, y maent yn fodlon, a'u cyrff mewn heddwch. ||5||14||
Prabhaatee, Mehl Cyntaf:
Yn ddwfn oddi mewn, gwelaf y Shabad, Gair Duw; mae fy meddwl yn cael ei blesio a'i dyhuddo. Ni all unrhyw beth arall fy nghyffwrdd a'm himbu.
Ddydd a nos, mae Duw yn gofalu am ei fodau a'i greaduriaid; Ef yw Rheolydd pawb. ||1||
Mae fy Nuw wedi ei liwio yn y lliw harddaf a gogoneddusaf.
Trugarog i'r addfwyn a'r tlawd, Fy Anwylyd yw Denu'r meddwl; Mae mor felys iawn, wedi'i drwytho â lliw rhuddgoch dwfn Ei Gariad. ||1||Saib||
Mae'r Ffynnon yn uchel i fyny yn y Degfed Porth; y Nectar Ambrosial yn llifo, ac yr wyf yn ei yfed i mewn.
Y greadigaeth yw Ei; Ef yn unig sy'n gwybod ei ffyrdd a'i fodd. Mae'r Gurmukh yn ystyried doethineb ysbrydol. ||2||