Wn i ddim; Dwi'n deall dim byd. Mae'r byd yn dân mudlosgi.
Gwnaeth fy Arglwydd yn dda i'm rhybuddio am y peth; fel arall, byddwn i wedi cael fy llosgi hefyd. ||3||
Wel, pe bawn i'n gwybod bod gen i gyn lleied o hadau sesame, byddwn wedi bod yn fwy gofalus gyda nhw yn fy nwylo.
Pe bawn yn gwybod bod fy Arglwydd Gŵr mor ifanc a diniwed, ni fyddwn wedi bod mor drahaus. ||4||
Pe bawn yn gwybod y byddai fy ngwisg yn dod yn rhydd, byddwn wedi clymu cwlwm tynnach.
Ni chefais neb mor fawr â thi, Arglwydd; Rwyf wedi edrych a chwilio ledled y byd. ||5||
Wel, os oes gennych chi ddealltwriaeth frwd, peidiwch ag ysgrifennu marciau du yn erbyn unrhyw un arall.
Edrychwch o dan eich coler eich hun yn lle hynny. ||6||
Da chi, paid â throi o gwmpas a tharo'r rhai sy'n dy daro â'u dyrnau.
Cusanwch eu traed, a dychwelwch i'ch cartref eich hun. ||7||
Wel, pan oedd amser i chi ennill karma da, roeddech chi mewn cariad â'r byd yn lle hynny.
Yn awr, y mae gan farwolaeth droedle cryf; pan fydd y llwyth yn llawn, caiff ei gymryd i ffwrdd. ||8||
Gwel, Fare, beth sydd wedi digwydd: y mae dy farf wedi mynd yn llwyd.
Mae'r hyn sy'n dod yn agos, a'r gorffennol yn cael ei adael ymhell ar ôl. ||9||
Gweler, Fare, beth sydd wedi digwydd: mae siwgr wedi dod yn wenwyn.
Heb fy Arglwydd, pwy all ddweud am fy ngofid? ||10||
Wel, y mae fy llygaid wedi gwanhau, a'm clustiau wedi mynd yn drwm eu clyw.
Mae cnwd y corff wedi dod yn aeddfed ac wedi troi'n lliw. ||11||
Ffare, y rhai na fwynhaent Eu Priod pan oedd eu gwallt yn ddu — prin y mwynha neb Ef pan blyga eu gwallt yn llwyd.
Felly byddwch mewn cariad â'r Arglwydd, er mwyn i'ch lliw fod yn newydd byth. ||12||
Trydydd Mehl:
Ffaru, pa un ai du ai llwyd yw gwallt rhywun, y mae ein Harglwydd a'n Meistr yma bob amser os cofia amdano.
Nid trwy ymdrechion ei hun y daw yr ymroddiad cariadus hwn i'r Arglwydd, er y gall pawb hiraethu am dano.
Mae'r cwpan hwn o ymroddiad cariadus yn perthyn i'n Harglwydd a'n Meistr; Mae'n ei roi i bwy bynnag y mae'n ei hoffi. ||13||
Fared, y llygaid hynny a hudo'r byd - gwelais y llygaid hynny.
Unwaith, ni allent ddioddef hyd yn oed ychydig o mascara; nawr, mae'r adar yn deor eu cywion ynddynt! ||14||
Wedi ffarwelio, maent yn gweiddi ac yn gweiddi, ac yn gyson yn rhoi cyngor da.
Ond y rhai y mae diafol wedi eu hysbeilio - sut y gallant droi eu hymwybyddiaeth tuag at Dduw? ||15||
Da chi, dod yn laswellt ar y llwybr,
os hiraethwch am Arglwydd pawb.
Bydd un yn dy dorri i lawr, ac un arall yn dy sathru dan draed;
yna, ewch i mewn i gyntedd yr Arglwydd. ||16||
Ffaru, nac athrod y llwch; mae sylwi mor fawr a llwch.
Pan fyddwn ni'n fyw, y mae o dan ein traed, a phan fyddwn ni wedi marw, mae uwch ein pennau. ||17||
Fared, pan fo trachwant, pa gariad all fod? Pan fo trachwant, celwydd yw cariad.
Pa mor hir y gall rhywun aros mewn cwt to gwellt sy'n gollwng pan fydd hi'n bwrw glaw? ||18||
Wel, pam ydych chi'n crwydro o jyngl i jyngl, gan chwilfriwio trwy'r coed pigog?
Yr Arglwydd sydd yn aros yn y galon; pam wyt ti'n chwilio amdano Ef yn y jyngl? ||19||
Wedi ffarwelio, â'r coesau bach hyn, croesais anialwch a mynyddoedd.
Ond heddiw, Fareed, mae fy jwg ddŵr yn ymddangos gannoedd o filltiroedd i ffwrdd. ||20||
Wel, mae'r nosweithiau'n hir, ac mae fy ochrau'n boenus.