Gauree, Kabeer Jee:
Yn y tywyllwch, ni all neb gysgu mewn heddwch.
Mae'r brenin a'r tlawd ill dau yn wylo ac yn crio. ||1||
Cyn belled nad yw'r tafod yn llafarganu Enw'r Arglwydd,
mae'r person yn parhau i fynd a dod yn ailymgnawdoliad, gan lefain mewn poen. ||1||Saib||
Mae fel cysgod coeden;
pan elo anadl einioes o'r marwol, dywed wrthyf, beth a ddaw o'i gyfoeth ef? ||2||
Y mae yn debyg i'r gerddoriaeth a gynnwysir yn yr offeryn ;
sut y gall unrhyw un wybod cyfrinach y meirw? ||3||
Fel yr alarch ar y llyn, mae marwolaeth yn hofran dros y corff.
Yfwch yn elicsir melys yr Arglwydd, Kabeer. ||4||8||
Gauree, Kabeer Jee:
Ganed y greadigaeth o'r Goleuni, a'r Goleuni sydd yn y greadigaeth.
Mae'n dwyn dau ffrwyth: y gwydr ffug a'r perl gwir. ||1||
Pa le y mae y cartref hwnw, y dywedir ei fod yn rhydd rhag ofn ?
Yno, mae ofn yn cael ei chwalu ac mae rhywun yn byw heb ofn. ||1||Saib||
Ar lan afonydd cysegredig, nid yw'r meddwl yn cael ei dyhuddo.
Mae pobl yn dal i fod yn gaeth i weithredoedd da a drwg. ||2||
Yr un yw pechod a rhinwedd.
Yng nghartref dy hun, mae Maen yr Athronydd; ymwrthod â'ch chwiliad am unrhyw rinwedd arall. ||3||
Kabeer: O feidrol diwerth, paid â cholli Naam, Enw'r Arglwydd.
Cadwch hyn yn meddwl eich bod chi'n ymwneud â'r ymglymiad hwn. ||4||9||
Gauree, Kabeer Jee:
Mae'n honni ei fod yn adnabod yr Arglwydd, sydd y tu hwnt i fesur a thu hwnt i feddwl;
trwy eiriau yn unig, y mae yn bwriadu myned i'r nef. ||1||
Nis gwn pa le y mae y nef.
Mae pawb yn honni ei fod yn bwriadu mynd yno. ||1||Saib||
Trwy siarad yn unig, nid yw y meddwl yn cael ei dyhuddo.
Nid yw'r meddwl ond yn cael ei dyhuddo, pan fydd egotistiaeth yn cael ei orchfygu. ||2||
Cyn belled â bod y meddwl wedi'i lenwi â'r awydd am y nefoedd,
nid yw yn trigo wrth Draed yr Arglwydd. ||3||
Meddai Kabeer, Wrth bwy y dywedaf hyn?
Mae'r Saadh Sangat, Cwmni'r Sanctaidd, yn nefoedd. ||4||10||
Gauree, Kabeer Jee:
Yr ydym yn cael ein geni, ac yr ydym yn tyfu, ac wedi tyfu, yr ydym yn marw.
O flaen ein llygaid ni, mae'r byd hwn yn marw. ||1||
Pa fodd na elli di farw o gywilydd, gan honni, Y byd hwn sydd eiddof fi?
Ar yr eiliad olaf un, does dim byd yn eiddo i chi. ||1||Saib||
Gan roi cynnig ar wahanol ddulliau, rydych chi'n caru'ch corff,
ond ar adeg marwolaeth, y mae yn cael ei losgi yn y tân. ||2||
Rydych chi'n rhoi olew sandalwood ar eich aelodau,
ond y corff hwnnw a losgir â'r coed tân. ||3||
Meddai Kabeer, gwrandewch, O bobl rhinweddol:
bydd dy harddwch yn diflannu, fel y mae'r holl fyd yn gwylio. ||4||11||
Gauree, Kabeer Jee:
Pam ydych chi'n crio ac yn galaru, pan fydd rhywun arall yn marw?
Gwnewch hynny dim ond os ydych chi eich hun i fyw. ||1||
Ni fyddaf farw wrth i weddill y byd farw,
oherwydd yn awr cyfarfûm â'r Arglwydd sy'n rhoi bywyd. ||1||Saib||
Mae pobl yn eneinio eu cyrff ag olew persawrus,
ac yn y pleser hwnw, y maent yn anghofio y goruchaf wynfyd. ||2||
Mae un ffynnon, a phump o gludwyr dŵr.
Er bod y rhaff wedi torri, mae'r ffyliaid yn parhau i geisio tynnu dŵr. ||3||
Meddai Kabeer, trwy fyfyrio, yr wyf wedi cael yr un ddealltwriaeth hon.
Nid oes ffynnon, a dim cludwr dŵr. ||4||12||
Gauree, Kabeer Jee:
Y creaduriaid symudol ac ansymudol, y pryfed a'r gwyfynod
- mewn oesoedd niferus, rwyf wedi mynd trwy'r ffurfiau niferus hynny. ||1||