Gauree, Kabeer Jee:
Sa dilim, walang makakatulog ng payapa.
Ang hari at ang dukha ay parehong umiiyak at umiiyak. ||1||
Hangga't hindi binibigkas ng dila ang Pangalan ng Panginoon,
ang tao ay patuloy na dumarating at pumapasok sa reincarnation, umiiyak sa sakit. ||1||I-pause||
Ito ay tulad ng anino ng isang puno;
kapag ang hininga ng buhay ay nawala sa mortal na nilalang, sabihin mo sa akin, ano ang mangyayari sa kanyang kayamanan? ||2||
Ito ay tulad ng musikang nakapaloob sa instrumento;
paano malalaman ng sinuman ang sikreto ng mga patay? ||3||
Tulad ng sisne sa lawa, ang kamatayan ay umaaligid sa katawan.
Uminom sa matamis na elixir ng Panginoon, Kabeer. ||4||8||
Gauree, Kabeer Jee:
Ang nilikha ay ipinanganak ng Liwanag, at ang Liwanag ay nasa nilikha.
Nagbunga ito ng dalawang bunga: ang huwad na baso at ang tunay na perlas. ||1||
Nasaan ang tahanan na iyon na sinasabing walang takot?
Doon, ang takot ay napapawi at ang isa ay nabubuhay nang walang takot. ||1||I-pause||
Sa mga pampang ng mga sagradong ilog, ang isipan ay hindi napapatahimik.
Ang mga tao ay nananatiling gusot sa mabuti at masama. ||2||
Ang kasalanan at kabutihan ay pareho.
Sa tahanan ng iyong sariling pagkatao, ay ang Bato ng Pilosopo; talikuran ang iyong paghahanap para sa anumang iba pang kabutihan. ||3||
Kabeer: O walang kwentang mortal, huwag mong mawala ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon.
Panatilihin itong isip mo na kasangkot sa pakikilahok na ito. ||4||9||
Gauree, Kabeer Jee:
Inaangkin niyang kilala niya ang Panginoon, na hindi nasusukat at hindi naiisip;
sa pamamagitan lamang ng mga salita, plano niyang pumasok sa langit. ||1||
Hindi ko alam kung nasaan ang langit.
Sinasabi ng lahat na plano niyang pumunta doon. ||1||I-pause||
Sa pamamagitan lamang ng pag-uusap, ang isip ay hindi napapatahimik.
Ang pag-iisip ay napapanatag lamang, kapag ang egotismo ay nasakop. ||2||
Hangga't ang isip ay puno ng pagnanais para sa langit,
hindi siya tumatahan sa Paanan ng Panginoon. ||3||
Sabi ni Kabeer, kanino ko ito sasabihin?
Ang Saadh Sangat, ang Kumpanya ng Banal, ay langit. ||4||10||
Gauree, Kabeer Jee:
Tayo ay ipinanganak, at tayo ay lumalaki, at sa paglaki, tayo ay lumilipas.
Sa harap ng ating mga mata, ang mundong ito ay lumilipas. ||1||
Paanong hindi ka mamamatay sa kahihiyan, na nagsasabing, Akin ang mundong ito?
Sa pinakahuling sandali, wala sa iyo. ||1||I-pause||
Sinusubukan ang iba't ibang paraan, pinahahalagahan mo ang iyong katawan,
ngunit sa oras ng kamatayan, ito ay sinusunog sa apoy. ||2||
Nilagyan mo ng langis ng sandalwood ang iyong mga paa,
ngunit ang katawan na iyon ay sinusunog ng kahoy na panggatong. ||3||
Sabi ni Kabeer, makinig, O mabubuting tao:
ang iyong kagandahan ay maglalaho, habang pinapanood ng buong mundo. ||4||11||
Gauree, Kabeer Jee:
Bakit ka umiiyak at nagdadalamhati, kapag ibang tao ang namatay?
Gawin lamang ito kung ikaw mismo ay mabubuhay. ||1||
Hindi ako mamamatay gaya ng pagkamatay ng iba pang mundo,
sa ngayon ay nakilala ko na ang Panginoong nagbibigay-buhay. ||1||I-pause||
Pinahiran ng mga tao ang kanilang mga katawan ng mabangong langis,
at sa kasiyahang iyon, nakakalimutan nila ang pinakamataas na kaligayahan. ||2||
May isang balon, at limang tagadala ng tubig.
Naputol man ang lubid, patuloy pa rin sa pag-iigib ng tubig ang mga hangal. ||3||
Sabi ni Kabeer, sa pamamagitan ng pagmumuni-muni, nakuha ko ang isang pang-unawa.
Walang balon, at walang tagadala ng tubig. ||4||12||
Gauree, Kabeer Jee:
Ang mga mobile at hindi kumikibo na nilalang, mga insekto at gamugamo
- sa maraming buhay, napagdaanan ko ang maraming anyo. ||1||