Naliligaw sa Pangalan, tinitiis niya ang mga pambubugbog.
Kahit na ang mahusay na katalinuhan ay hindi nag-aalis ng pagdududa.
Ang walang malay na hangal ay hindi nananatiling may kamalayan sa Panginoon; siya ay nabubulok at nabubulok hanggang sa kamatayan, dinadala ang kanyang mabigat na pasan ng kasalanan. ||8||
Walang sinuman ang malaya sa tunggalian at alitan.
Ipakita mo sa akin ang sinuman, at pupurihin ko siya.
Ang pag-aalay ng isip at katawan sa Diyos, ang isang tao ay nakakatugon sa Panginoon, ang Buhay ng Mundo, at nagiging katulad Niya. ||9||
Walang nakakaalam ng estado at lawak ng Diyos.
Ang sinumang tumatawag sa kanyang sarili na dakila, ay kakainin ng kanyang kadakilaan.
Walang kulang sa mga kaloob ng ating Tunay na Panginoon at Guro. Siya ang lumikha ng lahat. ||10||
Dakila ang maluwalhating kadakilaan ng nagsasariling Panginoon.
Siya mismo ang lumikha, at nagbibigay ng kabuhayan sa lahat.
Ang Maawaing Panginoon ay hindi malayo; ang Dakilang Tagabigay ay kusang nakikiisa sa Kanyang Sarili, sa Kanyang Kalooban. ||11||
Ang ilan ay malungkot, at ang ilan ay dinaranas ng sakit.
Anuman ang ginagawa ng Diyos, ginagawa Niya sa Kanyang sarili.
Sa pamamagitan ng mapagmahal na debosyon, at ang Perpektong Mga Aral ng Guru, ang hindi natutunaw na tunog ng agos ng Shabad ay napagtanto. ||12||
May mga gumagala at gumagala, gutom at hubad.
Ang ilan ay kumikilos sa katigasan ng ulo at namamatay, ngunit hindi alam ang halaga ng Diyos.
Hindi nila alam ang pagkakaiba ng mabuti at masama; ito ay nauunawaan lamang sa pamamagitan ng pagsasagawa ng Salita ng Shabad. ||13||
Ang ilan ay naliligo sa mga sagradong dambana at tumatangging kumain.
Ang ilan ay pinahihirapan ang kanilang mga katawan sa nagniningas na apoy.
Kung wala ang Pangalan ng Panginoon, ang pagpapalaya ay hindi makakamit; paano makatawid ang sinuman? ||14||
Ang pag-abandona sa Mga Aral ng Guru, ang ilan ay gumagala sa ilang.
Ang mga kusang-loob na manmukh ay naghihikahos; hindi nila pinagnilayan ang Panginoon.
Sila ay wasak, nawasak at nalunod sa pagsasagawa ng kasinungalingan; kamatayan ang kaaway ng huwad. ||15||
Sa pamamagitan ng Hukam ng Utos ng Panginoon, sila ay dumarating, at sa pamamagitan ng Hukam ng Kanyang Utos, sila ay nagsisialis.
Ang taong nakakilala sa Kanyang Hukam, ay sumasanib sa Tunay na Panginoon.
O Nanak, sumanib siya sa Tunay na Panginoon, at ang kanyang isip ay nalulugod sa Panginoon. Ginagawa ng mga Gurmukh ang Kanyang gawain. ||16||5||
Maaroo, Unang Mehl:
Siya Mismo ang Panginoong Lumikha, ang Arkitekto ng Tadhana.
Sinusuri Niya ang mga nilikha Niya mismo.
Siya Mismo ang Tunay na Guru, at Siya Mismo ang lingkod; Siya mismo ang lumikha ng Uniberso. ||1||
Malapit na siya, hindi malayo.
Naiintindihan Siya ng mga Gurmukh; perpekto ang mga mapagpakumbabang nilalang.
Ang pakikisama sa kanila sa gabi at araw ay kumikita. Ito ang maluwalhating kadakilaan ng pakikisama sa Guru. ||2||
Sa buong panahon, ang Iyong mga Banal ay banal at dakila, O Diyos.
Inaawit nila ang Maluwalhating Papuri ng Panginoon, ninanamnam ito ng kanilang mga dila.
Inaawit nila ang Kanyang mga Papuri, at ang kanilang sakit at kahirapan ay naalis; hindi sila natatakot sa iba. ||3||
Nananatili silang gising at may kamalayan, at tila hindi natutulog.
Naglilingkod sila sa Katotohanan, at sa gayon ay iniligtas ang kanilang mga kasama at kamag-anak.
Hindi sila nabahiran ng dumi ng mga kasalanan; sila ay malinis at dalisay, at nananatiling nakatuon sa mapagmahal na pagsamba sa debosyonal. ||4||
mapagpakumbabang mga lingkod ng Panginoon, unawain ang Salita ng Bani ng Guru.
Itong kabataan, hininga at katawan ay lilipas.
O mortal, mamamatay ka ngayon o bukas; umawit, at pagnilayan ang Panginoon sa loob ng iyong puso. ||5||
O mortal, talikuran mo ang kasinungalingan at ang iyong mga walang kwentang paraan.
Marahas na pinapatay ng kamatayan ang mga huwad na nilalang.
Ang walang pananampalataya na mapang-uyam ay nasisira sa pamamagitan ng kasinungalingan at ng kanyang mapag-imbot na pag-iisip. Sa landas ng duality, siya ay nabubulok at nabubulok. ||6||