Gabi at araw, ang kanyang pagdududa ay hindi tumitigil; kung wala ang Salita ng Shabad, siya ay nagdurusa sa sakit.
Ang sekswal na pagnanasa, galit at kasakiman ay napakalakas sa loob niya; dinaraanan niya ang kanyang buhay na patuloy na nababalot sa makamundong mga gawain.
Ang kanyang mga paa, kamay, mata at tainga ay pagod na; ang kanyang mga araw ay binibilang, at ang kanyang kamatayan ay imanent.
Ang Tunay na Pangalan ay tila hindi matamis sa kanya - ang Pangalan kung saan nakuha ang siyam na kayamanan.
Ngunit kung siya ay nananatiling patay habang nabubuhay pa, kung gayon sa pagkamatay niya, siya ay tunay na nabubuhay; kaya, nakakamit niya ang paglaya.
Ngunit kung hindi siya biniyayaan ng ganoong pre-orden na karma, kung wala ang karma na ito, ano ang makukuha niya?
Magnilay sa pag-alaala sa Salita ng Shabad ng Guru, tanga ka; sa pamamagitan ng Shabad, makakamit mo ang kaligtasan at karunungan.
O Nanak, siya lamang ang nakakahanap ng Tunay na Guru, na nag-aalis ng pagmamataas sa sarili mula sa loob. ||2||
Pauree:
Isa na ang kamalayan ay puno ng aking Panginoong Guro - bakit siya dapat mabalisa tungkol sa anumang bagay?
Ang Panginoon ang Tagapagbigay ng Kapayapaan, ang Panginoon ng lahat ng bagay; bakit natin ilalayo ang ating mga mukha sa Kanyang pagninilay-nilay, kahit sandali, o isang saglit?
Ang isang nagbubulay-bulay sa Panginoon ay nakakamit ng lahat ng kasiyahan at kaaliwan; umalis tayo sa bawat araw, upang maupo sa Lipunan ng mga Banal.
Ang lahat ng sakit, gutom, at sakit ng lingkod ng Panginoon ay napawi; ang mga tali ng mga mapagpakumbabang nilalang ay napunit.
Sa Biyaya ng Panginoon, ang isa ay nagiging deboto ng Panginoon; pagmasdan ang mukha ng mapagpakumbabang deboto ng Panginoon, ang buong mundo ay iniligtas at dinadala sa buong mundo. ||4||
Salok, Ikatlong Mehl:
Hayaang masunog ang dila na iyon, na hindi nakatikim ng Pangalan ng Panginoon.
O Nanak, isa na ang isip ay puno ng Pangalan ng Panginoon, Har, Har - ang kanyang dila ay ninamnam ang Salita ng Shabad. ||1||
Ikatlong Mehl:
Hayaang masunog ang dila na iyon, na nakalimot sa Pangalan ng Panginoon.
O Nanak, ang dila ng Gurmukh ay umaawit ng Pangalan ng Panginoon, at mahal ang Pangalan ng Panginoon. ||2||
Pauree:
Ang Panginoon Mismo ang Guro, ang lingkod at ang deboto; ang Panginoon Mismo ang Sanhi ng mga sanhi.
Ang Panginoon Mismo ay tumitingin, at Siya mismo ay nagagalak. Kung ano ang Kanyang nais, gayon din ang Kanyang ipinag-uutos sa atin.
Inilalagay ng Panginoon ang ilan sa Landas, at inaakay ng Panginoon ang iba sa ilang.
Ang Panginoon ay ang Tunay na Guro; Totoo ang Kanyang katarungan. Inaayos niya at minamasdan ang lahat ng Kanyang mga dula.
Sa Biyaya ng Guru, ang lingkod na si Nanak ay nagsasalita at umaawit ng Maluwalhating Papuri ng Tunay na Panginoon. ||5||
Salok, Ikatlong Mehl:
Gaano kabihira ang dervish, ang Banal na tumalikod, na nauunawaan ang pagtanggi.
Sumpain ang buhay, at sumpain ang damit, ng gumagala, namamalimos sa pinto hanggang sa pinto.
Ngunit, kung iiwan niya ang pag-asa at pagkabalisa, at habang tinatanggap ni Gurmukh ang Pangalan bilang kanyang kawanggawa,
pagkatapos ay hinugasan ni Nanak ang kanyang mga paa, at isang sakripisyo sa kanya. ||1||
Ikatlong Mehl:
O Nanak, ang puno ay may isang bunga, ngunit dalawang ibon ang dumapo dito.
Hindi sila nakikitang dumarating o pupunta; walang pakpak ang mga ibong ito.
Ang isa ay nagtatamasa ng napakaraming kasiyahan, habang ang isa, sa pamamagitan ng Salita ng Shabad, ay nananatili sa Nirvaanaa.
Napuno ng banayad na diwa ng bunga ng Pangalan ng Panginoon, O Nanak, ang kaluluwa ay nagtataglay ng Tunay na Insignia ng Biyaya ng Diyos. ||2||
Pauree:
Siya mismo ang bukid, at Siya mismo ang magsasaka. Siya mismo ang tumutubo at gumiling ng mais.
Siya Mismo ang nagluto nito, Siya Mismo ang naglalagay ng pagkain sa mga pinggan, at Siya Mismo ang umupo upang kumain.