Nakasuot ng asul na damit, humingi sila ng pahintulot ng mga pinunong Muslim.
Tumatanggap ng tinapay mula sa mga pinunong Muslim, sinasamba pa rin nila ang mga Puraan.
Kinakain nila ang karne ng mga kambing, pinatay pagkatapos basahin ang mga panalangin ng Muslim sa kanila,
ngunit hindi nila pinapayagan ang sinuman na pumasok sa kanilang mga lugar sa kusina.
Gumuhit sila ng mga linya sa paligid nila, tinapalpalan ang lupa ng dumi ng baka.
Ang huwad ay dumating at umupo sa loob nila.
Sumigaw sila, "Huwag mong hawakan ang aming pagkain,
O madudumihan!"
Ngunit sa kanilang maruming katawan, gumagawa sila ng masasamang gawain.
Sa maruruming pag-iisip, sinisikap nilang linisin ang kanilang mga bibig.
Sabi ni Nanak, pagnilayan ang Tunay na Panginoon.
Kung ikaw ay dalisay, makakamit mo ang Tunay na Panginoon. ||2||
Pauree:
Lahat ay nasa Iyong isipan; Nakikita at ginagalaw Mo sila sa ilalim ng Iyong Sulyap ng Biyaya, O Panginoon.
Ikaw mismo ang nagbibigay sa kanila ng kaluwalhatian, at ikaw mismo ang nagpapakilos sa kanila.
Ang Panginoon ang pinakadakila sa mga dakila; dakila ang Kanyang mundo. Inuutusan niya ang lahat sa kanilang mga gawain.
Kung siya ay magsusulyapan ng galit, maaari niyang gawing mga dahon ng damo ang mga hari.
Kahit na sila ay maaaring humingi ng bahay-bahay, walang magbibigay sa kanila ng kawanggawa. ||16||
Salok, Unang Mehl:
Ang magnanakaw ay nagnanakaw ng isang bahay, at nag-aalok ng mga ninakaw na gamit sa kanyang mga ninuno.
Sa kabilang mundo, ito ay kinikilala, at ang kanyang mga ninuno ay itinuturing din na mga magnanakaw.
Ang mga kamay ng tagapamagitan ay naputol; ito ang katarungan ng Panginoon.
O Nanak, sa daigdig sa kabilang buhay, iyon lamang ang tinatanggap, na ibinibigay ng isa sa nangangailangan mula sa kanyang sariling kita at paggawa. ||1||
Unang Mehl:
Habang ang isang babae ay may regla, buwan-buwan,
gayon ang kasinungalingan ay nananahan sa bibig ng sinungaling; nagdurusa sila magpakailanman, muli at muli.
Hindi sila tinatawag na dalisay, na nakaupo pagkatapos lamang maghugas ng kanilang katawan.
Tanging sila lamang ang dalisay, O Nanak, sa loob ng kanilang mga isip ang Panginoon ay nananatili. ||2||
Pauree:
Na may saddled na mga kabayo, kasing bilis ng hangin, at mga harem na pinalamutian sa lahat ng paraan;
sa mga bahay at pavilion at matataas na mansyon, sila ay naninirahan, na gumagawa ng mga bonggang palabas.
Isinasagawa nila ang mga hangarin ng kanilang isipan, ngunit hindi nila nauunawaan ang Panginoon, at sa gayon sila ay nasisira.
Iginiit ang kanilang awtoridad, kumakain sila, at tinitingnan ang kanilang mga mansyon, nakalimutan nila ang tungkol sa kamatayan.
Ngunit dumarating ang katandaan, at nawawala ang kabataan. ||17||
Salok, Unang Mehl:
Kung tinatanggap ng isang tao ang konsepto ng karumihan, kung gayon mayroong karumihan sa lahat ng dako.
Sa dumi ng baka at kahoy ay may mga uod.
Kung gaano kadami ang mga butil ng mais, walang walang buhay.
Una, mayroong buhay sa tubig, kung saan ang lahat ay ginagawang berde.
Paano ito mapoprotektahan mula sa karumihan? Hinawakan nito ang sarili naming kusina.
Nanak, hindi maalis ang karumihan sa ganitong paraan; ito ay hinuhugasan lamang ng espirituwal na karunungan. ||1||
Unang Mehl:
Ang karumihan ng isip ay kasakiman, at ang karumihan ng dila ay kasinungalingan.
Ang karumihan ng mga mata ay ang pagmasdan ang kagandahan ng asawa ng ibang lalaki, at ang kanyang kayamanan.
Ang karumihan ng tenga ay ang makinig sa paninirang-puri ng iba.
O Nanak, ang kaluluwa ng mortal ay pumupunta, nakagapos at binalsa sa lungsod ng Kamatayan. ||2||
Unang Mehl:
Ang lahat ng karumihan ay nagmumula sa pagdududa at kalakip sa duality.
Ang kapanganakan at kamatayan ay napapailalim sa Utos ng Kalooban ng Panginoon; sa pamamagitan ng Kanyang Kalooban tayo ay dumarating at aalis.
Ang pagkain at pag-inom ay dalisay, dahil ang Panginoon ay nagbibigay ng pagkain sa lahat.
O Nanak, ang mga Gurmukh, na nakakaunawa sa Panginoon, ay hindi nabahiran ng karumihan. ||3||