Sabi ni Nanak, makinig, O mga Banal: ang gayong Sikh ay lumingon sa Guru nang may tapat na pananampalataya, at nagiging sunmukh. ||21||
Ang taong tumalikod sa Guru, at naging baymukh - kung wala ang Tunay na Guru, hindi siya makakatagpo ng pagpapalaya.
Hindi rin siya makakatagpo ng kalayaan saanman; humayo ka at tanungin mo ang matatalino tungkol dito.
Siya ay gumagala sa hindi mabilang na pagkakatawang-tao; kung wala ang Tunay na Guru, hindi siya makakatagpo ng paglaya.
Ngunit ang pagpapalaya ay makakamit, kapag ang isa ay nakakabit sa mga paa ng Tunay na Guru, na umaawit ng Salita ng Shabad.
Sabi ni Nanak, pagnilayan ito at tingnan, na kung wala ang Tunay na Guru, walang paglaya. ||22||
Halina, O minamahal na mga Sikh ng Tunay na Guru, at kantahin ang Tunay na Salita ng Kanyang Bani.
Kantahin ang Bani ng Guru, ang pinakamataas na Salita ng mga Salita.
Yaong mga biniyayaan ng Sulyap ng Biyaya ng Panginoon - ang kanilang mga puso ay puspos ng Bani na ito.
Uminom sa Ambrosial Nectar na ito, at manatili sa Pag-ibig ng Panginoon magpakailanman; pagnilayan ang Panginoon, ang Tagapagtaguyod ng mundo.
Sabi ni Nanak, kantahin itong Tunay na Bani magpakailanman. ||23||
Kung wala ang Tunay na Guru, mali ang ibang mga kanta.
Ang mga kanta ay huwad kung wala ang Tunay na Guru; lahat ng iba pang mga kanta ay hindi totoo.
Ang mga nagsasalita ay huwad, at ang nakikinig ay huwad; ang mga nagsasalita at bumibigkas ay huwad.
Maaaring patuloy silang sumisigaw ng 'Har, Har' gamit ang kanilang mga dila, ngunit hindi nila alam kung ano ang kanilang sinasabi.
Ang kanilang kamalayan ay naakit ni Maya; mechanical reciting lang nila.
Sabi ni Nanak, kung wala ang True Guru, mali ang ibang mga kanta. ||24||
Ang Salita ng Shabad ng Guru ay isang hiyas, na may mga diyamante.
Ang isip na nakakabit sa hiyas na ito, ay sumasama sa Shabad.
Ang isa na ang isip ay nakaayon sa Shabad, ay nagtataglay ng pagmamahal sa Tunay na Panginoon.
Siya mismo ang brilyante, at Siya mismo ang hiyas; ang isang pinagpala, nauunawaan ang halaga nito.
Sabi ni Nanak, ang Shabad ay isang hiyas, na may mga diyamante. ||25||
Siya mismo ang lumikha ng Shiva at Shakti, isip at bagay; ipinapasailalim sila ng Lumikha sa Kanyang Utos.
Sa pagpapatupad ng Kanyang Kautusan, Siya Mismo ang nakikita ang lahat. Gaano kadalang ang mga taong, bilang Gurmukh, ay nakikilala Siya.
Kanilang sinira ang kanilang mga gapos, at nakakamit ang pagpapalaya; itinataguyod nila ang Shabad sa kanilang isipan.
Yaong mga ginawa ng Panginoon Mismo bilang Gurmukh, buong pagmamahal na nakatuon ang kanilang kamalayan sa Isang Panginoon.
Sabi ni Nanak, Siya Mismo ang Lumikha; Siya mismo ang nagpahayag ng Hukam ng Kanyang Utos. ||26||
Ang mga Simritee at ang mga Shaastra ay nagtatangi sa pagitan ng mabuti at masama, ngunit hindi nila alam ang tunay na diwa ng katotohanan.
Hindi nila alam ang tunay na diwa ng realidad kung wala ang Guru; hindi nila alam ang tunay na esensya ng realidad.
Ang mundo ay natutulog sa tatlong mga mode at pagdududa; pinapalipas nito ang gabi ng kanyang buhay na natutulog.
Ang mga mapagpakumbabang nilalang ay nananatiling gising at mulat, sa loob ng kanilang isipan, sa pamamagitan ng Grasya ni Guru, nananatili ang Panginoon; umawit sila ng Ambrosial Word ng Bani ng Guru.
Sabi ni Nanak, sila lamang ang nakakakuha ng esensya ng katotohanan, na gabi at araw ay nananatiling mapagmahal na natutulog sa Panginoon; pinapalipas nila ang gabi ng kanilang buhay na gising at mulat. ||27||
Siya ang nagpakain sa atin sa sinapupunan ng ina; bakit kalimutan Siya mula sa isip?
Bakit kalimutan mula sa isip ang isang Dakilang Tagapagbigay, na nagbigay sa atin ng kabuhayan sa apoy ng sinapupunan?
Walang makapipinsala sa isa, na binibigyang inspirasyon ng Panginoon na yakapin ang Kanyang Pag-ibig.