Ang kusang loob na manmukh ay tumitingin sa kanyang mga anak na babae, mga anak na lalaki at mga kamag-anak bilang kanya.
Sa pagtitig sa kanyang asawa, siya ay nasisiyahan. Ngunit kasama ng kaligayahan, nagdadala sila ng kalungkutan.
Ang mga Gurmukh ay umaayon sa Salita ng Shabad. Araw at gabi, tinatamasa nila ang Kataas-taasang Kakanyahan ng Panginoon. ||3||
Ang kamalayan ng masama, walang pananampalatayang mapang-uyam ay gumagala sa paghahanap ng pansamantalang kayamanan, hindi matatag at naliligalig.
Naghahanap sa labas ng kanilang sarili, sila ay nawasak; ang bagay ng kanilang paghahanap ay nasa sagradong lugar na iyon sa loob ng tahanan ng puso.
Ang mga kusang-loob na manmukh, sa kanilang kaakuhan, ay nakakaligtaan ito; tinatanggap ito ng mga Gurmukh sa kanilang kandungan. ||4||
Ikaw na walang kwenta, walang pananampalataya na mapang-uyam-kilalanin ang iyong sariling pinagmulan!
Ang katawan na ito ay gawa sa dugo at semilya. Ito ay ilalagay sa apoy sa huli.
Ang katawan ay nasa ilalim ng kapangyarihan ng hininga, ayon sa True Sign na nakasulat sa iyong noo. ||5||
Ang bawat tao'y nagmamakaawa para sa mahabang buhay-walang sinuman ang nagnanais na mamatay.
Isang buhay ng kapayapaan at ginhawa ang dumarating sa Gurmukh na iyon, kung saan nananahan ang Diyos.
Kung wala ang Naam, anong silbi ng mga walang Mapalad na Pangitain, ang Darshan ng Panginoon at Guru? ||6||
Sa kanilang mga panaginip sa gabi, ang mga tao ay gumagala hangga't sila ay natutulog;
kaya lang, nasa ilalim sila ng kapangyarihan ng ahas na si Maya, basta ang puso nila ay puno ng ego at duality.
Sa pamamagitan ng Mga Aral ng Guru, naiintindihan at nakikita nila na ang mundong ito ay panaginip lamang. ||7||
Kung paanong ang uhaw ay napapawi ng tubig, at ang sanggol ay nabubusog sa gatas ng ina,
at kung paanong ang lotus ay hindi umiiral nang walang tubig, at gaya ng isda na namamatay nang walang tubig
-O Nanak, gayundin ang Gurmukh ay nabubuhay, tumatanggap ng Dakilang Kakanyahan ng Panginoon, at umaawit ng Maluwalhating Papuri ng Panginoon. ||8||15||
Siree Raag, Unang Mehl:
Habang pinagmamasdan ang nakakatakot na bundok sa mundong ito ng tahanan ng aking ama, ako'y natakot.
Napakahirap umakyat sa mataas na bundok na ito; walang hagdan na umabot doon.
Ngunit bilang Gurmukh, alam kong nasa loob ko ito; dinala ako ng Guru sa Union, kaya tumawid ako. ||1||
O Mga Kapatid ng Tadhana, ang nakakatakot na mundo-karagatan ay napakahirap tawirin-Ako ay kinikilabutan!
Ang Perpektong Tunay na Guru, sa Kanyang Kasiyahan, ay nakipagkita sa akin; iniligtas ako ng Guru, sa pamamagitan ng Pangalan ng Panginoon. ||1||I-pause||
Maaaring sabihin kong, "Pupunta ako, pupunta ako", ngunit alam ko, sa huli, dapat talaga akong pumunta.
Kung sino ang dumating ay dapat ding umalis. Tanging ang Guru at ang Lumikha ang Walang Hanggan.
Kaya't patuloy na purihin ang Tunay, at ibigin ang Kanyang Lugar ng Katotohanan. ||2||
Magagandang mga tarangkahan, bahay at palasyo, matatag na mga kuta,
mga elepante, mga kabayong may saddle, daan-daang libong hindi mabilang na hukbo
-wala sa mga ito ang sasama sa sinuman sa huli, at gayon pa man, ang mga hangal ay nag-abala sa kanilang sarili sa pagkahapo sa mga ito, at pagkatapos ay mamatay. ||3||
Maaari kang magtipon ng ginto at pira-piraso, ngunit ang kayamanan ay isang lambat lamang ng pagkakasalubong.
Maaari mong talunin ang tambol at ipahayag ang awtoridad sa buong mundo, ngunit kung wala ang Pangalan, ang kamatayan ay umuusad sa iyong ulo.
Kapag bumagsak ang katawan, tapos na ang laro ng buhay; ano ang magiging kalagayan ng mga gumagawa ng masama kung gayon? ||4||
Ang asawang lalaki ay nasisiyahang makita ang kanyang mga anak na lalaki, at ang kanyang asawa sa kanyang kama.
Naglalagay siya ng sandalwood at mabangong mga langis, at binibihisan ang kanyang sarili sa kanyang magagandang damit.
Ngunit ang alabok ay maghahalo sa alabok, at siya ay aalis, na iniiwan ang apuyan at tahanan. ||5||
Siya ay maaaring tawaging isang pinuno, isang emperador, isang hari, isang gobernador o isang panginoon;
maaari niyang ipakita ang kanyang sarili bilang isang pinuno o isang pinuno, ngunit ito ay nag-aapoy lamang sa kanya sa apoy ng egotistikong pagmamataas.
Ang kusang-loob na manmukh ay nakalimutan ang Naam. Para siyang dayami, nasusunog sa apoy sa kagubatan. ||6||
Ang sinumang dumating sa mundo at nagpakasawa sa kaakuhan, ay dapat umalis.