Mae'r manmukh hunan ewyllysgar yn edrych ar ei ferched, ei feibion a'i berthnasau fel ei ferched ei hun.
Wrth syllu ar ei wraig, mae'n falch. Ond ynghyd â hapusrwydd, maen nhw'n dod â galar.
Mae'r Gurmukhiaid yn gyfarwydd â Gair y Shabad. Ddydd a nos, mwynhânt Hanfod Aruchel yr Arglwydd. ||3||
Mae ymwybyddiaeth y sinigiaid drygionus, di-ffydd yn crwydro o gwmpas i chwilio am gyfoeth dros dro, yn ansefydlog ac yn tynnu sylw.
Chwilio y tu allan iddynt eu hunain, maent yn cael eu difetha; gwrthrych eu chwiliad sydd yn y lle cysegredig hwnnw o fewn cartref y galon.
Mae'r manmukhs hunan ewyllysgar, yn eu ego, yn ei golli; mae'r Gurmukhiaid yn ei dderbyn yn eu gliniau. ||4||
Rydych chi'n sinig di-werth, di-ffydd - yn cydnabod eich tarddiad eich hun!
Mae'r corff hwn wedi'i wneud o waed a semen. Fe'i traddodir i'r tân yn y diwedd.
Y mae'r corff dan nerth yr anadl, yn ôl y Gwir Arwydd sydd wedi'i ysgrifennu ar eich talcen. ||5||
Mae pawb yn erfyn am oes hir - does neb yn dymuno marw.
Daw bywyd o heddwch a chysur i'r Gurmukh hwnnw, y mae Duw yn trigo ynddo.
Heb y Naam, pa les i'r rhai nad oes ganddynt y Weledigaeth Fendigaid, Darshan yr Arglwydd a Guru? ||6||
Yn eu breuddwydion yn y nos, mae pobl yn crwydro o gwmpas cyn belled â'u bod yn cysgu;
yn union felly, maen nhw o dan rym y neidr Maya, cyn belled â bod eu calonnau'n llawn ego a deuoliaeth.
Trwy Ddysgeidiaeth y Guru, maen nhw'n dod i ddeall a gweld mai dim ond breuddwyd yw'r byd hwn. ||7||
Fel y diffoddir syched â dwfr, a'r baban a ddigonir â llaeth y fam,
a chan nad yw y lotus yn bod heb ddwfr, ac fel y mae y pysgodyn yn marw heb ddwfr
-O Nanak, felly hefyd y mae'r Gurmukhiaid yn byw, yn derbyn Hanfod Aruchel yr Arglwydd, ac yn canu Mawl i'r Arglwydd. ||8||15||
Siree Raag, Mehl Cyntaf:
Wrth weled y mynydd dychrynllyd yn y byd hwn o gartref fy nhad, yr wyf yn arswydus.
Y mae mor anhawdd dringo y mynydd uchel hwn ; nid oes ysgol yn ymestyn i fyny yno.
Ond fel Gurmukh, gwn ei fod o fewn fy hunan; mae'r Guru wedi dod â fi i'r Undeb, ac felly dwi'n croesi drosodd. ||1||
O Frodyr a Chwiorydd Tynged, mae cefnfor brawychus y byd mor anodd i'w groesi-rwyf wedi dychryn!
Mae'r Gwrw Gwir Perffaith, yn Ei Pleser, wedi cwrdd â mi; mae'r Guru wedi fy achub, trwy Enw'r Arglwydd. ||1||Saib||
Efallai y byddaf yn dweud, "Rwy'n mynd, rwy'n mynd", ond gwn, yn y diwedd, fod yn rhaid i mi fynd mewn gwirionedd.
Rhaid i bwy bynnag a ddaw fynd hefyd. Dim ond y Guru a'r Creawdwr sy'n Dragwyddol.
Felly molwch y Gwir yn wastadol, a charu Ei Le o Gwirionedd. ||2||
Pyrth, tai a phalasau hardd, caerau wedi'u hadeiladu'n gadarn,
eliffantod, ceffylau cyfrwy, cannoedd o filoedd o fyddinoedd heb eu cyfrif
-Ni fydd yr un o'r rhain yn mynd gyda neb yn y diwedd, ac eto, mae'r ffyliaid yn trafferthu eu hunain i flinder gyda'r rhain, ac yna'n marw. ||3||
Efallai y byddwch chi'n casglu aur a sliver, ond nid yw cyfoeth yn ddim ond rhwyd o rwystr.
Gallwch guro'r drwm a chyhoeddi awdurdod dros yr holl fyd, ond heb yr Enw, mae marwolaeth yn hofran dros eich pen.
Pan syrthia y corph, y mae chwareu bywyd drosodd ; beth fydd cyflwr y drwg-weithredwyr gan hynny? ||4||
Mae'r gŵr wrth ei fodd yn gweld ei feibion, a'i wraig ar ei wely.
Mae'n defnyddio sandalwood ac olew persawrus, ac yn gwisgo ei hun yn ei ddillad hardd.
Ond llwch a gymysga â llwch, ac efe a gilia, gan adael aelwyd a chartref ar ôl. ||5||
Gellir ei alw yn benaeth, yn ymerawdwr, yn frenin, yn rhaglaw neu yn arglwydd ;
gall gyflwyno ei hun fel arweinydd neu bennaeth, ond mae hyn yn ei losgi yn nhân balchder egotistaidd.
Mae'r manmukh hunan ewyllysgar wedi anghofio'r Naam. Mae fel gwellt, yn llosgi yn nhân y goedwig. ||6||
Pwy bynnag sy'n dod i'r byd ac yn ymroi i ego, rhaid iddo adael.