Ang nobya ay bulag, at ang lalaking ikakasal ay matalino at matalino.
Ang paglikha ay nilikha ng limang elemento.
Ang kalakal na iyon, kung saan ka naparito sa mundo, ay tinatanggap lamang mula sa Tunay na Guru. ||6||
Sinabi ng nobya sa katawan, "Mangyaring manirahan sa akin,
O aking minamahal, mapayapa, batang panginoon.
Kung wala ka, wala akong halaga. Ibigay mo sa akin ang iyong salita, na hindi mo ako iiwan". ||7||
Sabi ng kaluluwang asawa, "Ako ay alipin ng aking Komandante.
Siya ang aking Dakilang Panginoon at Guro, na walang takot at nagsasarili.
Hangga't nais Niya, mananatili akong kasama mo. Kapag tinawag Niya ako, ako ay babangon at aalis." ||8||
Ang asawang lalaki ay nagsasalita ng mga salita ng Katotohanan sa nobya,
ngunit ang nobya ay hindi mapakali at walang karanasan, at wala siyang naiintindihan.
Muli at muli, siya ay nagmamakaawa sa kanyang asawa na manatili; Iniisip niya na nagbibiro lang ito kapag sinagot siya nito. ||9||
Dumating ang Order, at tinawag ang asawa-kaluluwa.
Hindi siya kumunsulta sa kanyang nobya, at hindi nagtatanong ng kanyang opinyon.
Siya ay bumangon at nagmartsa, at ang itinapon na nobya sa katawan ay nahalo sa alikabok. O Nanak, masdan ang ilusyon ng emosyonal na attachment at pag-asa. ||10||
O sakim na isip - makinig ka, O isip ko!
Paglingkuran ang Tunay na Guru araw at gabi magpakailanman.
Kung wala ang Tunay na Guru, ang walang pananampalataya na mga mapang-uyam ay nabubulok at namamatay. Ang silo ng Kamatayan ay nasa leeg ng mga taong walang guru. ||11||
Dumarating ang kusang-loob na manmukh, at ang kusang-loob na manmukh ay pupunta.
Ang manmukh ay dumaranas ng mga pambubugbog nang paulit-ulit.
Ang manmukh ay nagtitiis ng maraming impiyerno gaya ng mayroon; hindi man lang sila ginalaw ng Gurmukh. ||12||
Siya lamang si Gurmukh, na nakalulugod sa Mahal na Panginoon.
Sino ang makakasira sa sinumang nakadamit ng karangalan ng Panginoon?
Ang maligaya ay magpakailanman sa kaligayahan; siya ay nakadamit ng mga damit ng karangalan. ||13||
Isa akong sakripisyo sa Perpektong Tunay na Guru.
Siya ang Tagapagbigay ng Santuwaryo, ang Magiting na Mandirigma na tumutupad sa Kanyang Salita.
Ganyan ang Panginoong Diyos, ang Tagapagbigay ng kapayapaan, na aking nakilala; Hindi niya ako iiwan o pupunta kahit saan. ||14||
Siya ang kayamanan ng kabutihan; Hindi matantya ang kanyang halaga.
Siya ay ganap na tumatagos sa bawat puso, nananaig sa lahat ng dako.
Hinahanap ni Nanak ang Santuwaryo ng Tagapuksa ng mga pasakit ng mga dukha; Ako ang alabok ng mga paa ng Iyong mga alipin. ||15||1||2||
Maaroo, Solahas, Fifth Mehl:
Isang Pansansinukob na Maylalang Diyos. Sa Biyaya Ng Tunay na Guro:
Ang Aking Maligayang Panginoon ay walang hanggan sa kaligayahan.
Pinupuno Niya ang bawat puso, at hinuhusgahan ang bawat isa.
Ang Tunay na Panginoon at Guro ay nasa itaas ng mga ulo ng lahat ng mga hari; walang iba kundi Siya. ||1||
Siya ay masaya, maligaya at maawain.
Ang Liwanag ng Diyos ay makikita sa lahat ng dako.
Siya ay lumilikha ng mga anyo, at tumitingin sa kanila, Siya ay nalulugod sa kanila; Siya mismo ay sumasamba sa Kanyang sarili. ||2||
Pinag-iisipan Niya ang Kanyang sariling kapangyarihang malikhain.
Ang Tunay na Panginoon Mismo ang lumikha ng kalawakan ng Uniberso.
Siya mismo ang nagtatanghal ng dula, araw at gabi; Siya Mismo ay nakikinig, at nakikinig, ay nagagalak. ||3||
Totoo ang Kanyang trono, at Totoo ang Kanyang kaharian.
Totoo ang kayamanan ng Tunay na Bangkero.