Inilapat ko ang alikabok ng mga paa ng mga Banal sa aking mukha.
Naglaho ang aking masamang pag-iisip, kasama ang aking kamalasan at maling pag-iisip.
Umupo ako sa tunay na tahanan ng aking sarili; Inaawit ko ang Kanyang Maluwalhating Papuri. O Nanak, ang aking kasinungalingan ay naglaho! ||4||11||18||
Maajh, Ikalimang Mehl:
Hinding-hindi kita malilimutan-Ikaw ay isang Dakilang Tagapagbigay!
Mangyaring ipagkaloob ang Iyong Grasya, at puspusan mo ako ng pagmamahal sa pagsamba sa debosyonal.
Kung ito ay nakalulugod sa Iyo, hayaan mo akong magbulay-bulay sa Iyo araw at gabi; pakiusap, bigyan mo ako ng regalong ito! ||1||
Sa bulag na luwad na ito, Ikaw ay nagdulot ng kamalayan.
Lahat, kahit saan na ibinigay Mo ay mabuti.
Kaligayahan, masasayang pagdiriwang, kamangha-manghang mga dula at libangan-anuman ang nakalulugod sa Iyo, ay mangyayari. ||2||
Lahat ng natatanggap natin ay regalo mula sa Kanya
-ang tatlumpu't anim na masasarap na pagkain,
maaliwalas na kama, malamig na simoy ng hangin, mapayapang kagalakan at karanasan ng kasiyahan. ||3||
Bigyan mo ako ng estado ng pag-iisip, na kung saan hindi kita makakalimutan.
Bigyan mo ako ng pang-unawa, kung saan maaari akong magnilay-nilay sa Iyo.
Inaawit ko ang Iyong Maluwalhating Papuri sa bawat hininga. Kinuha ni Nanak ang Suporta ng mga Paa ng Guru. ||4||12||19||
Maajh, Ikalimang Mehl:
Ang pagpuri sa Iyo ay pagsunod sa Iyong Utos at Iyong Kalooban.
Ang nakalulugod sa Iyo ay espirituwal na karunungan at pagmumuni-muni.
Ang nakalulugod sa Diyos ay ang pag-awit at pagninilay; ang maging kasuwato ng Kanyang Kalooban ay perpektong espirituwal na karunungan. ||1||
Siya lamang ang umaawit ng Iyong Ambrosial Naam,
Sino ang nakalulugod sa Iyong Isip, O aking Panginoon at Guro.
Kayo ay kabilang sa mga Banal, at ang mga Banal ay sa Iyo. Ang isipan ng mga Banal ay nakaayon sa Iyo, O aking Panginoon at Guro. ||2||
Pinapahalagahan at pinangangalagaan mo ang mga Banal.
Ang mga Banal ay nakikipaglaro sa Iyo, O Tagapagtaguyod ng Mundo.
Ang Iyong mga Banal ay mahal na mahal sa Iyo. Ikaw ang hininga ng buhay ng mga Banal. ||3||
Ang aking isip ay isang sakripisyo sa mga Banal na nakakakilala sa Iyo,
at nakalulugod sa Iyong Isip.
Sa kanilang kumpanya ay nakatagpo ako ng pangmatagalang kapayapaan. Nanak ay nasiyahan at natupad sa Kahanga-hangang Kakanyahan ng Panginoon. ||4||13||20||
Maajh, Ikalimang Mehl:
Ikaw ang Karagatan ng Tubig, at Ako ang Iyong isda.
Ang iyong Pangalan ay ang patak ng tubig, at ako ay isang uhaw na ibong ulan.
Ikaw ang aking pag-asa, at Ikaw ang aking uhaw. Ang isip ko'y nasa Iyo. ||1||
Kung paanong ang sanggol ay nasisiyahan sa pag-inom ng gatas,
at ang dukha ay nalulugod sa pagkakita ng kayamanan,
at ang taong nauuhaw ay pinapaginhawa sa pamamagitan ng pag-inom ng malamig na tubig, gayundin ang isip na ito ay basang-basa ng galak sa Panginoon. ||2||
Kung paanong ang dilim ay sinisindi ng lampara,
at ang pag-asa ng asawa ay natutupad sa pamamagitan ng pag-iisip tungkol sa kanyang asawa,
at ang mga tao ay napupuno ng kaligayahan sa pagkikita ng kanilang minamahal, gayundin ang aking isipan ay puspos ng Pag-ibig ng Panginoon. ||3||
Inilagay ako ng mga Banal sa Landas ng Panginoon.
Sa Biyaya ng Banal na Banal, ako ay nakaayon sa Panginoon.
Ang Panginoon ay akin, at ako ay alipin ng Panginoon. O Nanak, biniyayaan ako ng Guru ng Tunay na Salita ng Shabad. ||4||14||21||
Maajh, Ikalimang Mehl:
Ang Ambrosial Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay walang hanggang dalisay.
Ang Panginoon ang Tagapagbigay ng Kapayapaan at ang Tagapagpaalis ng kalungkutan.
Nakita at natikman ko na ang lahat ng iba pang lasa, ngunit sa aking isipan, ang Subtle Essence ng Panginoon ang pinakamatamis sa lahat. ||1||