Sorat'h, Ikasiyam na Mehl:
O mahal na kaibigan, alamin mo ito sa iyong isipan.
Ang mundo ay gusot sa sarili nitong mga kasiyahan; walang sinuman ang para sa iba. ||1||I-pause||
Sa magandang panahon, maraming pumupunta at umupo nang sama-sama, pinalilibutan ka sa lahat ng apat na panig.
Ngunit kapag dumating ang mahirap na oras, lahat sila ay umaalis, at walang lumalapit sa iyo. ||1||
Ang iyong asawa, na mahal na mahal mo, at nanatiling nakadikit sa iyo,
tumakbo palayo habang umiiyak, "Ghost! Ghost!", sa sandaling umalis ang swan-soul sa katawan na ito. ||2||
Ito ang paraan ng kanilang pagkilos - ang mga taong mahal na mahal natin.
Sa pinakahuling sandali, O Nanak, walang sinuman ang pakinabang, maliban sa Mahal na Panginoon. ||3||12||139||
Sorat'h, Unang Mehl, Unang Bahay, Ashtpadheeyaa, Chau-Thukay:
Isang Pansansinukob na Maylalang Diyos. Sa Biyaya Ng Tunay na Guro:
Hindi ako napunit ng dalawalidad, dahil hindi ako sumasamba sa iba maliban sa Panginoon; Hindi ako bumibisita sa mga puntod o crematorium.
Hindi ako pumapasok sa mga bahay ng mga estranghero, sabik sa pagnanasa. Ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay nasiyahan ang aking mga hangarin.
Sa kaibuturan ng aking puso, ipinakita sa akin ng Guru ang tahanan ng aking pagkatao, at ang aking isip ay puno ng kapayapaan at katatagan, O Mga Kapatid ng Tadhana.
Ikaw Mismo ang nakakaalam ng lahat, at Ikaw Mismo ang nakakakita ng lahat; Ikaw lamang ang nagbibigay ng katalinuhan, O Panginoon. ||1||
Ang aking isip ay hiwalay, napuno ng pagkahiwalay; ang Salita ng Shabad ay tumagos sa aking isipan, O aking ina.
Ang Liwanag ng Diyos ay patuloy na nagniningning sa loob ng nucleus ng aking pinakamalalim na pagkatao; Ako ay buong pagmamahal na nakadikit sa Bani, ang Salita ng Tunay na Panginoong Guro. ||Pause||
Ang hindi mabilang na mga hiwalay na pagtalikod ay nagsasalita ng detatsment at pagtalikod, ngunit siya lamang ang isang tunay na pagtalikod, na nakalulugod sa Panginoong Guro.
Ang Salita ng Shabad ay laging nasa kanyang puso; siya ay nasisipsip sa Takot sa Diyos, at nagtatrabaho siya upang paglingkuran ang Guru.
Naaalala niya ang Nag-iisang Panginoon, ang kanyang pag-iisip ay hindi natitinag, at pinipigilan niya ang mga pagala-gala.
Siya ay lasing sa celestial na kaligayahan, at kailanman ay puspos ng Pag-ibig ng Panginoon; inaawit niya ang Maluwalhating Papuri ng Tunay na Panginoon. ||2||
Ang isip ay parang hangin, ngunit kung ito ay dumating sa pamamahinga sa kapayapaan, kahit isang saglit, kung gayon siya ay mananatili sa kapayapaan ng Pangalan, O Mga Kapatid ng Tadhana.
Ang kanyang dila, mata at tainga ay nababalot ng Katotohanan; O Panginoon, pinapatay Mo ang apoy ng pagnanasa.
Sa pag-asa, ang tumalikod ay nananatiling walang pag-asa; sa tahanan ng kanyang sariling panloob na sarili, siya ay hinihigop sa ulirat ng malalim na pagninilay.
Siya ay nananatiling kontento, nasiyahan sa kawanggawa ng Naam; umiinom siya sa Ambrosial Amrit nang madali. ||3||
Walang pagtanggi sa duality, hangga't mayroong kahit isang particle ng duality.
Ang buong mundo ay sa Iyo, Panginoon; Ikaw lamang ang Tagapagbigay. Wala nang iba, O Mga Kapatid ng Tadhana.
Ang kusang-loob na manmukh ay naninirahan sa paghihirap magpakailanman, habang ang Panginoon ay nagbibigay ng kadakilaan sa Gurmukh.
Ang Diyos ay walang hanggan, walang katapusan, hindi naaabot at hindi maarok; Hindi mailalarawan ang kanyang halaga. ||4||
Ang kamalayan sa malalim na Samaadhi, ang Kataas-taasang Tao, ang Panginoon ng tatlong mundo - ito ang Iyong mga Pangalan, Panginoon.
Ang mga nilalang na isinilang sa mundong ito ay may nakasulat na kapalaran sa kanilang mga noo; nararanasan nila ayon sa kanilang mga kapalaran.
Ang Panginoon Mismo ang nagpapagawa sa kanila na gumawa ng mabuti at masasamang gawa; Siya mismo ang nagpapatatag sa kanila sa debosyonal na pagsamba.
Ang dumi ng kanilang isip at bibig ay nahuhugasan kapag sila ay namumuhay sa Takot sa Diyos; ang hindi naaabot na Panginoon Mismo ay nagpapala sa kanila ng espirituwal na karunungan. ||5||