Sorat'h, Nawfed Mehl:
O gyfaill annwyl, gwybydd hyn yn dy feddwl.
Y mae y byd wedi ymgolli yn ei bleserau ei hun ; nid oes neb i neb arall. ||1||Saib||
Mewn amseroedd da, mae llawer yn dod i eistedd gyda'i gilydd, o'ch cwmpas ar y pedair ochr.
Ond pan ddaw amseroedd caled, maen nhw i gyd yn gadael, a does neb yn dod yn agos atoch chi. ||1||
Dy wraig, yr wyt yn ei charu gymaint, ac sydd wedi bod yn gysylltiedig byth â thi,
yn rhedeg i ffwrdd yn llefain, "Ysbryd! Ysbryd!", cyn gynted ag yr alarch-enaid yn gadael y corff hwn. ||2||
Dyma'r ffordd maen nhw'n ymddwyn - y rhai rydyn ni'n eu caru gymaint.
Ar y foment olaf un, O Nanak, nid oes unrhyw ddefnydd o gwbl i neb, ac eithrio'r Annwyl Arglwydd. ||3||12||139||
Sorat'h, First Mehl, First House, Ashtpadheeyaa, Chau-Thukay:
Un Duw Creawdwr Cyffredinol. Gan Gras Y Gwir Guru:
Nid wyf yn cael fy rhwygo gan ddeuoliaeth, oherwydd nid wyf yn addoli neb ond yr Arglwydd; Nid wyf yn ymweld â beddrodau nac amlosgfeydd.
Nid af i mewn i dai dieithriaid, wedi ymgolli mewn awydd. Y Naam, Enw'r Arglwydd, a fodlonodd fy nymuniadau.
Yn ddwfn o fewn fy nghalon, mae'r Guru wedi dangos cartref fy modolaeth i mi, ac mae fy meddwl wedi'i drwytho â heddwch ac osgo, O Brodyr a Chwiorydd Tynged.
Ti Dy Hun sy'n holl- wybodus, a Ti Dy Hun sy'n holl-weld; Ti yn unig sy'n rhoi deallusrwydd, O Arglwydd. ||1||
Mae fy meddwl yn ddatgysylltiedig, wedi'i drwytho gan ddatgysylltu; y mae Gair y Shabad wedi trywanu fy meddwl, O fy mam.
Mae Goleuni Duw yn llewyrchu'n barhaus O fewn cnewyllyn fy hunan dyfnaf; Yr wyf yn caru y Bani, Gair y Gwir Arglwydd Feistr. ||Saib||
Mae dirifedi datgysylltiedig yn ymwrthod â sôn am ddatgysylltu ac ymwadiad, ond efe yn unig sydd wir ymwadiad, sy'n rhyngu bodd â'r Arglwydd Feistr.
Mae Gair y Shabad byth yn ei galon; mae wedi ymgolli yn Ofn Duw, ac mae'n gweithio i wasanaethu'r Guru.
Y mae'n cofio'r Un Arglwydd, nid yw ei feddwl yn simsan, ac y mae'n atal ei grwydriadau.
Y mae yn feddw â gwynfyd nefol, ac yn cael ei drwytho byth â Chariad yr Arglwydd ; y mae yn canu Mawl Gogoneddus y Gwir Arglwydd. ||2||
Mae'r meddwl fel y gwynt, ond os daw i orffwys mewn heddwch, hyd yn oed am amrantiad, yna bydd yn aros yn hedd yr Enw, O Chwiorydd Tynged.
Mae ei dafod, ei lygaid a'i glustiau wedi'u trwytho â Gwirionedd; O Arglwydd, ti sy'n diffodd tanau dymuniad.
Mewn gobaith, erys yr ymwrthodiad yn rhydd o obeithion; yn ei gartref ei hun mewnol ei hun, mae'n cael ei amsugno yn y trance o fyfyrdod dwfn.
Erys yn foddlon, yn foddlawn i elusen y Naam ; y mae yn yfed yn rhwydd yn yr Ambrosial Amrit. ||3||
Nid oes unrhyw ymwadiad mewn deuoliaeth, cyn belled â bod hyd yn oed gronyn o ddeuoliaeth.
Eiddot ti, Arglwydd, yw'r holl fyd; Ti yn unig yw'r Rhoddwr. Nid oes un arall, O Brodyr a Chwiorydd Tynged.
Mae'r manmukh hunan ewyllysgar yn trigo mewn trallod am byth, tra bod yr Arglwydd yn rhoi mawredd i'r Gurmukh.
Mae Duw yn anfeidrol, yn ddiddiwedd, yn anhygyrch ac yn anghyfarwydd; Ni ellir disgrifio ei werth. ||4||
Yr ymwybyddiaeth yn Samaadhi dwfn, y Goruchaf Fod, Arglwydd y tri byd — dyma Dy Enwau, Arglwydd.
Y mae tynged y creaduriaid a aned i'r byd hwn wedi ei arysgrifenu ar eu talcennau; maent yn profi yn ôl eu tynged.
Y mae yr Arglwydd ei Hun yn peri iddynt wneuthur gweithredoedd da a drwg ; Gwna Efe ei Hun hwynt yn ddiysgog mewn addoliad defosiynol.
Y mae budreddi eu meddwl a'u genau yn cael eu golchi ymaith pan yn byw yn Ofn Duw ; y mae yr Arglwydd anhygyrch ei Hun yn eu bendithio â doethineb ysbrydol. ||5||