श्री गुरु ग्रंथ साहिब

पान - 634

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੯ ॥

सोरठि महला ९ ॥

सोरतह, नववी मेहल:

ਪ੍ਰੀਤਮ ਜਾਨਿ ਲੇਹੁ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥

प्रीतम जानि लेहु मन माही ॥

हे प्रिय मित्रा, हे तुझ्या मनात जाण.

ਅਪਨੇ ਸੁਖ ਸਿਉ ਹੀ ਜਗੁ ਫਾਂਧਿਓ ਕੋ ਕਾਹੂ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

अपने सुख सिउ ही जगु फांधिओ को काहू को नाही ॥१॥ रहाउ ॥

जग स्वतःच्या सुखात गुरफटले आहे; कोणीही दुसऱ्यासाठी नाही. ||1||विराम||

ਸੁਖ ਮੈ ਆਨਿ ਬਹੁਤੁ ਮਿਲਿ ਬੈਠਤ ਰਹਤ ਚਹੂ ਦਿਸਿ ਘੇਰੈ ॥

सुख मै आनि बहुतु मिलि बैठत रहत चहू दिसि घेरै ॥

चांगल्या काळात अनेकजण येतात आणि एकत्र बसतात, तुम्हाला चारही बाजूंनी घेरतात.

ਬਿਪਤਿ ਪਰੀ ਸਭ ਹੀ ਸੰਗੁ ਛਾਡਿਤ ਕੋਊ ਨ ਆਵਤ ਨੇਰੈ ॥੧॥

बिपति परी सभ ही संगु छाडित कोऊ न आवत नेरै ॥१॥

परंतु जेव्हा कठीण वेळ येते तेव्हा ते सर्व सोडून जातात आणि कोणीही तुमच्या जवळ येत नाही. ||1||

ਘਰ ਕੀ ਨਾਰਿ ਬਹੁਤੁ ਹਿਤੁ ਜਾ ਸਿਉ ਸਦਾ ਰਹਤ ਸੰਗ ਲਾਗੀ ॥

घर की नारि बहुतु हितु जा सिउ सदा रहत संग लागी ॥

तुझी बायको, जिच्यावर तू खूप प्रेम करतोस आणि जी तुझ्याशी सदैव संलग्न आहे,

ਜਬ ਹੀ ਹੰਸ ਤਜੀ ਇਹ ਕਾਂਇਆ ਪ੍ਰੇਤ ਪ੍ਰੇਤ ਕਰਿ ਭਾਗੀ ॥੨॥

जब ही हंस तजी इह कांइआ प्रेत प्रेत करि भागी ॥२॥

हंस-आत्मा हे शरीर सोडताच "भूत! भूत!" असे ओरडत पळून जातो. ||2||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਕੋ ਬਿਉਹਾਰੁ ਬਨਿਓ ਹੈ ਜਾ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ਲਗਾਇਓ ॥

इह बिधि को बिउहारु बनिओ है जा सिउ नेहु लगाइओ ॥

ते असे वागतात - ज्यांच्यावर आपण खूप प्रेम करतो.

ਅੰਤ ਬਾਰ ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਜੀ ਕੋਊ ਕਾਮਿ ਨ ਆਇਓ ॥੩॥੧੨॥੧੩੯॥

अंत बार नानक बिनु हरि जी कोऊ कामि न आइओ ॥३॥१२॥१३९॥

अगदी शेवटच्या क्षणी, हे नानक, प्रिय परमेश्वराशिवाय कोणाचाही उपयोग नाही. ||3||12||139||

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧ ਅਸਟਪਦੀਆ ਚਉਤੁਕੀ ॥

सोरठि महला १ घरु १ असटपदीआ चउतुकी ॥

सोरातह, प्रथम मेहल, प्रथम घर, अष्टपदेया, चौ-थुकय:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:

ਦੁਬਿਧਾ ਨ ਪੜਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਹੋਰੁ ਨ ਪੂਜਉ ਮੜੈ ਮਸਾਣਿ ਨ ਜਾਈ ॥

दुबिधा न पड़उ हरि बिनु होरु न पूजउ मड़ै मसाणि न जाई ॥

मी द्वैताने फाटलेला नाही, कारण मी परमेश्वराशिवाय इतर कोणाचीही उपासना करत नाही; मी थडग्यांना किंवा स्मशानभूमीला भेट देत नाही.

ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਰਾਚਿ ਨ ਪਰ ਘਰਿ ਜਾਵਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਨਾਮਿ ਬੁਝਾਈ ॥

त्रिसना राचि न पर घरि जावा त्रिसना नामि बुझाई ॥

मी अनोळखी लोकांच्या घरात वासनेत मग्न होऊन जात नाही. भगवंताच्या नामाने माझ्या इच्छा पूर्ण केल्या आहेत.

ਘਰ ਭੀਤਰਿ ਘਰੁ ਗੁਰੂ ਦਿਖਾਇਆ ਸਹਜਿ ਰਤੇ ਮਨ ਭਾਈ ॥

घर भीतरि घरु गुरू दिखाइआ सहजि रते मन भाई ॥

माझ्या हृदयात खोलवर, गुरूंनी मला माझ्या अस्तित्वाचे घर दाखवले आहे आणि माझे मन शांती आणि शांतीने ओतले आहे, हे भाग्याच्या भावंडांनो.

ਤੂ ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਤੂ ਦੇਵਹਿ ਮਤਿ ਸਾਈ ॥੧॥

तू आपे दाना आपे बीना तू देवहि मति साई ॥१॥

तूच सर्वज्ञ आहेस आणि तूच सर्व पाहणारा आहेस; हे परमेश्वरा, तूच बुद्धिमत्ता प्रदान करतोस. ||1||

ਮਨੁ ਬੈਰਾਗਿ ਰਤਉ ਬੈਰਾਗੀ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥

मनु बैरागि रतउ बैरागी सबदि मनु बेधिआ मेरी माई ॥

माझे मन अलिप्त आहे, अलिप्ततेने ओतले आहे; हे माझ्या आई, शब्दाने माझ्या मनाला छेद दिला आहे.

ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਬਾਣੀ ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥

अंतरि जोति निरंतरि बाणी साचे साहिब सिउ लिव लाई ॥ रहाउ ॥

देवाचा प्रकाश माझ्या सर्वात खोल आत्म्याच्या मध्यवर्ती भागामध्ये सतत चमकत असतो; मी खऱ्या भगवान सद्गुरूंच्या वचनाशी प्रेमाने संलग्न आहे. ||विराम द्या||

ਅਸੰਖ ਬੈਰਾਗੀ ਕਹਹਿ ਬੈਰਾਗ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜਿ ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ॥

असंख बैरागी कहहि बैराग सो बैरागी जि खसमै भावै ॥

अगणित अलिप्त संन्यासी अलिप्ततेची आणि त्यागाची चर्चा करतात, परंतु तो एकटाच खरा संन्यासी आहे, जो सद्गुरूंना प्रसन्न करतो.

ਹਿਰਦੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਭੈ ਰਚਿਆ ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥

हिरदै सबदि सदा भै रचिआ गुर की कार कमावै ॥

शब्दाचा शब्द त्याच्या हृदयात सदैव असतो; तो भगवंताच्या भयात लीन असतो, आणि तो गुरूंची सेवा करण्याचे काम करतो.

ਏਕੋ ਚੇਤੈ ਮਨੂਆ ਨ ਡੋਲੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਵੈ ॥

एको चेतै मनूआ न डोलै धावतु वरजि रहावै ॥

तो एका परमेश्वराचे स्मरण करतो, त्याचे मन डगमगत नाही आणि तो त्याच्या भटकंतीला आवर घालतो.

ਸਹਜੇ ਮਾਤਾ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸਾਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੨॥

सहजे माता सदा रंगि राता साचे के गुण गावै ॥२॥

तो स्वर्गीय आनंदाने मादक आहे, आणि सदैव प्रभूच्या प्रेमाने रंगलेला आहे; तो खऱ्या प्रभूची स्तुती गातो. ||2||

ਮਨੂਆ ਪਉਣੁ ਬਿੰਦੁ ਸੁਖਵਾਸੀ ਨਾਮਿ ਵਸੈ ਸੁਖ ਭਾਈ ॥

मनूआ पउणु बिंदु सुखवासी नामि वसै सुख भाई ॥

मन हे वाऱ्यासारखे आहे, पण जर ते क्षणभर शांततेत आले तर ते नामाच्या शांततेत राहतील, हे भाग्याच्या भावांनो.

ਜਿਹਬਾ ਨੇਤ੍ਰ ਸੋਤ੍ਰ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਜਲਿ ਬੂਝੀ ਤੁਝਹਿ ਬੁਝਾਈ ॥

जिहबा नेत्र सोत्र सचि राते जलि बूझी तुझहि बुझाई ॥

त्याची जीभ, डोळे आणि कान सत्याने रंगलेले आहेत; हे परमेश्वरा, तू इच्छेची आग विझवतोस.

ਆਸ ਨਿਰਾਸ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ॥

आस निरास रहै बैरागी निज घरि ताड़ी लाई ॥

आशेने, त्याग करणारा आशामुक्त राहतो; त्याच्या स्वतःच्या अंतरंगात, तो गहन ध्यानाच्या समाधीमध्ये लीन असतो.

ਭਿਖਿਆ ਨਾਮਿ ਰਜੇ ਸੰਤੋਖੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਹਜਿ ਪੀਆਈ ॥੩॥

भिखिआ नामि रजे संतोखी अंम्रितु सहजि पीआई ॥३॥

नामाच्या दानात तो समाधानी, तृप्त राहतो; तो सहजतेने अमृत अमृत पीतो. ||3||

ਦੁਬਿਧਾ ਵਿਚਿ ਬੈਰਾਗੁ ਨ ਹੋਵੀ ਜਬ ਲਗੁ ਦੂਜੀ ਰਾਈ ॥

दुबिधा विचि बैरागु न होवी जब लगु दूजी राई ॥

जोपर्यंत द्वैताचा एक कणही आहे तोपर्यंत द्वैतामध्ये त्याग नाही.

ਸਭੁ ਜਗੁ ਤੇਰਾ ਤੂ ਏਕੋ ਦਾਤਾ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਭਾਈ ॥

सभु जगु तेरा तू एको दाता अवरु न दूजा भाई ॥

हे सर्व जग तुझे आहे, प्रभु; केवळ तूच दाता आहेस. नियतीच्या भावांनो, दुसरा कोणी नाही.

ਮਨਮੁਖਿ ਜੰਤ ਦੁਖਿ ਸਦਾ ਨਿਵਾਸੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥

मनमुखि जंत दुखि सदा निवासी गुरमुखि दे वडिआई ॥

स्वार्थी मनमुख सदैव दुःखात राहतो, तर भगवंत गुरुमुखाला महानता देतो.

ਅਪਰ ਅਪਾਰ ਅਗੰਮ ਅਗੋਚਰ ਕਹਣੈ ਕੀਮ ਨ ਪਾਈ ॥੪॥

अपर अपार अगंम अगोचर कहणै कीम न पाई ॥४॥

देव अनंत, अंतहीन, अगम्य आणि अथांग आहे; त्याची योग्यता वर्णन करता येत नाही. ||4||

ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਮਹਾ ਪਰਮਾਰਥੁ ਤੀਨਿ ਭਵਣ ਪਤਿ ਨਾਮੰ ॥

सुंन समाधि महा परमारथु तीनि भवण पति नामं ॥

सखोल समाधीतील चैतन्य, परमात्मा, तिन्ही जगाचा स्वामी - हे प्रभु, तुझी नावे आहेत.

ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਜੀਆ ਜਗਿ ਜੋਨੀ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਲੇਖੁ ਸਹਾਮੰ ॥

मसतकि लेखु जीआ जगि जोनी सिरि सिरि लेखु सहामं ॥

या जगात जन्मलेल्या प्राण्यांचे नशीब त्यांच्या कपाळावर कोरलेले असते; ते त्यांच्या नशिबानुसार अनुभवतात.

ਕਰਮ ਸੁਕਰਮ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਮੰ ॥

करम सुकरम कराए आपे आपे भगति द्रिड़ामं ॥

परमेश्वर स्वतःच त्यांना चांगले आणि वाईट कर्म करण्यास प्रवृत्त करतो; तो स्वतःच त्यांना भक्तिपूजेत स्थिर करतो.

ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਜੂਠਿ ਲਹੈ ਭੈ ਮਾਨੰ ਆਪੇ ਗਿਆਨੁ ਅਗਾਮੰ ॥੫॥

मनि मुखि जूठि लहै भै मानं आपे गिआनु अगामं ॥५॥

जेव्हा ते देवाच्या भीतीने जगतात तेव्हा त्यांच्या मनाची आणि तोंडाची घाण धुतली जाते; अगम्य भगवान स्वतः त्यांना आध्यात्मिक ज्ञानाने आशीर्वादित करतात. ||5||