ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 158
ਮਨਿ ਨਿਰਮਲਿ ਵਸੈ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
मनि निरमलि वसै सचु सोइ ॥मन शुद्ध होते, जेव्हा खरा परमेश्वर आत वास करतो.
ਸਾਚਿ ਵਸਿਐ ਸਾਚੀ ਸਭ ਕਾਰ ॥
साचि वसिऐ साची सभ कार ॥जेव्हा माणूस सत्यात वास करतो तेव्हा सर्व क्रिया सत्य होतात.
ਊਤਮ ਕਰਣੀ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰ ॥੩॥
ऊतम करणी सबद बीचार ॥३॥अंतिम क्रिया म्हणजे शब्दाचे चिंतन करणे. ||3||
ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਚੀ ਸੇਵਾ ਹੋਇ ॥
गुर ते साची सेवा होइ ॥गुरूंच्या माध्यमातून खरी सेवा होते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੋਇ ॥
गुरमुखि नामु पछाणै कोइ ॥भगवंताच्या नामाची ओळख करणारा गुरुमुख किती दुर्लभ आहे.
ਜੀਵੈ ਦਾਤਾ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥
जीवै दाता देवणहारु ॥दाता, महान दाता, सदैव राहतो.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥੪॥੧॥੨੧॥
नानक हरि नामे लगै पिआरु ॥४॥१॥२१॥नानकांनी भगवंताच्या नामावर प्रेम केले. ||4||1||21||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तिसरी मेहल:
ਗੁਰ ਤੇ ਗਿਆਨੁ ਪਾਏ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
गुर ते गिआनु पाए जनु कोइ ॥गुरूंकडून अध्यात्मिक ज्ञान प्राप्त करणारे फार दुर्मिळ आहेत.
ਗੁਰ ਤੇ ਬੂਝੈ ਸੀਝੈ ਸੋਇ ॥
गुर ते बूझै सीझै सोइ ॥ज्यांना गुरूंकडून ही समज प्राप्त होते ते सर्वमान्य होतात.
ਗੁਰ ਤੇ ਸਹਜੁ ਸਾਚੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥
गुर ते सहजु साचु बीचारु ॥गुरूंद्वारे आपण खऱ्याचे अंतर्ज्ञानाने चिंतन करतो.
ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰੁ ॥੧॥
गुर ते पाए मुकति दुआरु ॥१॥गुरूद्वारे मुक्तीचे द्वार मिळते. ||1||
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲੈ ਗੁਰੁ ਆਇ ॥
पूरै भागि मिलै गुरु आइ ॥परिपूर्ण चांगल्या नशिबातून आपण गुरूंना भेटायला येतो.
ਸਾਚੈ ਸਹਜਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
साचै सहजि साचि समाइ ॥१॥ रहाउ ॥सच्ची प्रभूमध्ये अंतर्ज्ञानाने लीन होतात. ||1||विराम||
ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਏ ॥
गुरि मिलिऐ त्रिसना अगनि बुझाए ॥गुरूंच्या भेटीने इच्छाशक्तीची आग विझते.
ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਂਤਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥
गुर ते सांति वसै मनि आए ॥गुरूंच्या माध्यमातून मनाला शांती व शांती मिळते.
ਗੁਰ ਤੇ ਪਵਿਤ ਪਾਵਨ ਸੁਚਿ ਹੋਇ ॥
गुर ते पवित पावन सुचि होइ ॥गुरूंच्या माध्यमातून आपण शुद्ध, पवित्र आणि खरे बनतो.
ਗੁਰ ਤੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
गुर ते सबदि मिलावा होइ ॥२॥गुरूंच्या माध्यमातून आपण शब्दात लीन होतो. ||2||
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਸਭ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥
बाझु गुरू सभ भरमि भुलाई ॥गुरूशिवाय प्रत्येकजण संशयाने भरकटतो.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਹੁਤਾ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
बिनु नावै बहुता दुखु पाई ॥नामाशिवाय त्यांना भयंकर वेदना होतात.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
गुरमुखि होवै सु नामु धिआई ॥जे नामाचे चिंतन करतात ते गुरुमुखी होतात.
ਦਰਸਨਿ ਸਚੈ ਸਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥੩॥
दरसनि सचै सची पति होई ॥३॥खरा सन्मान दर्शनानेच मिळतो, खऱ्या परमेश्वराच्या दर्शनाने. ||3||
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਦਾਤਾ ਇਕੁ ਸੋਈ ॥
किस नो कहीऐ दाता इकु सोई ॥दुसऱ्याबद्दल का बोलायचे? तो एकटाच दाता आहे.
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਈ ॥
किरपा करे सबदि मिलावा होई ॥जेव्हा तो कृपा करतो तेव्हा शब्दाशी एकरूप होतो.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
मिलि प्रीतम साचे गुण गावा ॥माझ्या प्रेयसीला भेटून, मी खऱ्या परमेश्वराची स्तुती गातो.
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵਾ ॥੪॥੨॥੨੨॥
नानक साचे साचि समावा ॥४॥२॥२२॥हे नानक, सत्य बनून, मी सत्यात लीन झालो आहे. ||4||2||22||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तिसरी मेहल:
ਸੁ ਥਾਉ ਸਚੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
सु थाउ सचु मनु निरमलु होइ ॥खरे ते ठिकाण आहे, जिथे मन शुद्ध होते.
ਸਚਿ ਨਿਵਾਸੁ ਕਰੇ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
सचि निवासु करे सचु सोइ ॥जो सत्यात टिकतो तोच खरा.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਪੈ ॥
सची बाणी जुग चारे जापै ॥शब्दाची खरी बाणी चार युगांमध्ये ज्ञात आहे.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਾਚਾ ਆਪੇ ਆਪੈ ॥੧॥
सभु किछु साचा आपे आपै ॥१॥खरा तोच सर्वस्व आहे. ||1||
ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਏ ॥
करमु होवै सतसंगि मिलाए ॥चांगल्या कर्मांच्या कर्माद्वारे, माणूस सत्संगात, खऱ्या मंडळीत सामील होतो.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਬੈਸਿ ਸੁ ਥਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हरि गुण गावै बैसि सु थाए ॥१॥ रहाउ ॥त्या ठिकाणी बसून परमेश्वराचे गुणगान गा. ||1||विराम||
ਜਲਉ ਇਹ ਜਿਹਵਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
जलउ इह जिहवा दूजै भाइ ॥द्वैत प्रिय असलेली ही जीभ जाळून टाक.
ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਚਾਖੈ ਫੀਕਾ ਆਲਾਇ ॥
हरि रसु न चाखै फीका आलाइ ॥ज्याला परमेश्वराच्या उदात्त तत्वाचा आस्वाद येत नाही आणि जो फालतू शब्द उच्चारतो.
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫੀਕਾ ਹੋਇ ॥
बिनु बूझे तनु मनु फीका होइ ॥समजून घेतल्याशिवाय शरीर आणि मन चवहीन आणि नीरस बनतात.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੀਆ ਚਲਿਆ ਰੋਇ ॥੨॥
बिनु नावै दुखीआ चलिआ रोइ ॥२॥नामाशिवाय दुःखी दुःखाने रडत निघून जातात. ||2||
ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
रसना हरि रसु चाखिआ सहजि सुभाइ ॥ज्याच्या जिभेने प्रभूच्या उदात्त तत्वाचा आस्वाद नैसर्गिकरीत्या आणि अंतर्ज्ञानाने घेतला,
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥
गुर किरपा ते सचि समाइ ॥गुरूंच्या कृपेने तो खऱ्या परमेश्वरात लीन होतो.
ਸਾਚੇ ਰਾਤੀ ਗੁਰਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥
साचे राती गुरसबदु वीचार ॥सत्याने ओतप्रोत, गुरुच्या वचनाचे चिंतन करतो,
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਨਿਰਮਲ ਧਾਰ ॥੩॥
अंम्रितु पीवै निरमल धार ॥३॥आणि अमृतमध्ये पेय, आतील निर्मम प्रवाहातून. ||3||
ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ਜੋ ਭਾਡਾ ਹੋਇ ॥
नामि समावै जो भाडा होइ ॥मनाच्या पात्रात परमेश्वराचे नामस्मरण गोळा केले जाते.
ਊਂਧੈ ਭਾਂਡੈ ਟਿਕੈ ਨ ਕੋਇ ॥
ऊंधै भांडै टिकै न कोइ ॥भांडे उलटे असल्यास काहीही गोळा होत नाही.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਮਨਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥
गुरसबदी मनि नामि निवासु ॥गुरूंच्या शब्दाने नाम मनात वास करते.
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਭਾਂਡਾ ਜਿਸੁ ਸਬਦ ਪਿਆਸ ॥੪॥੩॥੨੩॥
नानक सचु भांडा जिसु सबद पिआस ॥४॥३॥२३॥हे नानक, मनाचे ते पात्र खरे आहे, जे शब्दासाठी तहानलेले आहे. ||4||3||23||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥गौरी ग्वारायरी, तिसरी मेहल:
ਇਕਿ ਗਾਵਤ ਰਹੇ ਮਨਿ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇ ॥
इकि गावत रहे मनि सादु न पाइ ॥काहीजण सतत गातात, पण त्यांच्या मनाला आनंद मिळत नाही.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਗਾਵਹਿ ਬਿਰਥਾ ਜਾਇ ॥
हउमै विचि गावहि बिरथा जाइ ॥अहंकारात ते गातात, पण ते व्यर्थ वाया जाते.
ਗਾਵਣਿ ਗਾਵਹਿ ਜਿਨ ਨਾਮ ਪਿਆਰੁ ॥
गावणि गावहि जिन नाम पिआरु ॥ज्यांना नाम आवडते ते गीत गातात.
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰੁ ॥੧॥
साची बाणी सबद बीचारु ॥१॥ते शब्दाची खरी बाणी आणि शब्द यांचे चिंतन करतात. ||1||
ਗਾਵਤ ਰਹੈ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ॥
गावत रहै जे सतिगुर भावै ॥जर ते खरे गुरूंना आवडले तर ते सतत गातात.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਾਤਾ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
मनु तनु राता नामि सुहावै ॥१॥ रहाउ ॥त्यांची मने आणि शरीरे सुशोभित आणि सुशोभित आहेत, भगवंताच्या नामाशी सुसंगत आहेत. ||1||विराम||
ਇਕਿ ਗਾਵਹਿ ਇਕਿ ਭਗਤਿ ਕਰੇਹਿ ॥
इकि गावहि इकि भगति करेहि ॥काही गातात तर काही भक्तिभावाने करतात.
ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਬਿਨੁ ਅਸਨੇਹ ॥
नामु न पावहि बिनु असनेह ॥अंतःकरणातील प्रेमाशिवाय नाम प्राप्त होत नाही.
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਗੁਰਸਬਦ ਪਿਆਰਿ ॥
सची भगति गुरसबद पिआरि ॥खरी भक्ती उपासना म्हणजे गुरूंच्या शब्दावरील प्रेम होय.
ਅਪਨਾ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਸਦਾ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੨॥
अपना पिरु राखिआ सदा उरि धारि ॥२॥भक्त आपल्या प्रेयसीला हृदयाशी घट्ट पकडतो. ||2||