सोरातह, पाचवी मेहल:
परिपूर्ण गुरूंनी मला परिपूर्ण बनवले आहे.
परमात्मा सर्वत्र सर्वत्र व्याप्त व व्याप्त आहे.
आनंदाने आणि आनंदाने, मी माझे शुद्ध स्नान करतो.
मी परात्पर भगवंताला अर्पण करतो. ||1||
मी गुरूंच्या चरणकमळांना माझ्या हृदयात धारण करतो.
अगदी लहान अडथळा देखील माझ्या मार्गात अडथळा आणत नाही; माझे सर्व व्यवहार मिटले आहेत. ||1||विराम||
संतांच्या भेटीने माझे दुष्ट मन नाहीसे झाले.
सर्व पापी शुद्ध होतात.
गुरु रामदासांच्या पवित्र कुंडात स्नान करणे,
एकाने केलेली सर्व पापे धुऊन जातात. ||2||
म्हणून सदैव विश्वाच्या परमेश्वराची स्तुती गा.
सद्संगत, पवित्र संगतीत सामील होऊन, त्याचे ध्यान करा.
तुमच्या मनाच्या इच्छेचे फळ मिळते
तुमच्या अंतःकरणात परिपूर्ण गुरूंचे ध्यान करून. ||3||
जगाचा स्वामी गुरु परमानंद आहे;
परम आनंदाच्या परमेश्वराचे नामस्मरण, चिंतन केल्याने तो राहतो.
सेवक नानक भगवंताच्या नामाचे चिंतन करतो.
देवाने त्याच्या जन्मजात स्वभावाची पुष्टी केली आहे. ||4||10||60||
सोरातह, पाचवी मेहल:
दहा दिशांना ढगांनी आभाळ छतासारखे व्यापले आहे; काळ्या ढगांमधून, वीज चमकते आणि मी घाबरलो.
अंथरुण रिकामे आहे आणि माझे डोळे निद्रानाश आहेत. माझे पती भगवान दूर गेले आहेत. ||1||
आता, मला त्याच्याकडून कोणताही संदेश मिळत नाही, हे आई!
माझा प्रियकर एक मैल दूर जायचा तेव्हा तो मला चार पत्रे पाठवत असे. ||विराम द्या||
माझ्या या लाडक्या लाडक्याला मी कसं विसरणार? तो शांती आणि सर्व गुणांचा दाता आहे.
त्याच्या हवेलीकडे जाताना, मी त्याच्या मार्गाकडे पाहतो आणि माझे डोळे अश्रूंनी भरलेले असतात. ||2||
अहंकार आणि अभिमानाची भिंत आपल्याला वेगळे करते, परंतु मी त्याला जवळून ऐकू शकतो.
फुलपाखराच्या पंखांप्रमाणे आपल्यामध्ये एक पडदा आहे; त्याला पाहण्यास सक्षम न होता, तो खूप दूर दिसतो. ||3||
सर्वांचा स्वामी दयाळू झाला आहे; त्याने माझे सर्व दुःख दूर केले आहे.
नानक म्हणतात, जेव्हा गुरूंनी अहंकाराची भिंत पाडली, तेव्हा मला माझा दयाळू आणि गुरू सापडला. ||4||
माझी सर्व भीती नाहीशी झाली, हे आई!
मी ज्याला शोधतो, गुरु मला शोधायला नेतो.
प्रभु, आपला राजा, सर्व सद्गुणांचा खजिना आहे. ||दुसरा विराम||११||६१||
सोरातह, पाचवी मेहल:
जे काढून घेतले होते ते पुनर्संचयित करणारा, बंदिवासातून मुक्त करणारा; निराकार परमेश्वर, वेदनांचा नाश करणारा.
मला कर्म आणि सत्कर्म माहीत नाही; मला धर्म आणि नीतिमान जगणे माहीत नाही. मी खूप लोभी आहे, मायेचा पाठलाग करतो.
मी देवाच्या भक्ताच्या नावाने जातो; कृपया तुमचा हा सन्मान वाचवा. ||1||
हे प्रिय परमेश्वरा, तू अपमानितांचा सन्मान आहेस.
तू अयोग्यांना योग्य बनवतोस, हे विश्वाच्या स्वामी; मी तुझ्या सर्वशक्तिमान सर्जनशील शक्तीला अर्पण करतो. ||विराम द्या||
मुलाप्रमाणे, निष्पापपणे हजारो चुका करत आहेत
त्याचे वडील त्याला खूप वेळा शिकवतात, शिव्या देतात पण तरीही तो त्याला मिठीत घेतो.
देवा, माझ्या भूतकाळातील कृती क्षमा कर आणि मला भविष्यासाठी तुझ्या मार्गावर ठेव. ||2||
अंतर्यामी जाणणारा, अंतःकरणाचा शोध घेणारा परमेश्वर, माझ्या मनाची सर्व अवस्था जाणतो; मग मी आणखी कोणाकडे जाऊन बोलावे?
ब्रह्मांडाचा स्वामी परमेश्वर केवळ शब्दांच्या पठणाने प्रसन्न होत नाही; जर ते त्याच्या इच्छेनुसार असेल तर तो आपला सन्मान राखतो.
मी इतर सर्व आश्रयस्थान पाहिले आहेत, परंतु फक्त तुझेच माझ्यासाठी राहते. ||3||