श्री गुरु ग्रंथ साहिब

पान - 447

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਿਆ ਆਰਾਧਿਆ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਸਭਾਗਾ ॥

हरि हरि नामु जपिआ आराधिआ मुखि मसतकि भागु सभागा ॥

माझ्या कपाळावर लिहिलेल्या शुभ प्रारब्धानुसार मी हर, हर या भगवंताच्या नामाचा जप आणि ध्यान करतो.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੀਠਾ ਲਾਇ ਜੀਉ ॥

जन नानक हरि किरपा धारी मनि हरि हरि मीठा लाइ जीउ ॥

भगवंताने सेवक नानक यांच्यावर कृपा केली आहे, आणि परमेश्वराचे नाम हर, हर, त्याच्या मनाला खूप गोड वाटते.

ਹਰਿ ਦਇਆ ਪ੍ਰਭ ਧਾਰਹੁ ਪਾਖਣ ਹਮ ਤਾਰਹੁ ਕਢਿ ਲੇਵਹੁ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ਜੀਉ ॥੪॥੫॥੧੨॥

हरि दइआ प्रभ धारहु पाखण हम तारहु कढि लेवहु सबदि सुभाइ जीउ ॥४॥५॥१२॥

हे परमेश्वरा, माझ्यावर दया कर. मी फक्त एक दगड आहे. कृपा करून, मला पलीकडे घेऊन जा आणि मला सहजतेने, शब्दाच्या सहाय्याने उचला. ||4||5||12||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

आसा महला ४ ॥

Aasaa, Fourth Mehl:

ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਨਾ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ਜੀਉ ॥

मनि नामु जपाना हरि हरि मनि भाना हरि भगत जना मनि चाउ जीउ ॥

जो आपल्या मनात परमेश्वराचे नाम, हर, हर जपतो - परमेश्वर त्याच्या मनाला प्रसन्न करतो. भक्तांच्या मनात परमेश्वराची प्रचंड तळमळ असते.

ਜੋ ਜਨ ਮਰਿ ਜੀਵੇ ਤਿਨੑ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੇ ਮਨਿ ਲਾਗਾ ਗੁਰਮਤਿ ਭਾਉ ਜੀਉ ॥

जो जन मरि जीवे तिन अंम्रितु पीवे मनि लागा गुरमति भाउ जीउ ॥

जे नम्र प्राणी जिवंत असतानाही मेलेले असतात, ते अमृताचे सेवन करतात; गुरूंच्या शिकवणुकीमुळे त्यांचे मन परमेश्वराप्रती प्रेमाला आलिंगन देते.

ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਾਉ ਗੁਰੁ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤੁ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥

मनि हरि हरि भाउ गुरु करे पसाउ जीवन मुकतु सुखु होई ॥

त्यांचे मन परमेश्वर, हर, हर यांच्यावर प्रेम करते आणि गुरु त्यांच्यावर कृपाळू असतात. ते जीवन मुक्त आहेत - जिवंत असताना मुक्त झाले आहेत आणि ते शांत आहेत.

ਜੀਵਣਿ ਮਰਣਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਹੇਲੇ ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸੋਈ ॥

जीवणि मरणि हरि नामि सुहेले मनि हरि हरि हिरदै सोई ॥

भगवंताच्या नामाने त्यांचा जन्म आणि मृत्यू दैदिप्यमान आहे आणि त्यांच्या अंत:करणात, हर, हर, परमेश्वर वास करतो.

ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਰਸਿਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸ ਗਟਾਕ ਪੀਆਉ ਜੀਉ ॥

मनि हरि हरि वसिआ गुरमति हरि रसिआ हरि हरि रस गटाक पीआउ जीउ ॥

परमेश्वराचे नाम हर, हर, त्यांच्या मनात वास करते आणि गुरूंच्या उपदेशाने ते परमेश्वर, हर, हरचा आस्वाद घेतात; ते त्याग करून परमेश्वराचे उदात्त तत्व पितात.

ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਨਾ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ਜੀਉ ॥੧॥

मनि नामु जपाना हरि हरि मनि भाना हरि भगत जना मनि चाउ जीउ ॥१॥

जो हर, हर, नामाचा जप आपल्या मनात करतो - परमेश्वर त्याच्या मनाला प्रसन्न करतो. भक्तांच्या मनात परमेश्वराची अशी प्रचंड तळमळ असते. ||1||

ਜਗਿ ਮਰਣੁ ਨ ਭਾਇਆ ਨਿਤ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ਮਤ ਜਮੁ ਪਕਰੈ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥

जगि मरणु न भाइआ नित आपु लुकाइआ मत जमु पकरै लै जाइ जीउ ॥

जगातील लोकांना मृत्यू आवडत नाही; ते त्यापासून लपविण्याचा प्रयत्न करतात. त्यांना भीती वाटते की मृत्यूचा दूत त्यांना पकडून घेऊन जाईल.

ਹਰਿ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੋ ਇਹੁ ਜੀਅੜਾ ਰਖਿਆ ਨ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥

हरि अंतरि बाहरि हरि प्रभु एको इहु जीअड़ा रखिआ न जाइ जीउ ॥

अंतरंगात आणि बाहेरून, परमेश्वर देव एकच आहे; हा आत्मा त्याच्यापासून लपून राहू शकत नाही.

ਕਿਉ ਜੀਉ ਰਖੀਜੈ ਹਰਿ ਵਸਤੁ ਲੋੜੀਜੈ ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਸੋ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥

किउ जीउ रखीजै हरि वसतु लोड़ीजै जिस की वसतु सो लै जाइ जीउ ॥

परमेश्वराची इच्छा असताना आत्मा कसा ठेवता येईल? सर्व गोष्टी त्याच्या मालकीच्या आहेत आणि तो त्या काढून घेईल.

ਮਨਮੁਖ ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰਿ ਭਰਮੇ ਸਭਿ ਅਉਖਧ ਦਾਰੂ ਲਾਇ ਜੀਉ ॥

मनमुख करण पलाव करि भरमे सभि अउखध दारू लाइ जीउ ॥

स्वेच्छेने युक्त मनमुख दयनीय विलाप करीत फिरत असतात, सर्व औषधे व उपाय करून पाहत असतात.

ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਪ੍ਰਭੁ ਲਏ ਸੁਆਮੀ ਜਨ ਉਬਰੇ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥

जिस की वसतु प्रभु लए सुआमी जन उबरे सबदु कमाइ जीउ ॥

देव, स्वामी, ज्याच्या सर्व गोष्टी आहेत, तो त्यांना घेऊन जाईल. भगवंताच्या सेवकाची मुक्ती शब्दाचे जीवन जगण्याने होते.

ਜਗਿ ਮਰਣੁ ਨ ਭਾਇਆ ਨਿਤ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ਮਤ ਜਮੁ ਪਕਰੈ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥੨॥

जगि मरणु न भाइआ नित आपु लुकाइआ मत जमु पकरै लै जाइ जीउ ॥२॥

जगातील लोकांना मृत्यू आवडत नाही; ते त्यापासून लपविण्याचा प्रयत्न करतात. त्यांना भीती वाटते की मृत्यूचा दूत त्यांना पकडून घेऊन जाईल. ||2||

ਧੁਰਿ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਾਇਆ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਨਿ ਜੀਉ ॥

धुरि मरणु लिखाइआ गुरमुखि सोहाइआ जन उबरे हरि हरि धिआनि जीउ ॥

मृत्यू पूर्वनियोजित आहे; गुरुमुख सुंदर दिसतात, आणि नम्र प्राणी वाचतात, भगवान, हर, हरचे ध्यान करतात.

ਹਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਜਾਨਿ ਜੀਉ ॥

हरि सोभा पाई हरि नामि वडिआई हरि दरगह पैधे जानि जीउ ॥

परमेश्वराच्या द्वारे त्यांना सन्मान प्राप्त होतो, आणि परमेश्वराच्या नावाने, तेजस्वी महानता. परमेश्वराच्या दरबारात त्यांना मानाचा पोशाख घातला जातो.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਸੀਧੇ ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

हरि दरगह पैधे हरि नामै सीधे हरि नामै ते सुखु पाइआ ॥

परमेश्वराच्या दरबारात सन्मानाने धारण केलेले, परमेश्वराच्या नामाच्या परिपूर्णतेने, त्यांना परमेश्वराच्या नामाने शांती प्राप्त होते.

ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੋਵੈ ਦੁਖ ਮੇਟੇ ਹਰਿ ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥

जनम मरण दोवै दुख मेटे हरि रामै नामि समाइआ ॥

जन्म आणि मृत्यू या दोन्ही वेदना नाहीशा होतात आणि ते भगवंताच्या नामात विलीन होतात.

ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਰਲਿ ਏਕੋ ਹੋਏ ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ਜੀਉ ॥

हरि जन प्रभु रलि एको होए हरि जन प्रभु एक समानि जीउ ॥

परमेश्वराचे सेवक भगवंताला भेटतात आणि एकात्मतेत विलीन होतात. परमेश्वराचा सेवक आणि देव एकच आहेत.

ਧੁਰਿ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਾਇਆ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਨਿ ਜੀਉ ॥੩॥

धुरि मरणु लिखाइआ गुरमुखि सोहाइआ जन उबरे हरि हरि धिआनि जीउ ॥३॥

मृत्यू पूर्वनियोजित आहे; गुरुमुख सुंदर दिसतात, आणि नम्र प्राणी वाचतात, भगवान, हर, हरचे ध्यान करतात. ||3||

ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਲਗਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ਜੀਉ ॥

जगु उपजै बिनसै बिनसि बिनासै लगि गुरमुखि असथिरु होइ जीउ ॥

जगातील लोक जन्माला येतात, फक्त नष्ट होण्यासाठी, नाश पावतात आणि पुन्हा नाश पावतात. गुरुमुख म्हणून भगवंताशी जोडून घेतल्यानेच माणूस कायमस्वरूपी बनतो.

ਗੁਰੁ ਮੰਤ੍ਰੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਹਰਿ ਰਸਕਿ ਰਸਾਏ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਚੋਇ ਜੀਉ ॥

गुरु मंत्रु द्रिड़ाए हरि रसकि रसाए हरि अंम्रितु हरि मुखि चोइ जीउ ॥

गुरू त्याचा मंत्र हृदयात बसवतात, आणि माणूस परमेश्वराच्या उदात्त साराचा आस्वाद घेतो; परमेश्वराचे अमृत त्याच्या तोंडात झिरपते.

ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਮੁਆ ਜੀਵਾਇਆ ਫਿਰਿ ਬਾਹੁੜਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥

हरि अंम्रित रसु पाइआ मुआ जीवाइआ फिरि बाहुड़ि मरणु न होई ॥

परमेश्वराचे अमृत तत्व प्राप्त करून, मृतांना पुन्हा जिवंत केले जाते आणि ते पुन्हा मरत नाहीत.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਮਰ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ਸੋਈ ॥

हरि हरि नामु अमर पदु पाइआ हरि नामि समावै सोई ॥

हर, हर या भगवंताच्या नामाने मनुष्य अमरत्व प्राप्त करून भगवंताच्या नामात विलीन होतो.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਟੇਕ ਹੈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਜੀਉ ॥

जन नानक नामु अधारु टेक है बिनु नावै अवरु न कोइ जीउ ॥

भगवंताचे नाम हेच सेवक नानकचे एकमेव आधार आणि नांगर आहे; नामाशिवाय दुसरे काहीही नाही.

ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਲਗਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ਜੀਉ ॥੪॥੬॥੧੩॥

जगु उपजै बिनसै बिनसि बिनासै लगि गुरमुखि असथिरु होइ जीउ ॥४॥६॥१३॥

जगातील लोक जन्माला येतात, फक्त नष्ट होण्यासाठी, नाश पावतात आणि पुन्हा नाश पावतात. गुरुमुख म्हणून भगवंताशी जोडून घेतल्यानेच माणूस कायमस्वरूपी बनतो. ||4||6||13||